"Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να
περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα,
αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές
του γέφυρες."
Νίκος Καζαντζάκης
Στον
δάσκαλο, Κωστής Παλαμάς
Σμίλεψε
πάλι, δάσκαλε , ψυχές!
Κι
ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην
τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ'
το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι
αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην
κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα
βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο
πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε
βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα
θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα
βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου