Blogger Widgets

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Θουκυδίδης, Βιβλίο 3. Κεφ. 76 – 77


Μετάφραση

[76] Κι ενώ η διαμάχη βρισκόταν την τέταρτη ή την πέμπτη μέρα σ’ αυτό το σημείο, μετά τη μεταφορά των ανδρών στο νησί, φτάνουν τα πλοία των Πελοποννησίων από την Κυλλήνη πενήντα τρία (στον αριθμό) που ήταν αγκυροβολημένα μετά το θαλάσσιο ταξίδι από την Ιωνία ˙ αρχηγός τους ήταν ο Αλκίδας, ο οποίος ήταν και πρωτύτερα και ο Βρασίδας ταξίδευε ως σύμβουλός του. Κι αφού αγκυροβόλησαν στα Σύβοτα που είναι λιμάνι στην απέναντι στεριά, μόλις ξημέρωσε έπλεαν εναντίον της Κέρκυρας.
[77.1.] Εκείνοι (οι δημοκρατικοί) εξαιτίας της μεγάλης ταραχής και επειδή φοβούνταν και όσα συνέβαιναν στην πόλη και την ναυτική επίθεση, ετοίμαζαν ταυτόχρονα εξήντα πλοία και αυτά που επανδρώνονταν κάθε φορά τα έστελναν εναντίον των εχθρών, αν και οι Αθηναίοι τους προέτρεπαν να τους αφήσουν να εκπλεύσουν πρώτα και ύστερα να ακολουθήσουν εκείνοι με όλα τα πλοία μαζί.
[77.2.] Όταν τα πλοία  τους βρίσκονταν διασκορπισμένα εδώ κι εκεί κοντά στους εχθρούς, δύο (πλοία) αμέσως αυτομόλησαν, ενώ σε άλλα τα πληρώματα συγκρούονταν μεταξύ τους και δεν υπήρχε καμία τάξη σ’ αυτά που συνέβαιναν.
[77.3.] Οι Πελοποννήσιοι μόλις είδαν την αναταραχή, παρατάχθηκαν με είκοσι πλοία κατά των Κερκυραίων, ενώ με τα υπόλοιπα δώδεκα πλοία εναντίον των Αθηναίων, από τα οποία δύο ήταν η Σαλαμινία και η Πάραλος.


 φύλλο εργασίας

 ερμηνευτικές ερωτήσεις

1.       Πότε κατέφθασαν τα πελοποννησιακά πλοία στην Κέρκυρα;
2.      Ποια ήταν η ναυτική επιχείρηση στην οποία έλαβαν μέρος οι Πελοποννήσιοι στην Ιωνία;
3.      Γιατί βρίσκονταν στην Κυλλήνη τα πελοποννησιακά πλοία;
4.      Ποια σημασία θα είχε για το μέλλον η παρέμβαση των Πελοποννησίων στην εμφύλια διαμάχη των Κερκυραίων;
5.      Ποια ήταν η ψυχολογική κατάσταση των Κερκυραίων, μόλις είδαν τον πελοποννησιακό στόλο να καταφθάνει στο νησί τους; Πώς δικαιολογείται; (να λάβετε υπόψη σας τη φράση «ἅμα ἕῳ ἐπέπλεον τῇ Κερκύρᾳ»
6.      Ποια ήταν τα σφάλματα πολεμικής τακτικής των Κερκυραίων; Δικαιολογούνται; Ποια είναι τα συμπεράσματά σας;
7.      Ποιοι επάνδρωναν τα πλοία των Κερκυραίων και πόσο σημαντικό ήταν αυτό για την εξέλιξη;

 γραμματικές ερωτήσεις

1.       Τς στάσεως, τν νδρν, τν νσον, τν πίπλουν, σφς, πάσαις, ο μπλέοντες, οδες, δόντες, ν : να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις και των δύο αριθμών.
2.      πέπλει : να κλιθεί η οριστική ενεστώτα και παρατατικού, να γραφεί το απαρέμφατο και οι μετοχές του ενεστώτα.
3.      πέπλεον, παρεσκευάζοντο, ξέπεμπον : να γίνει χρονική αντικατάσταση.


Δίσεκτο έτος

«Κι εμπήκε χρόνος δίσεκτος και μήνες οργισμένοι
κι έπεσε το θανατικό κι οι εννιά αδερφοί πεθάναν»

«Του νεκρού αδερφού», δημοτικό τραγούδι


Δίσεκτο ονομάζεται ένα έτος το οποίο προσμετράται μια παραπάνω ημέρα, με σκοπό τη διόρθωση σφαλμάτων που προκαλούνται από τον μη ακριβή υπολογισμό της διάρκειας της ημέρας, πλήρους περιστροφής της Γης, στην μέτρηση του ηλιακού έτους.
Για παράδειγμα, με το σύστημα μέτρησης του χρόνου που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό κόσμο (Γρηγοριανό ημερολόγιο), κάθε έτος διαρκεί περίπου έξι ώρες παραπάνω από 365 ημέρες, δηλαδή 1/4 της ημέρας, με αποτέλεσμα κάθε τέσσερα έτη να δημιουργείται σφάλμα της τάξεως της μίας πλήρους ημέρας. Έτσι, στο ίδιο σύστημα έχει καθιερωθεί να προστίθεται μία ημέρα στο έτος ανά τέσσερα χρόνια (εκτός από τα έτη που διαιρούνται με το εκατό αλλά όχι και με το τετρακόσια και εκτός από τα έτη που διαιρούνται και με το εκατό και με το τέσσερις χιλιάδες), ώστε το σφάλμα των έξι ωρών να “απορροφάται”
Για να προσδιορίσουμε αν ένα έτος είναι δίσεκτο εφαρμόζουμε τα εξής:
Ελέγχουμε το υπόλοιπο της ακέραιας διαίρεσης του έτους με το 4. Αν είναι μηδέν ελέγχουμε το υπόλοιπο της ακέραιας διαίρεσης του έτους με το 100. Αν αυτό το υπόλοιπο είναι διαφορετικό του μηδενός τότε το έτος είναι δίσεκτο.
Αν από τον έλεγχο 1 δεν προκύψει ότι το έτος είναι δίσεκτο ελέγχουμε το υπόλοιπο της ακέραιας διαίρεσης του έτους με το 400. Αν είναι μηδέν τότε το έτος είναι δίσεκτο, άσχετα από το αποτέλεσμα του ελέγχου 1.
Η ημέρα που προστίθεται στο έτος κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι η 29η Φεβρουαρίου. Τα επόμενα δίσεκτα έτη είναι: 2020, 2024, 2028, 2032, 2036, 2040, 2044, 2048, 2052, 2056, 2060, 2064, 2068, 2072, 2076, 2080, 2084, 2088, 2092, 2096, 2104 κλπ .
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, κάθε τέσσερα έτη έχουμε μία ημέρα επιπλέον, την οποία προσθέσαμε στον μήνα Φεβρουάριο. Το έτος με τις 366 μέρες λέγεται δίσεκτο. Παλαιότερα ο λαός δεν γνώριζε την εξήγηση αυτή, και επειδή είχε τάση να προικίζει με υπερφυσικές ιδιότητες οτιδήποτε δεν μπορούσε να εξηγήσει, έπλαθε διάφορους μύθους και δοξασίες γύρω από τη «δίσεκτη χρονιά».

«Γιατ᾿ λθαν χρόνια δίσεκτα, καταραμένα χρόνια,
ν ψήνονται στν γορ κα τ᾿ γουρα πεπόνια…»

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Τα υπερρεαλιστικά ποιήματα του α1

Οι μαθητές  δημιούργησαν ποιήματα υπερρεαλιστικά με αφορμή λέξεις από το ποίημα 
του Ελύτη «Πίνοντας ήλιο κορινθιακό». Απολαύστε τη δουλειά τους!

Αν και Φεβρουάριος, άνθισε έρωτας…

Vladmir Kush “Diary of Discoveries” - Surrealism

Κι ίσως δεν ήταν γραφτό
Νάσια Α., Έφη Α.

Κι ίσως δεν ήταν γραφτό
να δρασκελίσω τα σύννεφα
Πάντα ήθελα να σημαδεύω με την καρδιά
και με έκαναν να σημαδεύω με τον νου.
Πίνω γνώσεις και πληροφορίες
πλέον μόνο μηχανικά
Μήπως πρέπει να σκίσω τη συνήθεια;

Κι ίσως να ξεκινήσω να διαβάζω
τους ανθρώπους κι όχι γι’ αυτούς
Πάντα ήθελα να διαβάζω θάλασσες
και να δρασκελίζω ηπείρους.
Κι ίσως δεν ήταν γραφτό
Μήπως πρέπει να σκίσω τα συναισθήματα;

This painting by Vladimir Kush captures the essence of desire evident in Surrealist art

Μέσα σ’ ένα χάδι σκίζω τα σύννεφα
Υακίνθη Β., Βασιλική Κ., Δημήτρης Αν., Γιώργος Κ.

Μέσα σ’ ένα χάδι σκίζω τα σύννεφα
πίνω άνεμο το άρωμά σου.
Σημαδεύω τα άστρα με δυο φιλιά σου
Διαβάζω ουρανούς στο σώμα σου
και στην προσπάθεια να σε βρω δρασκελίζω θάλασσες.

Δρασκελίζοντας βουνά για να σε βρω
σκίζω τις σταγόνες της βροχής
Σημαδεύω ελπίδες για να είμαστε μαζί
Διαβάζω όνειρα για εμάς
Πίνω το Βόσπορο αφού δε μ’ αγαπάς 

“Key of Passion” by Vladimir Kush

Πίνω δυο φεγγάρια
Έλενα Δ., Σοφία Β., Βάσω Κ., Κλάιντι Κ.

Πίνω δυο φεγγάρια
για να ξεχάσω τα μάτια σου
Δρασκελίζω το διάστημα
για να έρθω κοντά σου
Σημάδεψες την καρδιά
με τα γαλάζια μάτια σου
Διάβασες τον έρωτα στα σχισμένα όνειρά μου
Αδυσώπητη η μοίρα
αφού είσαι μακριά μου
Κοιτάζω τα ουράνια
σκέφτομαι τα φιλιά σου

by Vladimir Kush
Δρασκελίζω τη θάλασσα
Μαρία Κ.

Δρασκελίζω τη θάλασσα
για να φτάσω κοντά του
για να διαβάσω τα μάτια του
Και το μόνο που εύχομαι
είναι να σημαδέψω τη ζωή του
και να σκίσω την καρδιά του
Και μετά θα επιστρέψω μονάχη
έχοντας πιει τη θάλασσα
έχοντας γίνει το όνειρο στάχτη.

by Vladimir Kush


Διαβάζω τα χείλη
Ελένη Γ., Γιώργος Κ.

Διαβάζω τα χείλη πίνοντας διάστημα
καθώς έσκισα τη θάλασσα
δρασκέλισα έναν έρωτα σημαδεύοντας την καρδιά σου
by Vladimir Kush
Μπράβο, παιδιά μου!!!

Διαδραστικός λογοτεχνικός περίπατος στη Θεσσαλονίκη

Φοιτητές του ΑΠΘ συνδέουν ηλεκτρονικά λήμματα με τον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης


Οι φοιτητές του ΑΠΘ γράφουν λήμματα στην Wikipedia, για τους λογοτέχνες της Θεσσαλονίκης και συνδέουν τα έργα τους με σημεία ιστορικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος της πόλης με την επικόλληση QR codes.
Το Γεντί Κουλέ, η Μητροπόλεως (πρώην Ρούζβλετ), το Πειραματικό Σχολείο ΑΠΘ, η Χρυσοστόμου Σμύρνης, η Φυσικομαθηματική ΑΠΘ, η Καμάρα, η Αρετσού, η Κατούνη και πολλά άλλα σημεία της πόλης που αναφέρονται σε μυθιστορήματα και ποιήματα και σχετίζονται με τη ζωή ποιητών και συγγραφέων της Θεσσαλονίκης, συνθέτουν ένα λογοτεχνικό περίπατο που συνδέει τον πολιτιστικό με τον αστικό ιστό.

διαβάστε περισσότερα



See full screen

Αλφόνς ντε Λαμαρτίν


Ο Αλφόνς ντε Λαμαρτίν (Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine) ήταν Γάλλος ρομαντικός ποιητής, επίσης μυθιστοριογράφος, ιστοριογράφος και πολιτικός. Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1790, ο πατέρας του ήταν αριστοκράτης ο οποίος μάλιστα είχε φυλακιστεί κατά την γαλλική επανάσταση. Ο μικρός Αλφόνς έμαθε τα πρώτα γράμματα από την μητέρα του, μετά φοίτησε σε ένα θρησκευτικό κολλέγιο. Από μικρός είχε ζωηρή φαντασία και μια έντονα συναισθηματική και ρομαντική φύση. Το 1811-1812 ταξίδεψε στην Ιταλία για λόγους υγείας, εκεί ερωτεύτηκε μια φτωχή κοπέλα σε ένα ψαροχώρι την οποία αργότερα απαθανάτισε στο μυθιστόρημά του Γκρατσιέλλα. Το 1816, κατά την διάρκεια των διακοπών στις όχθες της λίμνης Μπουρζέ, σχετίστηκε με μία γυναίκα παντρεμένη και βαριά άρρωστη, όταν εκείνη πέθανε, έγραψε το ποίημα «Λίμνη» το οποίο συμπεριλήφθηκε στην συλλογή του «Ποιητικοί ρεμβασμοί». Η συλλογή αυτή, με την οποία έγινε διάσημος, εκδόθηκε το 1820 δίνοντας μια νέα πνοή στην ρομαντική ποίηση, προσφέροντας της μια πιο τρυφερή και μουσική διάσταση. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε μια πλούσια Aγγλίδα και μπήκε στο διπλωματικό σώμα.
Το 1824 διορίστηκε γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας στην Φλωρεντία και το 1829 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1833 εκλέχτηκε βουλευτής, το 1834 ταξίδεψε σε Ελλάδα, στην Τουρκία, στη Συρία, στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο, σε αυτή την περιοδεία αρρώστησε και πέθανε η δεκάχρονη κόρη του. Το 1848 έγινε για μερικές εβδομάδες πρόεδρος της γαλλικής κυβέρνησης. Παρότι γόνος αριστοκρατικής οικογένειας ο Λαμαρτίν είχε δημοκρατικές ιδέες και τάχθηκε με την εργατική τάξη αναγνωρίζοντας πως βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Συμμετείχε στην επανάσταση του 1848 και πήρε μέρος στη δημοκρατική κυβέρνηση, μετά την ανακήρυξη της δεύτερης αυτοκρατορίας το 1851 απομακρύνθηκε από την πολιτική. Ο Λαμαρτίν ζούσε πολυδάπανα και ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος, σπατάλησε τη μεγάλη του περιουσία και την περιουσία της γυναίκας του, εκχώρησε και τα ποσοστά από τις εκδόσεις των έργων του και για πρώτη φορά στην ζωή του, το 1856, αντιμετώπισε πρόβλημα επιβίωσης. Τα τελευταία του χρόνια συνεργαζόταν με εφημερίδες και περιοδικά κι έγραφε κατά παραγγελία για να ζήσει. Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1869.



λίμνη"

Μετάφραση : Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Πάντα λοιπν θ τρέχωμε πρς γνωστο κρογιάλι,
θ καταποντιζώμεθα στο τάφου τ νυχτιά,
χωρς ποτ' να πάνεμο μς στν νεμοζάλη,
οτ' να καταφύγιο στ βαρυχειμωνιά!

Κύτταξε, λίμνη, κύτταξε! Δν κλεισ' νας χρόνος
ππαιζε μ τ κμά σου χαρούμενη, τρελλή,
κα τώρα, τώρα δύστυχος, κάθομαι, λίμνη, μόνος
στν πέτρα δ' που πάντοτε μς βλεπες μαζί.

Καθς κα τώρα μούγκριζες κα τότε γριεμμένη
κ' ξέσχιζες τ στήθη σου στο βράχου τ πλευρά,
νήσυχη παράδερνες στν κρη θυμωμένη
κ' ρράντιζες τ πόδια της μ τν φρ συχνά.

Θυμσαι, λίμνη, μόνοι μας μι νύχτα γ κ' κείνη
λάμναμε φωνοι ο φτωχο στ κρύα σου νερά,
τ' γέρι δν νάσαινε, εχες κα σ γαλήνη,
στν πνο σου δν κουες παρ τ δυ κουπιά.

Μ μις τραγοδι οράνιο, πρωτάκουστο, δροστο
τ γέρο τν ντίλαλο τριγύρω μας ξυπν.
μειν' εθς παράλυτο τ κμα σου τ φρτο
κα τέτοια λόγια κούστηκαν, θυμσαι; ρμονικά·

«Δίπλωσε, Χρόνε, δίπλωσε τ' κούραστα φτερά σου
ραις γλυκας, μν τρέχετε, σταθτε μι στιγμή,
κα σ μ φεύγς, νύχτα μου, μ τν στροφεγγιά μου,
τώρα, πο ζευγαρώσαμε, εν' εμορφη ζωή.

«Το κόσμου ατο τ βάσανα, τν ρημιά, τ φτώχεια
θέλουν ν φύγουν μετροι· γι' ατος γοργ γοργά,
Χρόνε μου, πέτα κι' φησε στο ρωτα τ βρόχια
τ δυό μας ν χορτάσουμε τόσο γλυκει σκλαβιά.

«Το κάκου! ραις φεύγουνε. Κνες δ μ προσμένει...
Κνες δ μ' κουρμαίνεται... νύχτα εναι σκληρή...
χνίζουν τ' σπρα, χάνονται... Κρυφ κρυφ προβαίνει
τσπλαχνο γλυκοχάραμα... Λυπήσου μας, αγή!...

«Το κάκου! λα ξεγέλασμα, εν' νειρα κα πλάνη,
ζωή μας εν' γάπη μας κα μοναχή χαρά,
ς μ ζητομε νύπαρκτο στν κόσμο λο λιμάνι,
το χρόνου γρια θάλασσα δν χει κρογιαλιά.

«Χρόνε ζηλιάρη, δύστυοπε! Πέ μου, γιατ ν σβυώνται,
σν στραπ ν φεύγουνε ραις τς χαρς,
καθς πετον κα φεύγουνε χωρς ν λησμονινται
κ' μαύραις, κ' λόπικραις στιγμας τς συμφορς;

«π' τ βαθει τν βυσσον, πο μς καταπίνει,
π' τν αωνιότητα, πο μς πλημμυρε,
τίποτε, Χρόνε, τίποτε στ φς δν ναδίνει,
δν ξεφυτρώνει τίποτε... λα τ τρς σύ.

«Λοιπόν, π' σα χάρηκα δ θ' πομείν τρίμμα,
δν θ ν' φήσω τίποτα σ' ατν τ μαύρη γ!
π' τ γοργό μας πέρασμα δν εναι τχα κρμα
ν μ σωθ να πάτημα, Χρόνε δικητή;...»

λίμνη, βράχοι μου φωνοι, σες, σπηλιας κα δάση,
πο βλέπετε τν πόνο μου, μι χάρι σς ζητ·
σες, πο δ σκιάζεσθε κανες ν σς χαλάσ,
ποτ μ μς ξεχάσετε, στ μνμ' ν πάω κ' γώ.

Κι' ταν σ δέρν σίφουνας, κι' ταν βαθει κοιμσαι,
λίμνη μου φροστέφανη, ν μ μς λησμονς.
σ' εδες τν γάπη μας κα μόνη σ θυμσαι
πς ναφταν τ στήθη μας, κα θ μς συμπονς.

Θέλω τ πεκα, τ λατα, ο βράχοι, ρεματιά σου,
τ' φρο σου τ μουρμορισμα, τ' ντίλαλου φωνή,
τ δροσερά σου σύγνεφα, τ' γέρι, καταχνιά σου,
βρύσι, καλαμινάς σου, τ χόρτο, τ πουλί,

τ' στρο τ' σημομέτωπο, μυρωδιά, πο χύνει
τ γαλαν τ κμά σου, λίμνη μου γλυκειά,
,τι στν πλάσι χει ασθησι, πνοή, νοημοσύνη,

λα ν λένε: «γάπησαν, τ μαρα, φλογερά!»