Καλό μήνα!!!

"Βαθιά κι ο κρίνος μες στη γη κοιμάται τον χειμώνα,

κι όταν ακούσει να λαλεί γλυκά στον καλαμιώνα

το πρώτο αηδόνι τ’ Απριλιού, ξυπνά και ξεφυτρώνει…"

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Απρίλης, Γιώργος Σεφέρης

Κι ας ήρθε ο Απρίλης με τα βάγια και τις πασχαλιές·

πια δεν ακούω τίποτε, θαρρείς και χιόνισε όλη νύχτα.

5. 4. 1946

«Όσο περνάν τα χρόνια μου», Κωστής Παλαμάς

Όσο περνάν τα χρόνια μου

κι όσο περνώ με κείνα,

τόσο γλυκά τριγύρω μου

μοσκοβολάν τα κρίνα

των πρωτινών Απρίληδων...

Τα παιδιακίσια χρόνια

μού κελαϊδάν, αηδόνια

σε νύχτες και σ’ ερμιές.

[...]

Κι απάνου απ’ όλα ―ω θύμηση!―

Καλώς μου την, τρεμούλα

για την παιδούλα, του είναι μου

την πρώτη ρηγοπούλα.

Καλώς το προς το βράδιασμα,

το γαληνό ακρογιάλι.

Εγώ ήμουν η μεγάλη

του πάθους τρικυμιά.

«Το παλιό βιολί», Ιωάννης Πολέμης

Άκουσε τ’ απόκοσμο, το παλιό βιολί

μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη·

στο παλιό κουφάρι του μια ψυχή λαλεί

με τ’ αχνά κι απάρθενα της αγάπης χείλη.

Και τ’ αηδόνι τ’ άγρυπνο και το ζηλευτό

ζήλεψε και σώπασε κι έσκυψε κι εστάθη,

για να δει περήφανο τι πουλί είν’ αυτό,

που τα λέει γλυκύτερα της καρδιάς τα πάθη.

[...]

Είμ’ εγώ τ’ απόκοσμο, το παλιό βιολί

μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη·

στο παλιό κουφάρι μου μια ψυχή λαλεί

με της πρώτης νιότης μου τα δροσάτα χείλη.

Τι κι αν τρώει τα σπλάχνα μου το σαράκι; Τι

κι αν βαδίζω αγύριστα χρόνο με το χρόνο;

Πιο γλυκιά και πιο όμορφη και πιο δυνατή

γίνεται η αγάπη μου, όσο εγώ παλιώνω.

«Εκατό φωνές», Κωστής Παλαμάς

Είν’ όλα ανυποψίαστα μέσα σ’ αυτό το σπίτι,

εσύ, γυναίκα, σα ματιά του αποσπερίτη,

τα δάκρυα σαν καλόδεχτα κι εκείνα πρωτοβρόχια,

φέγγει ένας ήλιος χαρωπά στα πάντα, ως και στη φτώχεια,

δυσκολοχώριστα, πουλιά, αγόρια, ανθοί, κοράσια,

τα λόγια σα φιλιά απαλά, τα στόματα κεράσια,

η Αγάπη χτίζει εδώ φωλιές, κι ο Απρίλης παραστέκει...

 ― Σ’ αυτό το σπίτι είν’ έτοιμο να πέσει αστροπελέκι!