Blogger Widgets

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Αν ήμουνα του φεγγαριού μαλαματένια αχτίδα...


Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Η αχτίδα
Αν ήμουνα του φεγγαριού
μαλαματένια αχτίδα,
θα χώνευα κρυφά κρυφά
μες στα μαλλιά σου τα χρυσά
να γίνω μια πλεξίδα.

Κι όταν η νύχτα θάρχεται
να κλει τα βλέφαρά σου
κι' άλλος κανείς δε θα θωρεί
τ' αγγελικό σου το κορμί
παρά το κόνισμά σου.

Τότε κι εγώ στ' ανέφελο
θα βγαίνω μέτωπό σου,
θα σε φιλώ...θα λησμονώ
τ' αστέρια μου, τον ουρανό...
θα σβώμαι και σιμά σου.

Κι εσύ μ' ένα χαμόγελο,
πούλαμψε σα δοξάρι,
μ' αγκάλιασες σφιχτά σφιχτά
κι εγώ λησμόνησα κυρά,
κι αχτίδα και φεγγάρι.


Φωτολάτρης, Ρώμος Φιλύρας

Φολέγανδρος


Προσκυνητής εμίσεψα στο μακρυνό ερμοκκλήσι,
που πάνω στο βράχο υψώνεται λευκό σαν περιστέρι,
κι ήπια νερό στη βρύση του, πλάι στο κυπαρίσσι,
που η Μοίρα το θεμέλιωσε με το λευκό της χέρι.

Του κάκου κι αν ξεδίψασα στο κάμα τ’ Αλωνάρη,
κι αν ηύρα μπρος μου ολάνοιχτη του ερμοκκλησιού τη θύρα,
φτερώνομαι σαν το πουλί στο πιο ψηλό κλωνάρι,
προς μιας θρησκείας υπέρκοσμης τη φωτεινή πλημμύρα.

Ω Φως… σε σένα η προσευχή κι η δέηση κι η λατρεία,
που νέο ρυθμό αυτιάζομαι στ’ ολόλαμπρό σου θάμα,
τα βάρυπνα τα μάτια μου που κάθε αυγήν ανοίγεις,
να κοινωνήσω επόθησα το φωτεινό σου ανάμα…

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Κώστας Καρυωτάκης

πέθανε 21 Ιουλίου


Θάλασσα

Όμως τα στήθια που τα ταράζει κάποιο
θανάσιμο πάθος δε θα γαληνέψουν.
Τα σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια
στο μολυβένιον ουρανό
σαν τα χτυπά του ήλιου το φως· σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε πίσω απ’ το βουνό.

Κι είναι θερίο η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα
δίνει της —μπλάβο εκεί μακριά,
πιο δώθε ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο—
κάποια παράξενη θωριά.
Τα κύματα τα πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,

πέρα, απ’ του πέλαου τα φαρδιά,
τα φέρνει ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα βράχια,
μπατσίζουνε την αμμουδιά.
Τις βάρκες, τις ψαρόβαρκες ο φόβος κυβερνήτης
μες στο λιμάνι τις κρατεί·

μα η σκέψη μου όλο σέρνεται στα γαλανά τα πλάτια
μ’ ένα χρυσόνειρο δετή.
Σα γλάρος μαυροφτέρουγος πετά η ψυχή μου, σμίγει
με την ψυχούλα του νερού
και τηνε πάει ο άνεμος και τηνε πάει το κύμα

κι είναι παιχνίδι του καιρού.
Κι ενώ πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό σου
και χάνομαι με τον αφρό,
ύστερα, στο γαλήνεμα, την ηλιακή χαρά σου,
θάλασσα, δε θαν τη χαρώ.



Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Αφιέρωμα στην Κύπρο



Τουρκική εισβολή


Γιάννης Ρίτσος, Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο

Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.
Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.
Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.
Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.

πηγή


Γιώργος Σεφέρης, Σαλαμίνα της Κύπρος

…Σαλαμῖνα τε
τᾶς νῦν ματρόπολις τῶνδ’
αἰτία στεναγμῶν.
ΠΕΡΣΑΙ

Κάποτε ο ήλιος του μεσημεριού, κάποτε φούχτες η ψιλή βροχή
και τ’ ακρογιάλι γεμάτο θρύψαλα παλιά πιθάρια.
Ασήμαντες οι κολόνες· μονάχα ο Άγιος Επιφάνιος
δείχνοντας μουντά, χωνεμένη τη δύναμη της πολύχρυσης αυτοκρατορίας.

Τα νέα κορμιά περάσαν απ’ εδώ, τα ερωτεμένα·
παλμοί στους κόλπους, ρόδινα κοχύλια και τα σφυρά
τρέχοντας άφοβα πάνω στο νερό
κι αγκάλες ανοιχτές για το ζευγάρωμα του πόθου.
Κύριος επί υδάτων πολλών,

πάνω σ’ αυτό το πέρασμα.
Τότες άκουσα βήματα στα χαλίκια.
Δεν είδα πρόσωπα· σα γύρισα είχαν φύγει.
Όμως βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού,
έμεινε εκεί στις φλέβες τ’ ουρανού στο κύλισμα της θάλασσας

μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι:
«Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι
να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.

Και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν· μόνο θα τις ξεκάμουν

αν ξεγίνουνται οι ψυχές.
Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,
δε χρειάζεται μακρύ καιρό

το κακό για να σηκώσει το κεφάλι,
κι ο άρρωστος νους που αδειάζει
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να γεμίσει με την τρέλα,
νῆσός τις ἔστι …».

Φίλοι του άλλου πολέμου,
σ’ αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά
σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα—
Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη·
εκείνοι που είδαν την αυγή μέσ’ απ’ την πάχνη του θανάτου

ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ’ άστρα,
νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα
τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής·
κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουνταν
όταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια:

«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε
πώς έγινε τούτο το φονικό·
την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…».

—Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια·
δε φελά να μιλάμε·
τη γνώμη των δυνατών ποιός θα μπορέσει να τη γυρίσει;
ποιός θα μπορέσει ν’ ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

—Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.

Νῆσός τις ἔστι.
Σαλαμίνα, Κύπρος, Νοέμβρης 1953




Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Βραβείο Καθηγητή Γερμανικών για το έτος 2015


Μαρούσι,  2.7.2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 
«Βραβείο Καθηγητή Γερμανικών για το έτος 2015»

Στις 30.03.2015, στα Γραφεία της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, συνεδρίασε η επιτροπή για την επιλογή των καθηγητών Γερμανικής δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που βραβεύονται για το έτος 2015. Την επιτροπή αποτελούσαν εκπρόσωποι : του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, της Κεντρικής Γερμανικής Υπηρεσίας για τα σχολεία στην αλλοδαπή (ZfA), του Ινστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα (Goethe-Institut Athen) και του Μορφωτικού Τμήματος της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα.
Βραβείo απονέμεται στους καθηγητές:

1ο :  Ντάτση Μαρία (12ο Δημοτικό Σχολείο Κερκύρας)
2ο : Μάρκου Θεοδώρα (4ο Γυμν. Πύργου Ηλείας) και Θεοφιλοπούλου Παναγιώτα (1ο Γυμνάσιο Πύργου Ηλείας)
3ο :  Παλάσκα Ράνια (Εράσμειος Ελληνογερμανική Αγωγή)

Έπαινος απονέμεται στους καθηγητές:  

Αρμένη Ιωάννα (Δημοτικό Σχολείο Αλεπου Κερκύρας)
Χατζηγιώση Μαρία (Πειραματικό Γυμνάσιο & Λύκειο Νεάπολης Θεσ/κης)
Δριλάρη Γεωργία (Ιδιωτικά Εκπ/τήρια Καντά)
 Μέρτζου Νικολέτα (6ο Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου)
Παπανικολάου Δάφνη (Ιόνιος Σχολή Αμαρουσίου)
Τσαπάρα Ξανθή (Γυμνάσιο Στυλίδας).  
    
                                                                            Η ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ                    ΜΑΡΙΑ ΦΑΣΣΑΡΗ



Συγχαρητήρια κα Τσαπάρα!