Blogger Widgets

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Γιάννης Ρίτσος

πέθανε στην  Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1990


Γιάννης Ρίτσος - Καπνισμένο Τσουκάλι (πόσπασμα)

Κα ν δελφέ μου πο μάθαμε ν κουβεντιάζουμε συχα κι πλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αριο λέω θ γίνουμε κόμα πι πλοί.
Θ βρομε ατ τ λόγια πο παίρνουνε τ διο βάρος
σ᾿ λες τς καρδιές, σ᾿ λα τ χείλη.
τσι ν λέμε πι τ σύκα-σύκα κα τ σκάφη-σκάφη.
Κι τσι πο ν χαμογελνε ο λλοι κα ν λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σο φτιάχνουμε κατ τν ρα.»
Ατ θέλουμε κι μες.
Γιατ μες δν τραγουδμε γι ν ξεχωρίσουμε δελφέ μου π᾿ τν κόσμο.
μες τραγουδμε γι ν σμίξουμε τν κόσμο.
...χεις κόμη ν κλάψεις πολ
σπου ν μάθεις τν κόσμο ν γελάει.

Γιάννης Ρίτσος - πιλογικό

Ν μ θυμόσαστε - επε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σ πέτρες κι γκάθια,
γι ν σς φέρω ψωμ κα νερ κα τριαντάφυλλα.
Τν μορφι
Ποτές μου δν τν πρόδωσα. λο τ βιός μου τ μοίρασα δίκαια.
Μερτικ γ δν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ᾿ να κρινάκι το γρο
τς πι γριες νύχτες μας φώτισα. Ν μ θυμστε.

Κα συγχωρτε μου ατ τν τελευταα μου θλίψη:

Θθελα
κόμη μι φορ μ τ λεπτ δρεπανάκι το φεγγαριο ν θερίσω
να ριμο στάχυ. Ν σταθ στ κατώφλι, ν κοιτάω,
κα ν μασ σπυρ σπυρ τ στάρι μ τ μπροστινά μου δόντια
θαυμάζοντας κι ελογώντας τοτον τν κόσμο πο φήνω,
θαυμάζοντας κι κενον πο νεβαίνει τ λόφο στ πάγχρυσο λιόγερμα. Δέστε:
Στ ριστερ μανίκι του χει να πορφυρ τετράγωνο μπάλωμα. Ατ
δν διακρίνεται πολ καθαρά. Κι θελα ατ προπάντων ν σς δείξω.

Κι σως γι᾿ ατ προπάντων θ᾿ ξιζε ν μ θυμστε.

Τ' Άσπρα Βότσαλα      
Ετούτα τ' άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι
λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει
από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας
δεν υποπτεύεται με το ριψοκίνδυνες
καταδύσεις τ' ανέβασες. Με τι
στερήσεις κι αρνήσεις τ' απέσπασες
από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι' αυτό
λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια
ν' αποσκεπάζουν το σκοτάδι της καταγωγής τους και ποτέ
να μην μαρτυρήσουνε την ώρα της Μεγάλης Δίκης.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου