“Βαθιά, τὴ νύχτα”
Βαθιά, τὴ νύχτα τὰ μεσάνυχτα,
μὲ τ᾿ ἀνοιχτὰ φτερὰ τοῦ ὀνείρου,
πετᾷ ἡ ψυχή μου, σκλάβα ἐλεύθερη,
στοὺς μυστικοὺς κόσμους τοῦ Ἀπείρου,
τὴ νύχτα βλέπει ὅλα τ᾿ ἀθώρητα,
ποὺ ἀπόκρυβεν ἡ πλάνα μέρα
τὴ νύχτα ἀκούει ὅλα τ᾿ ἀκούσματα
στὸν ἀτρικύμιστον ἀέρα.
Βλέπει τῶν κάστρων τὰ
φαντάσματα
καὶ τὰ λευκὰ στοιχειὰ τῶν
κάστρων
κι ἀκούει τῶν δέντρων τὸ
μεγάλωμα
καὶ τὸ περπάτημα τῶν ἄστρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου