Μάρτιος
Κωστής Παλαμάς, Μήνες
ΜΑΡΤΙΟΣ
Ροδίζ’ η πρώτη του Μάρτη
μέρα,
και στο παιδάκι της η
μητέρα
γελώντας πάει:
«Με μάρτη έρχομαι το λαιμό σου
να στεφανώσω · σαν άγγελός
σου
θα σε φυλάει.
» Από χρυσάφι, προτού να
φέξει,
με τί φροντίδα τον έχω
πλέξει
για σε, χρυσό μου!
Με κάθε χρώμα τον έχω
ντύσει,
ουράνιο τόξο, που θα
στολίσει
τον ουρανό μου.
» Αρχίζει ο ήλιος σαν
πρώτα πάλι
να τρέχει ελεύθερος στην
αγκάλη
γαλάζιου αιθέρα.
Λιώνουν τα χιόνια, κι όσ’
απομένουν
άσχημα νέφη, κι αυτά
εμορφαίνουν
μέρα τη μέρα.
» Αρχίζει ο ήλιος σαν
πρώτα πάλι
να ξετρυπώνει αγάλι ’γάλι
τα λουλουδάκια
δειλά κρυμμένα μέσα στο
χώμα·
κι ύστερ’ απ’ τ’ άνθη,
φροντίζει ακόμα
για τα παιδάκια.
» Κι όποιο παιδάκι με μάρτη βλέπει,
χρυσή στα χρόνια τ’
απλώνει σκέπη,
το καμαρώνει·
γιατί του Μάρτη
η αλυσίδα
μάνας χεράκι, μάνας
φροντίδα
του φανερώνει.
» Και όποιο πάλι το ιδεί
να τρέχει
δίχως στεφάνι Μαρτιού να
έχει,
δεν τ’ αγαπάει·
κακό, παλιόπαιδο το
νομίζει,
ακούς, παιδί μου; και το
μαυρίζει
και τ’ αρρωστάει.
» Μα το δικό σου σαν
αγναντέψει,
θα σ’ αγαπήσει, θα σε
χαϊδέψει
όσο κανένα.
Κι η ίδια ακτίνα του θα
φιλήσει
το πιο ωραίο που θα
γεννήσει
άνθος, κι εσένα!
» Ο Μάρτης θεία είν’ ευλογία!
Σα χελιδόνι η ευτυχία
στα σπίτια μπαίνει·
και η υγεία σα μαϊστράλι
στο γαλανόλευκο περιγιάλι
μας ανασταίνει.
» Αυτός, μ’ αγγέλου φτερά
κινάει
και το Χριστό της
πρωτομηνάει
στην Παναγία·
και στην πατρίδα,
επαναστάτης,
ο Μάρτης έφερε τη γλυκιά της
Ελευθερία.
» Να · του σπιτιού μας το
χελιδόνι
εις την παλιά του φωλιά
σιμώνει,
και σε ζητάει.
Πρόβαλε, δέξου το… Στο
λαιμό σου
Πώς μοιάζει ο μάρτης!
σαν άγγελός σου
θα σε φυλάει».
Μάρτιος 1882
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου