Καλό μήνα!

«Οπού 'χει κόρη ακριβή, του Μάρτη ήλιος μην τη δει»

"Άνοιξη παρά τέταρτο", Οδυσσέας Ελύτης

“Άνοιξη παρά τέταρτο! Δύο νέοι κοιτάζονται στα μάτια

και κανείς τους δεν κατεβάζει τα βλέφαρα. Το αίμα με-

σα στις φλέβες παίρνει έναν καινούριο δρόμο, αλλάζουν

οι φωνές των αγοριών, τα στήθια των κοριτσιών σκλη-

ραίνουν και το μακρινό παθητικό τραγούδι της αγάπης

τρέμει παραστρατημένο στις κυανές ανταύγειες ενός μι-

σοξυπνημένου ορίζοντα… Άνοιξη παρά τέταρτο! Σε

λίγο, πίσω από τις μάντρες, στα έρημα οικόπεδα, οι ξι-

νήθρες κι οι τσοκνίδες θα δώσουνε μια γροθιά στις κα-

ταλασπωμένες πέτρες και μεσ’ απ’ τα σπασμένα γυαλιά

και τις αναποδογυρισμένες τρύπιες λεκάνες, νικώντας τα

στερνά σκουπιδομαζώματα, θ’ ανατείλει γυμνή στην αιχ-

μη της αχτίδας της η πρώτη μαργαρίτα της τύχης. Λο-

ξά, και στο πείσμα του ανέμου, που γι’ αλλού ταξίδευε

το σπόρο της, θα μπουκάρει μεσ’ από δυο σκιστές μαλτε-

ζόπετρες να σαλέψει κάτω κάτω απ’ τα ρουθούνια της χειμω-

νιάς το κόκκινο μπαϊράκι της η φανατικιά παπαρούνα.

Και τα κορίτσια, τα μικρά κορίτσια, σκύβοντας μια στιγ-

Μη να δέσουν τα καινούρια σαντάλια τους, θα δούνε άξα-

φνα όλο τον κόσμο να γέρνει και να παίρνει τη θέση της

απογείωσης αεροπλάνου που ανεβαίνει όσο που να χαθεί

ολότελα στον άτρεμον αιθέρα…”.

(Ο. Ελύτης, Ανοιχτά χαρτιά, εκδ. Ίκαρος)

πηγή : http://homouniversalisgr.blogspot.gr

[Τώρα που μήτε ο έρωτας…]

Κώστας Καρυωτάκης

Τώρα που μήτε ο έρωτας μήτε η φιλία τής φέρνει,

μήτε κι αυτό το μίσος μου, παρηγοριάν, α, πώς

η ώριμη θλίψη μου κατά τα περασμένα γέρνει,

της νιότης μου καρπός!

Χορδή η καρδιά μου δέχονταν το Μάρτη ανατριχίλα.

Ακόμα με συνέπαιρνε γλυκιά μια συλλογή

όταν το νέο Φθινόπωρο με μαραμένα φύλλα

εράντιζε τη γη.

Μια πεταλούδα επέταγε και την ακολουθούσα·

ήταν η απάρθενη ζωή μου, η ζωή του κόσμου, η μια.

Ο νους μου σάμπως ξύπνημα τη χαραυγή. Και η Μούσα

μου άγγιζε τα μαλλιά.

Δώστε μου τα παιδιάτικα χρόνια μου πὄχουν γίνει

στην ηρεμία του δειλινού χρυσός, ωραίος καπνός,

τα χρόνια που ’ρθανε χαρά, πέρασαν καλοσύνη,

κι έφυγαν ουρανός.

Βάλετε πάλι στο πικρό χείλος μου την αχτίδα,

στα μάτια την ανθρώπινη και θεία σταλαγματιά.

Εξωτικό μπλάβο πουλί, φέρετε την ελπίδα,

χαμένη τώρα πια.

Και στο χλωμό μου μέτωπο για λίγο κάμετε ώστε

χίμαιρες, οραματισμοί σαν άστρα να κυλούν.

Οι άγγελοι να διατάζουνε, κι από τα τέμπλεα δώστε

οι θεοί να μου γελούν.

Ύστερα, στο κορύφωμα του απελπισμένου δρόμου,

ας ήτανε ανατέλλοντα τα μάτια σου να ιδώ,

πρώτη αγαπούλα, και να κράταες άνθος τ’ όνειρό μου,

τ’ όνειρο που μαδώ.

Α, πώς η λύπη μου κατά τα περασμένα στρέφει!

Όμοια και η νύχτα πάντοτε γυρίζει στο πρωί.

Α, πώς τα χρόνια σαν καπνός εχάθηκαν, σα νέφη,

σαν πάχνη, σα ζωή!

αφιέρωμα στο Μάρτιο - εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

παροιμίες για το Μάρτιο - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

glitter-graphics.com