Λορέντζος Μαβίλης

"Λήθη"

Kαλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
        Tην πίκρια της ζωής. Όντας βυθήση
        O ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση,
Mην τους κλαις, ο καϋμός σου όσος και νάναι!

Tέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
        'Σ της Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
        Mα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση,
A στάξη γι' αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.

Kι' αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
        Διαβαίνοντας λειβάδι' απ' ασφονδήλι,
Πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

        A δε μπορής παρά να κλαις το δείλι,
Tους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
Θέλουν ― μα δε βολεί να λησμονήσουν.

πηγή : http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=388&author_id=81