Διονύσιος Σολωμός

Ο Διονύσιος Σολωμός ήταν Έλληνας ποιητής, οι πρώτες στροφές του ποιήματός του «Ύμνος στην Ελευθερία» έγινε ο εθνικός ύμνος Ελλήνων και Κυπρίων. Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ο πατέρας του ήταν κόντες του οποίου η οικογένεια με καταγωγή από την Κρήτη, είχε μεταναστεύσει στη Ζάκυνθο το 1669 μετά την κατάληψη του νησιού από τους Οθωμανούς. Η μητέρα του ήταν υπηρέτρια της οικογένειας με την οποία ο κόντες είχε συνάψει σχέσεις από το 1796. Η νόμιμη γυναίκα του πέθανε το 1802 και το 1807, τρεις μέρες προτού πεθάνει ο πατέρας του παντρεύτηκε την μητέρα του νομιμοποιώντας τον Διονύσιο και τον αδερφό του Δημήτριο και καθιστώντας τους νόμιμους κληρονόμους, μαζί με τα άλλα δύο παιδιά που είχε με την πρώτη του γυναίκα. Το 1808 στάλθηκε για σπουδές στην Ιταλία όπως συνηθιζόταν για τους γόνους των ευγενών της Ζακύνθου. Το 1817, σε ηλικία 19 ετών, αποφοίτησε από την νομική σχολή της του πανεπιστημίου της Παβίας και επέστρεψε στην Ζάκυνθο όπου υπήρχε μεγάλη πνευματική άνθηση. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα ιταλικά ενώ βρήκε μεγάλες δυσκολίες όταν προσπάθησε να στιχουργήσει και στα ελληνικά καθώς όλες οι σπουδές του είχαν γίνει στα ιταλικά και για πολλά χρόνια μιλούσε μόνο αυτή τη γλώσσα. Επέμεινε ωστόσο και εξοικειώθηκε με την γλώσσα, έγινε από τους πρώτους που χρησιμοποίησε την δημοτική στην λογοτεχνία. Ολοκλήρωσε το έργο «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» το 1823. Το 1828 μετακόμισε στην Κέρκυρα ενώ τα επόμενα χρόνια βρέθηκε στα δικαστήρια με τον ετεροθαλή του αδερφό τον οποίο είχε γεννήσει η μητέρα του μετά τον θάνατο του κόντε και ο οποίος ζητούσε μέρος της περιουσίας ισχυριζόμενος πως ήταν κι αυτός γιος του κόντε. Το δικαστήριο έκρινε πως άλλος ήταν ο πατέρας του, άρα δικαιώθηκε ο Διονύσιος ωστόσο αποξενώθηκε από την μητέρα του η οποία είχε ταχθεί στο πλευρό του αδερφού, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Παρά τις εντάσεις και τα δικαστήρια εξακολουθούσε να στιχουργεί αδιάλειπτα, μετά το 1833 ξεκίνησε η ωριμότερη περίοδος του με έργα όπως: Ο Κρητικός (1833), Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (1845), Ο Πόρφυρας (1847). Τον περισσότερο καιρό ζούσε αποτραβηγμένος και παρότι έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, απέφευγε τις πολλές κοινωνικότητες. Από το 1851 είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και έγινε ακόμη πιο ιδιόρρυθμος και κλεισμένος στον εαυτό του. Μέχρι το 1856 έπαθε τρία εγκεφαλικά επεισόδια και πέθανε τελικά στις 9 Φεβρουαρίου του 1857. 

πηγή :  http://hallofpeople.com/gr/

ολόκληρος ο Εθνικός Ύμνος και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι