θεατρική ομάδα ΓΕΛ Στυλίδας

Κάποιες φορές το σχολείο ξεφεύγει από τα συνηθισμένα μονοπάτια, μάθημα, διάβασμα, ασκήσεις, διαγωνίσματα. Κάποιες φορές το σχολείο δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να εκφραστούν δημιουργικά. Κάποιες φορές το σχολείο αγκαλιάζει την κοινωνία. Τέτοιες στιγμές ζήσαμε χθες στη θεατρική παράσταση του ΓΕΛ Στυλίδας «Κανείς δεν ξεφεύγει» στο κτίριο του ΟΣΚ στο Πάρκο του Λαού. Η συγκίνηση ήταν διάχυτη, γιατί οι μαθητές μας βρίσκονται στη Γ’ Λυκείου και θα φύγουν σύντομα από κοντά μας, θα ανοίξουν τα φτερά τους για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, για να δημιουργήσουν, για να χτίσουν, για να …

Προσωπικά, θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου  σ’ αυτά τα υπέροχα παιδιά για τη χαρά και τη συγκίνηση που μου έδωσαν, για το κέφι και τη ζωντάνια τους και κυρίως, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να δουλέψω μαζί τους σ’ αυτή τη θεατρική παράσταση.

Θέλω να ευχαριστήσω 

ιδιαίτερα τον μαθητή, Χρήστο Αποστόλου, γιατί ήταν η ψυχή της θεατρικής μας ομάδας, γιατί έγραψε ένα έργο που μας χάρισε απλόχερα γέλιο, γιατί στήριξε ολόκληρη την ομάδα, 

όλα τα παιδιά που έπαιξαν καταπληκτικά, έφτιαξαν τα σκηνικά κι επιμελήθηκαν τα κοστούμια,  

όλα τα παιδιά που βοήθησαν με τη μουσική και το φωτισμό,

όλα τα παιδιά που βοήθησαν με κάθε τρόπο να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση,

όλους τους γονείς για τα εξαιρετικά παιδιά τους και για τη βοήθειά τους,

τον κο Μπαλταδούρο Σεραφείμ, Διευθυντή του σχολείου μας, καθώς κι όλους τους καθηγητές που μας στήριξαν στην προσπάθειά μας.  

το Δήμο Στυλίδας και κυρίως τον κο Γκλέτσο Απόστολο, Δήμαρχο Στυλίδας και τον κο Χριστοδούλου Κωνσταντίνο, Αντιδήμαρχο για την αρωγή τους στην παράστασή μας

τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας, γιατί χωρίς κοινό θέατρο και παράσταση δεν υπάρχει.

σας ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου

Μπράβο, καμάρια μου!!!

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.

Χαλίλ Γκιμπράν