ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΕΛΑΤΤΩΝ, 372a–373a

ΣΩ. Ὁρᾷς, ὦ Ἱππία, ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω, λέγων ὡς [372b] λιπαρής εἰμι πρὸς τὰς ἐρωτήσεις τῶν σοφῶν; καὶ κινδυνεύω ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόν, τἆλλα ἔχων πάνυ φαῦλα· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων ᾗ ἔχει ἔσφαλμαι, καὶ οὐκ οἶδ’ ὅπῃ ἐστί. τεκμήριον δέ μοι τούτου ἱκανόν, ὅτι ἐπειδὰν συγγένωμαί τῳ ὑμῶν τῶν εὐδοκιμούντων ἐπὶ σοφίᾳ καὶ οἷς οἱ Ἕλληνες πάντες μάρτυρές εἰσι τῆς σοφίας, φαίνομαι οὐδὲν εἰδώς· οὐδὲν γάρ μοι δοκεῖ τῶν αὐτῶν καὶ ὑμῖν, ὡς ἔπος [372c] εἰπεῖν. καίτοι τί μεῖζον ἀμαθίας τεκμήριον ἢ ἐπειδάν τις σοφοῖς ἀνδράσι διαφέρηται; ἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω ἀγαθόν, ὅ με σῴζει· οὐ γὰρ αἰσχύνομαι μανθάνων, ἀλλὰ πυνθάνομαι καὶ ἐρωτῶ καὶ χάριν πολλὴν ἔχω τῷ ἀποκρινομένῳ, καὶ οὐδένα πώποτε ἀπεστέρησα χάριτος. οὐ γὰρ πώποτε ἔξαρνος ἐγενόμην μαθών τι, ἐμαυτοῦ ποιούμενος τὸ μάθημα εἶναι ὡς εὕρημα· ἀλλ’ ἐγκωμιάζω τὸν διδάξαντά με ὡς σοφὸν ὄντα, ἀποφαίνων ἃ ἔμαθον παρ’ αὐτοῦ. καὶ δὴ καὶ [372d] νῦν ἃ σὺ λέγεις οὐχ ὁμολογῶ σοι, ἀλλὰ διαφέρομαι πάνυ σφόδρα· καὶ τοῦτ’ εὖ οἶδα ὅτι δι’ ἐμὲ γίγνεται, ὅτι τοιοῦτός εἰμι οἷόσπερ εἰμί, ἵνα μηδὲν ἐμαυτὸν μεῖζον εἴπω.

Μτφρ. Ν.Μ. Σκουτερόπουλος. 1995. Πλάτωνος Ιππίας Ελάττων. Αθήνα: Στιγμή.

ΣΩ. Βλέπεις, Ιππία, ότι λέω αλήθεια, όταν λέω πως γίνομαι φορτικός στους σοφούς με τις ερωτήσεις μου; Και ίσως αυτό να είναι το μόνο καλό που έχω, κι όλα τα άλλα μου να είναι εντελώς τιποτένια. Σχετικά με τα πράγματα ―ποια είναι η κατάστασή τους― βρίσκομαι σε πλάνη, δεν γνωρίζω την αλήθεια γι' αυτά. Απόδειξη τρανή γι' αυτό που λέω είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι κάθε φορά που τυχαίνει να βρίσκομαι με κάποιον από εσάς τους ονομαστούς για τη σοφία σας, εσάς που τη σοφία σας την διαπιστώνουν όλοι οι Έλληνες, πάντοτε αποκαλύπτομαι πως δεν ξέρω τίποτα. Γιατί, για να το πω έτσι, πουθενά οι γνώμες μου δεν ταιριάζουν με τις δικές σας. Κι αλήθεια, υπάρχει πιο τρανή απόδειξη για την άγνοια ενός ανθρώπου από το ότι διαφωνεί με τους σοφούς; Έχω όμως αυτό το σπουδαίο καλό που με σώζει: δεν ντρέπομαι να μαθαίνω, απεναντίας επιδιώκω να μάθω και ρωτάω και νιώθω ευγνωμοσύνη γι' αυτόν που μου αποκρίνεται, κι αυτή την ευγνωμοσύνη δεν την αρνήθηκα ως τώρα σε κανέναν. Γιατί ποτέ ως τώρα, όταν έτυχε να μου μάθουν κάτι, δεν το αμφισβήτησα κάνοντας πως το βρήκα τάχα μόνος μου. Αντίθετα, παινεύω τη σοφία εκείνου που μου το δίδαξε και εξηγώ καταλεπτώς τι έμαθα από αυτόν. Έτσι και τώρα δεν συμφωνώ μαζί σου, έχω εντελώς διαφορετική γνώμη· και ξέρω καλά ότι αιτία γι' αυτό είμαι εγώ, επειδή είμαι αυτός που είμαι ― για να μην πω τίποτα πιο βαρύ για τον εαυτό μου.

πηγή : http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=508

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

α) να γίνει συντακτική ανάλυση του κειμένου.

β) ἔσφαλμαι, συγγένωμαι, εἰδώς, διαφέρηται, ἀποκρινομένῳ : να γίνει χρονική αντικατάσταση των ρηματικών τύπων.

γ) λιπαρής, τὰς ἐρωτήσεις, εἰδώς, τί μεῖζον, ἀνδράσι, οἷόσπερ : να γραφεί η ίδια πτώση του άλλου αριθμού.

δ) να γράψετε τους τρεις βαθμούς των επιθέτων του κειμένου στην ίδια πτώση, γένος και αριθμό.

ε) οἷς, χάριτος, ὄντα, μηδὲν,  ἐμαυτὸν : να κλιθούν.