Παγκόσμια ημέρα ποίησης

«Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα» 

Γιώργος Σεφέρης

"Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος"

Οδυσσέας Ελύτης

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε… - Νικηφόρος Βρεττάκος

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
[...]
Κι έχω ακόμη καιρό!
Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει. 

«Προσκυνητής» - Κώστας Βάρναλης

ΙΧ

Της ποίησης το παιχνίδι, ελάτε! ας γένει

 ηρώισσα Πράξη· μια καινούρια κι έχτη

αίστηση μες στις άλλες ανοιγμένη,

θεϊκή αστραψιά, που ξάφνου ο νους εδέχτη.

Μ’ αυτήν η ζωή μας ξαναγεννημένη

θε να χορτάσει ό,τι καιρούς ορέχτη.

Βοηθάτε με, και θέλει σας βοηθήσω

αιώνες μπροστά να ιδείτε κι αιώνες πίσω!

Ο Λόγος τριαδικός καθώς η Θεότη:

Ομορφιά κι Αρετή κι Αλήθεια αντάμα.

Καρδιά και Νους και Θέληση· μια Ολότη

της Ζωής, που βαθιά της, γέλιο ή κλάμα,

μελλούμενα και περασμένα σκότη,

φωτίζονται και παίρνουν νόημα, κι άμα

χτυπήσουνε σωστά, δίνουν μια δίκια

ζήση στ’ άθλια, τ’ ανθρώπινα σκουλήκια.

Απάνω στα ηχοκύματα υψωμένοι,

(πέτρα σε πέτρα κάθε κύμα στέκει

και τραγουδάει και λέει και δε σωπαίνει,

βιολί και ταμπουράς και τουμπελέκι!)

πάνω απ’ του Χρόνου τα όρια ανεβασμένοι

(ποιος δάδα, ποιος δρεπάνι, ποιος πελέκι!)

την Πολιτεία, το Κράτος, το Έθνος πρώτοι

αφήνετε, και γίνεστε Ανθρωπότη!