alldayschool: Αλέξης Ακριθάκης, ζωγράφος

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Αλέξης Ακριθάκης, ζωγράφος

1939 – 1994

Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική εκδηλώθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, δεν έκανε όμως ποτέ επίσημες σπουδές. Η γνωριμία του, ωστόσο, με το φιλόσοφο Γιώργο Μακρή υπήρξε αποφασιστική και τον οδήγησε στη συστηματική ενασχόληση με την τέχνη. Την περίοδο 1958-1960 έζησε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τον Alberto Giacometti και άλλες σημαντικές προσωπικότητες και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον Θανάση Τσίγκο. Το 1968 πήγε στο Βερολίνο ως υπότροφος της D.A.A.D., παραμένοντας συνολικά ως το 1984. Εκεί συνδέθηκε με τον Κωνσταντίνο Ξενάκη και ήρθε σε επαφή με κύκλους του χορού και του θεάτρου, που αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον του για το θέατρο. Το 1965 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, την οποία οι κριτικοί δέχτηκαν με επιφύλαξη. Ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές γκαλερί, ανάμεσα στις οποίες και του Αλέξανδρου Ιόλα, καθώς και συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ το 1998 το έργο του παρουσιάστηκε αναδρομικά στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ακριθάκης Αλέξης-Βαλίτσα (Ελλάς), 1973

Ακριθάκης Αλέξης-Βαλίτσα και θέατρα, 1983

Ακριθάκης Αλέξης-Η βαλίτσα που φλέγεται, 1973

Ακριθάκης Αλέξης-Σύνθεση με βαλίτσα, 1973

Ακριθάκης Αλέξης-Ιπτάμενες βαλίτσες, 1988

Ακριθάκης Αλέξης-SUITCASE

Ακριθάκης Αλέξης-Φλεγόμενη βαλίτσα και άλλα

Ακριθάκης Αλέξης-Valise, 1975

Ακριθάκης Αλέξης-Ταξίδι

Ακριθάκης Αλέξης-Ταξιδεύοντας

Ακριθάκης Αλέξης-‘Επανάσταση’, Αθήνα 1967

Ακριθάκης Αλέξης-Βαλίτσα και λουλούδια, 1984

Φύση ανήσυχη και επαναστατική, ο Ακριθάκης αρνήθηκε κάθε μορφής συμβατικότητα και έκανε τέχνη την ίδια τη ζωή. Η πρώτη φάση της δουλειάς του περιλαμβάνει συνθέσεις γραμμικές, ασπρόμαυρες, τα «τσίκι τσίκι», που δημιουργούσε ξεκινώντας από μια τυχαία κουκίδα πανω στο χαρτί. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα εκφραστικά σύμβολα, όπως τον ήλιο, τη φωτιά, το μάτι, το πουλί, την καρδούλα, το ελικόπτερο, το αεροπλάνο, το καραβάκι, το βέλος και να δημιουργεί συνθέσεις με έντονες χρωματικές αντιθέσεις και περιγράμματα, καθώς και τη βαλίτσα, που αποτέλεσε ένα επαναλαμβανόμενο σύμβολο της αιώνιας φυγής. Σε μια μεταγενέστερη φάση, χρησιμοποιώντας καινούργια ή φθαρμένα ξύλα και ενσωματώνοντας στην επιφάνειά τους διάφορα ευτελή υλικά, δημιούργησε ξύλινες κατασκευές, που στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν με επιζωγραφίσεις και λαμπάκια, καθρεφτάκια και πλαστικά λουλούδια. Παράλληλα πραγματοποίησε σειρές με κολλάζ, ενώ το 1986, σε συνεργασία με τον Γιώργο Λάππα, δημιούργησε το Τσίρκο. Σε πιο περιορισμένη κλίμακα ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση βιβλίων και φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις.

national gallery