ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Εν.10:''Μια τιμητική εξορία''

 

 

 

 

 

 1.Αφόρμηση για την ενότητα 10 η εικόνα του σχολικού εγχειριδίου ,σελ.80 ( Όστρακα με τα ονόματα πολιτικών της αρχαίας  Αθήνας)   Αθήνας)                                                                                                                                                          

                                                                                       

Οστρακισμός ή εξοστρακισμός είχε αρχίσει να εφαρμόζεται στην αρχαία Αθήνα από τον 6ο αιώνα πΧ, ως θεσμός της Αθηναϊκής δημοκρατίας μέσω του οποίου προστατεύονταν το πολίτευμα της Αθήνας. Η χρησιμότητα του οστρακισμού ήταν να απαλλάσσονται οι Αθηναίοι από πολίτες οι οποίοι είχαν συσσωρεύσει υπερβολικά μεγάλη πολιτική δύναμη, σε σημείο να γίνονται επικίνδυνοι για την πολιτική που ακολουθούνταν. Ο οστρακισμός υιοθετήθηκε στην συνέχεια και από άλλες πόλεις οι οποίες είχαν δημοκρατικό χαρακτήρα.

Ο οστρακισμός γινόταν ως εξής: μία φορά κάθε χρόνο μαζεύονταν όλοι οι Αθηναίοι πολίτες στην Εκκλησία του Δήμου και προσπαθούσαν όλοι μαζί να αποφασίσουν γιατί και αν θα έπρεπε να κάνουν οστρακισμό, τη χρονιά εκείνη. Εάν οι Αθηναίοι έκριναν πως δεν υπήρχε λόγος για κάτι τέτοιο τότε δεν γινόταν οστρακισμός. Εάν όμως έκριναν πως έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο, τότε έφραζαν τηνΑγορά και δημιουργούσαν έτσι έναν περίβολο, που τον διαιρούσαν σε δέκα τμήματα, με κοινή είσοδο. Σε αυτά εισερχόταν κάθε πολίτης, ανάλογα με τη φυλή που ανήκε και άφηνε ένα Όστρακο (θραύσμα πήλινου αγγείου), όπου είχε γράψει το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσε. Για να εξοριστεί κάποιος έπρεπε το όνομά του να βρεθεί σε περισσότερα από 6.000 όστρακα. Ο πολίτης που καταδικαζόταν είχε διορία δέκα ημερών για να τακτοποιήσει τις προσωπικές του υποθέσεις. Αρχικά, η εξορία διαρκούσε δέκα χρόνια αλλά αργότερα μειώθηκε σε πέντε.
Ο οστρακισμός θεσπίστηκε αρχικά ως ένα μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αργότερα όμως,ο θεσμός αυτός έχασε βαθμιαία τη σημασία του, διότι χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.
                                                                                                                                Πηγή: Wikipedia

                                                                                                                                

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Πώς κρίνετε το θεσμό του οστρακισμού στην αρχαιότητα;

Θα μπορούσε να έχει ισχύ και σήμερα;

2.Προβολή βίντεο : α.Η Γυάρος,  β. ’’εξορίες’’

Ανακτήθηκε από "http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

ΤΟΠΟΙ ΕΞΟΡΙΑΣ:ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

"Το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου ακολουθεί η αρχή του εμφυλίου πολέμου. Η Μακρόνησος αποτελεί μία από ης μελανότερες σελίδες της ιστορίας του. Το 1947 εξορίζονται εκεί όλοι οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες με "ύποπτα φρονήματα", επανδρώνοντας Τα τρία ειδικά τάγματα οπλιτών (Α' ΕΤΟ, Β' ΕΤΟ, Γ' ΕΤΟ). Το 1948 δημιουργείται το 4ο τάγμα στο οποίο μεταφέρονται οι πολιτικοί εξόριστοι. Σαν "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" όπως ονόμαζαν το Μακρονήσι, ο τρόμος και τα βασανιστήρια ήταν η μέθοδος για ιδεολογική αναβάπτιση η οποία θα δηλωνόταν με την δήλωση μετάνοιας . Έλληνες βασάνιζαν Έλληνες. "Πατριώτες" βασάνιζαν Πατριώτες. Σε σκηνές ενός ατόμου ζούσαν τρεις. Οι δοκιμασίες πολλές και κυρίως αυτή ως δίψας. Όταν δεν μπορούσε να φτάσει το καΐκι που μετέφερε νερό, τους έδιναν αλμυρό μπακαλιάρο... .  Ανατριχιαστικής σύλληψης τρόποι βασανισμού εφαρμόστηκαν: το κλείσιμο στο σακί με μια γάτα και το πέταγμα στη θάλασσα, το θάψιμο ζωντανών, το οδυνηρό σφίξιμο των γεννητικών οργάνων.  Απειλές, ατομικοί και ομαδικοί βασανισμοί βρίσκονταν στο καθημερινό πρόγραμμα με σκοπό να σκύψουν το κεφάλι, να καμφθεί το ηθικό. Όσοι δεν υπέγραφαν δήλωση μετάνοιας μεταφέρονταν στην χαράδρα του Α' ΕΤΟ κι από εκεί πέρναγαν στρατοδικείο. Όσοι υπέγραφαν, για να αποδείξουν την ανάνηψή τους, τους έβαζαν πέτρες στα χέρια και τους διέταζαν να λιθοβολήσουν τους αμετανόητους. Αυτούς που λίγο πριν μοιράζονταν τις ίδιες φοβίες .’’                                                                        Πηγή:Wikipedia

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Ποια συναισθήματα σας προκαλούν οι εικόνες των 2  βίντεο και  το κείμενο για τη Μακρόνησο; Σε ποια συμπεράσματα καταλήγετε για την πολιτική ιστορία της χώρας μας την περίοδο αυτή;

 

                                                                       ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ (σχολ.βιβλίο,σελ.80)

Οἱ μέν ἄλλοι πάντες ὅσοι φεύγουσιν ἀδίκως,	Όλοι οι άλλοι όσοι εξορίζονται άδικα,
ἤ δέονται τῶν πολιτῶν ὅπως ἐπανέλθωσιν	ή εκλιπαρούν τους πολίτες να επιστρέψουν
ἤ διαμαρτόντες τούτου	ή αν αποτύχουν σ’ αυτό
λοιδοροῦσι τάς ἑαυτῶν πατρίδας,	κακολογούν τις πατρίδες τους,
ὡς φαύλως αὐτοῖς προσφερομένας·	επειδή κατά την άποψή τους τούς συμπεριφέρθηκαν άσχημα·
ἐγώ δέ ἐπείπερ ἅπαξ ἠτύχησα	εγώ όμως, επειδή ακριβώς μια φορά ατύχησα
ἀναξίως ὧν ἐπολιτευσάμην,	κατά τρόπο ανάξιο προς όσα έκανα ως πολίτης,
καί κατηγορῶν ἄλλων αὐτός ἑάλων,	κι ενώ κατηγορούσα άλλους, καταδικάστηκα ο ίδιος,
ἄχθομαι μέν, ὥσπερ εἰκός ἐστιν,	στενοχωριέμαι, βέβαια, όπως είναι φυσικό,
ἀγανακτῶ δέ οὐδέν.	όμως καθόλου δεν αγανακτώ.
Οὐ γάρ οὕτως ἔγωγε ἠλίθιός εἰμι ὥστε,	Γιατί εγώ βέβαια δεν είμαι τόσο ηλίθιος ώστε,
ἐξ ἧς πόλεως Θεμιστοκλῆς ἐξηλάθη	από την πόλη από την οποία εξορίστηκε ο Θεμιστοκλής
ὁ τήν Ἑλλάδα ἐλευθερώσας,	ο ελευθερωτής της Ελλάδας,
καί ὅπου Μιλτιάδης, γέρων ὤν	και στην οποία ο Μιλτιάδης, που ενώ ήταν γέρος
ἐν τῷ δεσμωτηρίω ἀπέθανε,	πέθανε στο δεσμωτήριο,
ὅτι μικρόν ὤφειλε τῷ δημοσίῳ	γιατί χρωστούσε μικρό ποσό στην πολιτεία
ταύτη τῇ πόλει Αἰσχίνην τόν Ἀτρομήτου	μ’ αυτήν την πόλη ο Αισχίνης του Ατρομήτου
φεύγοντα ἀγανακτεῖν οἴεσθαι δεῖν,	να θεωρεί ότι πρέπει να αγανακτεί επειδή είναι εξόριστος,
εἴ τι τῶν εἰωθότων Ἀθήνησιν ἔπαθεν.	γιατί έπαθε κάτι από αυτά που είναι συνηθισμένα στην Αθήνα.
Ἀλλ’ ἔγωγε καί λαμπρόν εἰκότως μοι νομίσαιμ’ ἄν  αὐτό γενέσθαι,	Αλλά εγώ τουλάχιστον θα μπορούσα να θεωρήσω εύλογα ακόμα και λαμπρό αυτό που μου συνέβη,
τό μετ’ ἐκείνων ἐν ἀδοξίᾳ παρά τοῖς ἔπειτα ἀνθρώποις καί ἄξιος  τοῦ ὅμοια παθεῖν ἐκείνοις γεγονέναι.	δηλαδή το ότι έχω πέσει στην αφάνεια για τις μελλοντικές γενιές μαζί με εκείνους και έχω αξιωθεί να πάθω τα ίδια με εκείνους.

 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
1.Ποια η συμπεριφορά και τα αισθήματα του Αισχίνη  σε σχέση με τους άλλους Αθηναίους εξόριστους;
2.Σε ποια σημεία του κειμένου διακρίνετε διάθεση πικρής ειρωνείας;