Blogger Widgets

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Ο Όθων και η ελληνική γλώσσα

Η μαγεία της ελληνικής γλώσσας



1.         Τρεις πραματευτάδες Χιώτες παρουσιαστήκανε στον Όθωνα το Βασιλέα.
     Αφού είπανε το ’να και τ’ άλλο, [...] ο Βασιλέας, που μόνη γλώσσα του είχε να μιλεί τις ελληνικούρες που είχε πρωτομάθει από τον Φίλιππο Ιωάννου [...], γυρίζει στον έναν από τους τρεις Χιώτες μ’ εκείνο το συνηθισμένο σοβαρό του και ρωτάει:
     ― Πώς προχωρεί το εμπόριον;
     ― Κεσάτια, Μεγαλειότατε! λέει ο Χιώτης.
     Ο Όθωνας απορεί· πρώτη φορά ακούει αυτή τη λέξη. Κοιτάζει αυτόν που μίλησε στα μάτια και ξαναρωτάει:
     ― Τι σημαίνει η λέξις κεσάτια;
     Ο Χιώτης απορεί κι αυτός, μα ο άλλος Χιώτης, πιο έξυπνος, πετιέται κι απαντάει:
     ― Δεν έχει νταραβέρι, Μεγαλειότατε!
     Ο Βασιλέας, με την ίδια πάντα σοβαρότη του, γυρίζει και σ’ αυτόν:
     ― Και η λέξις νταραβέρι, τι σημαίνει;
     Μα ώσπου ν’ απαντήσει ο δεύτερος, ο τρίτος Χιώτης δεν αργεί και λέει:
     ― Αλισιβερίσι, Μεγαλειότατε!
     Ο Βασιλέας δεν έκαμε άλλο ρώτημα. Και φύγαν οι τρεις φίλοι χαρούμενοι που φωτίσανε το Βασιλέα.

            Γιάννης Βλαχογιάννης, Ιστορική Ανθολογία, 1927. 325-326.

2.         Ανέγνων είς τινας εφημερίδας ότι, κατά την επικρατούσαν δόξαν μεταξύ του λαού, απαίσιον θεωρείται να βασιλεύη ο ηγεμών πέραν των τριάκοντα ετών. Τα τριάκοντά μου έτη ετελείωσαν.

            [1/13 Οκτωβρίου 1862]. Νικόλαος Δραγούμης, Ιστορικαί Αναμνήσεις, Β΄, 1879. 301.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου