13
Δεκεμβρίου 1943
ΓΗΣ
ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ – Ασημακόπουλος Βασίλης
Γης των Καλαβρύτων.
Χώμα μου
Ανταρτομάνα γης.
Περιστέρι ολόλευκο της λευτεριάς.
Τριγύρω τα χωριά σου σ' αδιάκοπη
πορεία.
Αβρύχητα λιοντάρια τα παιδιά σου.
Μέσα σ' απάτητα λογγά τη λευτεριά μας
κρύβουν.
Κι ανηφορίζουν χέρι - χέρι τραγουδώντας
τ' αδέρφια μας.
Τριπόταμα - Βερσίτσι - Αλέσταινα.
Σύραχο - σύραχο, βουνοπλαγιά τη βουνοπλαγιά,
υνί που οργώνει τα διάσελα
η οργή τους.
Τα σκυθρωπά - ξαγρυπνισμένα πρόσωπα
μαζεύουν τον κεραυνό του δίκιου τους.
Σκούπι - Βεσίνι - Δεχούνι.
Αχολογάν οι ρεματιές από του Τσούνη
το σάλαγο.
Κυκλάμινα τα βράχια ζώνουν.
Αίμα το γαίμα τους.
Κι ανηφορίζουν τ' αδέρφια μας
με την πατρίδα στους ώμους.
Κατάκαρδα του Δεκεμβριού.
Στις ρεματιές κουβεντιάζουν με το θάνατο.
Κι ανεβαίνουν - ανεβαίνουν
τα μονοπάτια, ψηλά κατάραχα.
Κι ανταμώνουν οι σύντροφοι.
Σφίγγουν το χέρι.
Γνέφουν μ' αόρατη σπίθα τα μάτια τους
στο πηχτό σκοτάδι.
Διαβάζουν με βουρκωμένα μάτια
τα μηνύματα.
Κάθε τους βήμα και μια κατάχτηση τιμής.
Βαριανασαίνουν οι μέρες των βαρβάρων.
Ψυχομαχούν οι ώρες τους.
Κόκοβα - Χόβολη - Νάσια - Στρέζοβα.
Σκαρφαλώνουν - σκαρφαλώνουν
τις χιονισμένες κορφές, μ' ένα κομμάτι
μπομπότα στη μασχάλη.
Με ένα κρεμμύδι στην τσέπη.
Κι ανέγκιαγο σπαθί η σκέψη τους.
Οι μάχες μακραίνουν.
Τα μυδράλια των Γερμανών, κροταλίζουν
απόκωφα.
Βαρύς ο χειμώνας στη γη μας.
Μα καλοκαίρι στην καρδιά μας.
Μαζέικα - Σοποτό - Αγρίδι - Λειβάρτζι,
Λεχούρι - Πλανητέρου, Σουδενά.
Ο ήλιος στα χωριά μας ντουφεκίζεται.
Όμως ανίκανοι οι βάρβαροι να βρούνε
την καρδιά του.
Λακίζουν στα λαγκάδια και τραφιάζονται.
Της παντοχής μηνύματα του Καραχάλιου
οι στίχοι.
"Είχαμε χάσει πολύ αίμα
μα το λίγο που έμενε κυλούσε θυμωμένο.
Μετρήσαμε τα φισέκια μας
και βρέθηκαν πιο λίγα από την οργή μας.
Στηθήκαμε γυμνοί
μπροστά στο Δεκέμβρη και τη φωτιά.
Πολεμίσαμε
με το θάρρος των ξεγραμμένων,
την ανδρεία των μελλοθανάτων."
Κέρτεζη - Βλασία - Κερπινή - Ρωγοί. Κοπάδια σταυραητών
ξεχύνονται τ' αδέρφια μας,
στις πλαγιές και τα σύραχα.
Αστροπελέκια στα σκοτάδια.
Έτοιμα ηφαίστεια θυμού τ' αγροτοχώρια μας.
Να λιώσουμε το φασισμό
με πυρωμέν' ατσάλι.
Βυσωκά - Αγία Λαύρα - Χωράφι του
Καππή
Καλάβρυτα.
Πληγωμένο περιστέρι της λευτεριάς.
Χίλιοι τριακόσιοι τραγουδούν
δαφνοστεφανωμένοι.
Της όμορφης της λευτεριάς -
Ειρήνης το τραγούδι.
Γης της λευτεριάς.
Γης της αντρείας.
Γης των Καλαβρύτων.
Χώμα μου.
Τ' όνομα της λευτεριάς χαραγμένο
μ' ατόφια κατακόκκινα
γράμματα.
Τ όνομα σας αδέρφια γραμμένο
στο πλατύ στέρνο τούτης γης.
Και κάτω ο σπαρμένος κάμπος της
κατάκαρπος,
Να χορτάσουν οι πεινασμένοι.
Κι αναγύρα οι κρυσταλλοπηγές
του δίκιου, να ξεδιψάσουν
οι διψασμένοι.
Εξουσιάζει το ανθρώπινο προμήνυμα.
Κι αναστάσιμα χτυπάνε οι καμπάνες
της Λαύρας.
Τα λευκά περιστέρια γιόμισαν
τον ορίζοντα. Ποτέ πόλεμος πια.
Ειρήνη! Ειρήνη!
ΕΙΡΗΝΗ!
Γης των Καλαβρύτων.
Χώμα μου
Ανταρτομάνα γης.
Περιστέρι ολόλευκο της λευτεριάς.
Τριγύρω τα χωριά σου σ' αδιάκοπη
πορεία.
Αβρύχητα λιοντάρια τα παιδιά σου.
Μέσα σ' απάτητα λογγά τη λευτεριά μας
κρύβουν.
Κι ανηφορίζουν χέρι - χέρι τραγουδώντας
τ' αδέρφια μας.
Τριπόταμα - Βερσίτσι - Αλέσταινα.
Σύραχο - σύραχο, βουνοπλαγιά τη βουνοπλαγιά,
υνί που οργώνει τα διάσελα
η οργή τους.
Τα σκυθρωπά - ξαγρυπνισμένα πρόσωπα
μαζεύουν τον κεραυνό του δίκιου τους.
Σκούπι - Βεσίνι - Δεχούνι.
Αχολογάν οι ρεματιές από του Τσούνη
το σάλαγο.
Κυκλάμινα τα βράχια ζώνουν.
Αίμα το γαίμα τους.
Κι ανηφορίζουν τ' αδέρφια μας
με την πατρίδα στους ώμους.
Κατάκαρδα του Δεκεμβριού.
Στις ρεματιές κουβεντιάζουν με το θάνατο.
Κι ανεβαίνουν - ανεβαίνουν
τα μονοπάτια, ψηλά κατάραχα.
Κι ανταμώνουν οι σύντροφοι.
Σφίγγουν το χέρι.
Γνέφουν μ' αόρατη σπίθα τα μάτια τους
στο πηχτό σκοτάδι.
Διαβάζουν με βουρκωμένα μάτια
τα μηνύματα.
Κάθε τους βήμα και μια κατάχτηση τιμής.
Βαριανασαίνουν οι μέρες των βαρβάρων.
Ψυχομαχούν οι ώρες τους.
Κόκοβα - Χόβολη - Νάσια - Στρέζοβα.
Σκαρφαλώνουν - σκαρφαλώνουν
τις χιονισμένες κορφές, μ' ένα κομμάτι
μπομπότα στη μασχάλη.
Με ένα κρεμμύδι στην τσέπη.
Κι ανέγκιαγο σπαθί η σκέψη τους.
Οι μάχες μακραίνουν.
Τα μυδράλια των Γερμανών, κροταλίζουν
απόκωφα.
Βαρύς ο χειμώνας στη γη μας.
Μα καλοκαίρι στην καρδιά μας.
Μαζέικα - Σοποτό - Αγρίδι - Λειβάρτζι,
Λεχούρι - Πλανητέρου, Σουδενά.
Ο ήλιος στα χωριά μας ντουφεκίζεται.
Όμως ανίκανοι οι βάρβαροι να βρούνε
την καρδιά του.
Λακίζουν στα λαγκάδια και τραφιάζονται.
Της παντοχής μηνύματα του Καραχάλιου
οι στίχοι.
"Είχαμε χάσει πολύ αίμα
μα το λίγο που έμενε κυλούσε θυμωμένο.
Μετρήσαμε τα φισέκια μας
και βρέθηκαν πιο λίγα από την οργή μας.
Στηθήκαμε γυμνοί
μπροστά στο Δεκέμβρη και τη φωτιά.
Πολεμίσαμε
με το θάρρος των ξεγραμμένων,
την ανδρεία των μελλοθανάτων."
Κέρτεζη - Βλασία - Κερπινή - Ρωγοί. Κοπάδια σταυραητών
ξεχύνονται τ' αδέρφια μας,
στις πλαγιές και τα σύραχα.
Αστροπελέκια στα σκοτάδια.
Έτοιμα ηφαίστεια θυμού τ' αγροτοχώρια μας.
Να λιώσουμε το φασισμό
με πυρωμέν' ατσάλι.
Βυσωκά - Αγία Λαύρα - Χωράφι του
Καππή
Καλάβρυτα.
Πληγωμένο περιστέρι της λευτεριάς.
Χίλιοι τριακόσιοι τραγουδούν
δαφνοστεφανωμένοι.
Της όμορφης της λευτεριάς -
Ειρήνης το τραγούδι.
Γης της λευτεριάς.
Γης της αντρείας.
Γης των Καλαβρύτων.
Χώμα μου.
Τ' όνομα της λευτεριάς χαραγμένο
μ' ατόφια κατακόκκινα
γράμματα.
Τ όνομα σας αδέρφια γραμμένο
στο πλατύ στέρνο τούτης γης.
Και κάτω ο σπαρμένος κάμπος της
κατάκαρπος,
Να χορτάσουν οι πεινασμένοι.
Κι αναγύρα οι κρυσταλλοπηγές
του δίκιου, να ξεδιψάσουν
οι διψασμένοι.
Εξουσιάζει το ανθρώπινο προμήνυμα.
Κι αναστάσιμα χτυπάνε οι καμπάνες
της Λαύρας.
Τα λευκά περιστέρια γιόμισαν
τον ορίζοντα. Ποτέ πόλεμος πια.
Ειρήνη! Ειρήνη!
ΕΙΡΗΝΗ!
διαβάστε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου