«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,
αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει».
Pablo Neruda
|
Ο
άνεμος κι η Άνοιξη,
Γιώργος Σαραντάρης
"Ὁ ἄνεμος ρέει μέσα στὴν καρδιά μας
Σὰν οὐρανὸς ποὺ ἔχασε τὸ δρόμο
Δέντρα προσπαθοῦν νὰ τοῦ δέσουν τὰ χέρια
Ἀλλὰ μάταια
κοπιάζουν
Ὁ ἄνεμος ἀναπνέει
μέσα στὴν καρδιά
μας
Σὰν στρατὸς ποὺ ὁρμάει στὸν ἀγῶνα
Τὸν καλωσορίζει ἡ ἄνοιξη στὴν κοιλάδα
Τὸν χαιρετᾶνε τ᾿ ἀρώματα τῆς γῆς
Ἡ ἄνοιξη εἶναι μία παρθένα ποὺ δὲν τὴν ξέραμε
Καὶ ὅλους μᾶς φίλησε μὲ θάρρος προτοῦ τὸ ζητήσουμε
Τώρα ἀγκαλιάζει τὸν ἄνεμο καὶ κάνει σὰν τρελὴ
Κι ἀναγκάζει κι ἐμᾶς νὰ τὸν ἀγαπήσουμε".
|
Ἡ
πληγωμένη Ἄνοιξη, Μίλτος
Σαχτούρης
“Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη τεντώνει
τὰ λουλούδια της
οἱ βραδινὲς καμπάνες τὴν κραυγή τους
κι
ἡ κάτασπρη κοπέλα μέσα στὰ γαρίφαλα
συνάζει
στάλα-στάλα τὸ αἷμα
ἀπ᾿ ὅλες τὶς σημαῖες ποὺ πονέσανε
ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια ποὺ σφάχτηκαν
γιὰ νὰ χτιστεῖ ἕνα πύργος κατακόκκινος
μ᾿ ἕνα ρολόγι καὶ δυὸ μαύρους δεῖχτες
κι
οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα σύννεφο
κι
οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα ξίφος
τὸ σύννεφο θ᾿ ἀνάβει τὰ γαρίφαλα
τὸ ξίφος θὰ θερίζει τὸ κορμί της”
(Μίλτος
Σαχτούρης, Ποιήματα, 1945-1971, Κέδρος)
|
Άνοιξη, Κώστας Καρυωτάκης
“Έτσι
τους βλέπω εγώ τους κήπους.
Στον
κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει
κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της
στου
βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση τής νιότης
παλεύει
τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία…
Εξύπνησε
μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου
τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το
κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο, προς τ’ άστρα
σηκώνει
τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και
πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι
πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι
δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τους
τα
χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.”
(Κ.
Καρυωτάκης, Άπαντα, εκδ. Πέλλα)
|
πηγή φωτογραφιών
«Οπόχει κόρη ακριβή, τον Μάρτη ήλιος μην τη δει»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου