Γιώργος Σαραντάρης, Θαλασσινός βίος (απόσπασμα)

1

Καληνύχτα θάλασσα καληνύχτα

Κατεβήκαμε στο βυθό σου

Όσα παιδιά τραγούδησαν στον αέρα

Ας τραγουδήσουν πάλι

Ας τραγουδήσουν οι γυναίκες κι οι γέροι

Ας βγάλουν την αρμύρα από μέσα τους

Κι ας ντυθούν την άλλη στολή

Οι συνειδήσεις δάκρυσαν όλα τα δάκρυα

Ήρθε ο καιρός να κλάψει μέσα μας

Η θάλασσα που ποτέ δεν κλαίει

…

27

Μέσα στον ήλιο μέσα στη σελήνη

Νομίζω πως ο πόθος μου εξάπλωσε

Τα βουνά που δεν μπόρεσε ν' αδράξει

Με τα δικά του πόδια και τα χέρια

Για το δικό μου βίο τον αλησμόνητο

Στη γη όπου γεννήθηκα μεσάνυχτα

Κι όπου τα φώτα έφερε ο νους μου

Σαν μιαν ατράνταχτη σκιά είναι ο πόθος μου

Και με γοητεία τα βουνά εκίνησε

Γιατί το είδε πως δεν ήτανε δικά του

28

Γέλια μηχανικά εσκόρπισαν οι άνεμοι

Που ήταν πολλοί ήτανε χιλιάδες

Όταν στης γης το χώμα κλωθογύριζα

Κι ενώ κοιτούσα ανέβαινε το χώμα

Χωρίς η γη να έχανε από δύναμη

Σαν μουσική ανέβαινε το χώμα

Σαν μουσική που κρυφακούει

Και φύλαξε λόγια ζεστά αγέρα φύλαξε

Στον αιθέρα ο πόθος να χυθεί

Με τον αιθέρα εγώ να ταξιδέψω

29

Με τα μαλλιά της άνοιξης εσκούπισα

Τόσες φορές το πρόσωπό μου!

Εμύρισα δυόσμο και θυμάρι

Τόσες φορές που με σκεπάζει η μνήμη

Και παύω να θυμάμαι!

Μακροθυμία ο ήλιος ή βραβείο;

Αφήστε τα αυτά στους ζητιάνους!

Σ' εμάς η άνοιξη που δεν πεθαίνει

Σ' εμάς η μουσική που δεν σωπαίνει

Στην άνοιξη στη μουσική το ότι υπάρχουν!

30

Και τώρα και τη θάλασσα να γιάνω!

Της γης τη νοσταλγία θα γδυθώ

Και στους βυθούς θα βυζάξω ησυχία

Όπου δεν έχει χλόη θ' αρμέξω γάλα

Όπου ο ήλιος δεν φιλεί τα φύλλα

Θα τινάξω λουλούδια απ' το νερό

Οι βράχοι θα σκιρτήσουν όπου να 'ναι

Ένα θόρυβο η γέννηση θα κάνει

Όσο μακριά κι αν γίνει από μένα

Δεν θα ταράξει όμως τη μουσική.

πηγή : https://el.wikisource.org/wiki