Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

«Δεν μπορώ να περιμένω»,  Έλεν Μίρεν

«Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για τις ζωντανές παραστάσεις και πολλοί καλλιτέχνες, τεχνικοί, τεχνίτες και γυναίκες αγωνίζονται σε ένα επάγγελμα που ήταν ήδη επισφαλές. Ίσως αυτή η διαρκής ανασφάλεια να τους έκανε ικανότερους να επιβιώσουν αυτής της πανδημίας με πνεύμα και θάρρος.

Η φαντασία τους έχει ήδη μετουσιωθεί μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες σε ευρηματικούς, ψυχαγωγικούς και συγκινητικούς τρόπους επικοινωνίας, πράγμα το οποίο οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφηγούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες. Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ.

Η δημιουργική παρόρμηση των συγγραφέων, σκηνογράφων, χορευτών, τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών δε θα καταπνιγεί ποτέ και στο πολύ εγγύς μέλλον θα ευδοκιμήσει και πάλι με νέα ενέργεια και μια νέα αντίληψη του κόσμου που μοιραζόμαστε όλοι. Δεν μπορώ να περιμένω!»

Πηγή φωτογραφίας: https://www.world-theatre-day.org/mainevent.html

1821 - 2021: 200 χρόνια από την Επανάσταση

“μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα”

Κωστής Παλαμάς

                                                                                                                                                                      

Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ», Μακρυγιάννης

Ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί.

Χρόνια πολλά!!!

πηγή φωτογραφίας

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%AF%CE%B6%CE%B7

Καλό μήνα με ποίηση!!!

 

H άνοιξη, περαστικιά...Tέλλος Άγρας

H άνοιξη, περαστικιά

απ’ το σπίτι,

έσυρε μια χαρακιά

στο φεγγίτη.

 

Xάραξε κλαδιά πλεχτά

σα γαϊτάνι,

και τα φύλλα τα δετά

σε στεφάνι,

 

και τ’ αγέρι όταν περνά

στα κοτσάνια,

κάνουν όλα ταπεινά

μια μετάνοια.

 

Πέρασε απ’ τις γνωστικές

τις κοπέλες

κι άνθισαν ποδιές λευκές

και κορδέλες.

 

Άγιασε τα χώματα

μ’ άγια μύρα,

κι είν’ ευκές τα χρώματα,

γύρα-γύρα.

 

Πήγε κι απ’ την εξοχή

κι απ’ το ρέμα,

κι όλοι οι φράχτες, οι φτωχοί,

τρέχουν αίμα.

 

Tώρα ο δρόμος της μακριά

θα τη βγάλει,

κει που βρέχει τη στεριά

τ’ ακρογιάλι,

 

στα νερά τα χαμηλά,

κούφια, λίγα,

για να βάλει μια λιλά,

μια ίσια ρίγα.

 

Άδειασε κι εδώ κι εκεί

τόσα δώρα

και σα Mοίρα στοργική

φεύγει τώρα

― στην καλή της ώρα!

 

Πηγή: http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=49&cat_id=2