Μολιέρος

Molière, Nicolas  Mignard (1658)

Ο Μολιέρος ( Molière) κανονικό όνομα Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν (Jean-Baptiste Poquelin) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του Γαλλικού θεάτρου. Το μεγαλύτερο ίσως κατόρθωμα του είναι πως κατάφερε να ανεβάσει την κωμωδία σε ισάξια θέση με την τραγωδία. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 15 Ιανουαρίου 1622 και ήταν γιος ενός εμπόρου υφασμάτων ο οποίος έγινε και βασιλικός διακοσμητής, έτσι ο Μολιέρος είχε προνομιούχα παιδική ηλικία με πρόσβαση στην αυλή του βασιλιά. Φοίτησε σε Ιησουιτικό κολλέγιο στο Παρίσι και συνέχισε σπουδές νομικής στην Ορλεάνη. Επέστρεψε στο Παρίσι δικηγόρος μα συγχρόνως γνώρισε μια νεαρή ηθοποιό, την Μαντλέν Μπεζάρ και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Στον πατέρα του δεν άρεσε αυτό μα ο Μολιέρος δεν πτοήθηκε, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και με τα αδέρφια της ερωμένης του ίδρυσε έναν θίασο το 1643. Γνώρισε μεγάλη αποτυχία και το 1644 μπήκε για λίγες μέρες φυλακή λόγω των χρεών του θιάσου. Πλήρωσε ο πατέρας του τα χρέη και αφέθηκε ελεύθερος. Αμέσως μετά ο θίασος εγκατέλειψε το Παρίσι και περιόδευσε για χρόνια στην επαρχία της Γαλλίας, γνωρίζοντας κάποια σχετική επιτυχία.

Περάσανε είκοσι χρόνια με τον Μολιέρο θιασάρχη και ηθοποιό, μέχρι που άρχισε να γράφει δικά του έργα, το 1655. Επέστρεψε στο Παρίσι και ξεκίνησε να παρουσιάζει τις δημιουργίες του στην βασιλική σκηνή. Το 1659 είχε μεγάλη επιτυχία και κέρδισε την εκτίμηση του βασιλιά με το έργο «Οι γελοίες κομψές κυρίες». Με το «Σχολείο γυναικών» το 1622 γίνεται διάσημος και ο βασιλιάς αποφασίζει να τον ενισχύσει οικονομικά. Ο Μολιέρος γράφει πια πυρετωδώς και ζει πάντα με την Μαντλίν. Έκαναν ένα γιο που πέθανε μωρό και μία κόρη που έγινε η μοναδική τους απόγονος. Το 1664 γίνεται διευθυντής του θεατρικού θιάσου του βασιλιά και γράφει 4 έργα. Το τελευταίο είναι ο «Ταρτούφος», ο οποίος παίχτηκε μία φορά στο παλάτι και αμέσως συνάντησε έντονες αντιδράσεις, τόσο από τον κύκλο των ευγενών όσο και του κλήρου. Ο Λουδοβίκος ο ΙΔ αναγκάστηκε να το απαγορεύσει λέγοντας του:. «Μην τα βάζεις με τους θρησκόληπτους, θα σε φάνε». Ο Μολιέρος πίστευε πολύ στον Ταρτούφο και τα επέμενα χρόνια αναλώθηκε προσπαθώντας να τον υπερασπιστεί. Έγραψε μια αναθεωρημένη έκδοση του Ταρτούφου με άλλο όνομα, «ο Απατεώνας» αλλά και πάλι το δικαστήριο απαγόρευσε το έργο και ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού τον απείλησε με αφορισμό. Το 1666 έγραψε τον Μισάνθρωπο ενώ το 1669 όταν η παλιά αυλή είχε αποδυναμωθεί κατάφερε επιτέλους να του δοθεί άδεια και να ανεβάσει τον Ταρτούφο στο κοινό, καταφέρνοντας μια τεράστια επιτυχία. Επόμενο έργο, τον επόμενο χρόνο ήταν ο Αρχοντοχωριάτης που είχε κι αυτό μεγάλη απήχηση. Ο Μολιέρος στα περισσότερα έργα του στάθηκε επικριτικός απέναντι στην υποκρισία την κολακεία, τις ίντριγκες, την ψευτιά, τόσο του κλήρου όσο και των αριστοκρατών, γι' αυτό και έκανε, εκτός από φίλους, και πολλούς εχθρούς. 

Στις 17 Φεβρουάριου του 1673, ενώ έπαιζε το πιο πρόσφατο έργο του, τον «Κατά φαντασία ασθενή» άρχισε να βήχει και να φτύνει αίμα καθώς έπασχε από πνευμονική φυματίωση. Σωριάστηκε κάτω αλλά ξανασηκώθηκε και εξακολούθησε τον ρόλο του, οι θεατές νόμιζαν πως κι η κρίση του βήχα ήταν μέσα στο έργο, είχαν μείνει έκπληκτοι με την ρεαλιστικότητα του παιξίματος του, μέχρι που λίγο αργότερα σωριάστηκε λιπόθυμος. Τον μετέφεραν σπίτι όπου πέθανε ύστερα από δύο ώρες ενώ οι ιερείς που κλήθηκαν δεν δέχτηκαν να πάνε να τον εξομολογήσουν ούτε ήθελαν να τον κηδεύσουν. Με την παρέμβαση του βασιλιά, θάφτηκε νύχτα στο νεκροταφείο του Παρισιού.

http://hallofpeople.com/gr/bio/Molieros.php#.VsOXe_mLSHs

διαβάστε ολόκληρα τα έργα του Μολιέρου

Ο Αρχοντοχωριάτης

Ο κατά φαντασίαν ασθενής