το alldayschool
εύχεται σε όλους σας
φωτεινά και ευλογημένα Χριστούγεννα!!!
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019
Κάλαντα Χριστουγέννων
Να τα
πούμε;
 |
| πηγή φωτογραφίας |
Καλήν
εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας.
Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας.
Χριστός
γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει,
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν
φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.
Πλήθος
αγγέλων ψάλλουσι το «Δόξα εν Υψίστοις»
και τούτο Άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.
και τούτο Άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.
Καλά
Χριστούγεννα!!!
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019
Λογοτεχνία Β' Λυκείου: Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ναυάγια
 |
| πηγή φωτογραφίας |
Φύλλο εργασίας – Επιμέλεια
: Τζίνα Ζαζά
1.
Να συμπληρώσετε τον πίνακα.
|
Πρόσωπα
|
|
|
Τόπος
|
|
|
Βασικό
πρόβλημα
του
ήρωα
|
|
|
Γεγονότα
|
|
|
Δείκτες
χρόνου
|
|
2.
Να αποδώσετε την ιστορία με τη βοήθεια του
πίνακα.
3.
Να εντοπίσετε στο κείμενο τα σημεία που ο
ήρωας αντιμετωπίζει εμπόδια. Είναι απαραίτητα για την ιστορία;
4.
Να εντοπίσετε ένα δραματικό απρόοπτο στο διήγημα
και να αιτιολογήσετε τη λειτουργία του.
5.
Ποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει η γλώσσα
του κειμένου; Να δώσετε παραδείγματα.
6.
«Σημειώνω ότι γενικά στα διηγήματά του
πρέπει να εξαρθεί η συγκρότηση του θέματος σε ενότητα, η γνώση των απλών
ανθρώπων και πάντως ο λαμπρός χειρισμός της γλώσσας, υποδειγματικός για τα
χρόνια εκείνα»[1]
. Να αποδείξετε την άποψη αυτή με βάση το κείμενο.
7.
Να εντοπίσετε στο κείμενο τα ακόλουθα εκφραστικά μέσα : 2
μεταφορές, 2 εικόνες (οπτική, ακουστική), 2 παρομοιώσεις, 2 σύνθετα ρήματα, 1
ασύνδετο σχήμα, 1 αντίθεση, 1 προσωποποίηση.
8.
Υπογραμμίστε στο κείμενο χωρία στα οποία
επικρατεί περιγραφή. Ποια είναι η λειτουργία της (τι θα άλλαζε, αν έλειπε η
περιγραφή;)
9.
Να βρείτε στο κείμενο παραδείγματα α) με
αφήγηση, β) με διάλογο, γ) αφηγηματικό σχόλιο.
10.
Ποιος αφηγείται (ποια η σχέση του με την
ιστορία); Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με παραπομπή στο κείμενο.
11.
Να εντοπίσετε αναχρονίες στο κείμενο.
12.
Να εντοπίσετε στο κείμενο παραδείγματα που
αφορούν τη διάρκεια της ιστορίας : σκηνή, επιτάχυνση, επιβράδυνση.
13.
Από ποια στοιχεία του κειμένου κατανοούμε
πως η δράση τοποθετείται σε παλαιότερη εποχή;
14.
«Τα μεταγενέστερα διηγήματά του, που τα
συγκέντρωσε ο ίδιος σε δυο τόμους: Λόγια της πλώρης (1899, τα ναυτικά) και
Παλιές αγάπες (1900), ανήκουν βέβαια στην ίδια περιοχή του ηθογραφικού
διηγήματος. Ό,τι όμως τα χαρακτηρίζει δεν είναι η νοσταλγία και ο ρεμβασμός,
όπως στον Παπαδιαμάντη, όσο μια ακριβής παρατήρηση και μια δύναμη ψυχογραφική·
γενικά ένας τόνος ρεαλιστικός, που φτάνει πολλές φορές ως τη σκληρότητα»[2].
Να αιτιολογήσετε την παραπάνω άποψη με βάση το διήγημα.
15.
Δημιουργική γραφή : Να υποθέσετε ότι είστε
ο καπετάν Ξυρίχης και γράφετε μια επιστολή στους γονείς σας, για να τους ενημερώσετε
για το ναυάγιο των δύο αδερφών. Να απαντήσετε με βάση το διήγημα (150 – 200 λέξεις).
16.
Δημιουργική γραφή : Να υποθέσετε ότι είστε
δημοσιογράφος και γράφετε ένα άρθρο για εφημερίδα με θέμα τα γεγονότα του
διηγήματος. Να λάβετε υπόψη σας τη μορφή της ανεστραμμένης πυραμίδας (έκφραση – έκθεση Β’ Λυκείου, σελ. 33 – 34). (150 – 200 λέξεις).
[1] Κ.Θ.
Δημαράς, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Από τις πρώτες ρίζες ως την
εποχή μας, Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 2000 (9η έκδ.), 554-555.
[2] Λίνος
Πολίτης, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής
Τραπέζης, Αθήνα 1998 (9η έκδ.), 206-207.
Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019
17 Νοέμβρη 1973
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Το αγόρι και η πόρτα
Εκεί
που έπεσε
είναι
μια κόκκινη
λίμνη,
ένα
κόκκινο
δέντρο,
ένα
κόκκινο
πουλί.
Σηκώθηκε
όρθια
η
πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες
άλογα.
Λαός
καβαλίκεψε.
Κομνηνέ!
- φωνάξαμε.
Γύρισε
και μας κοίταξε
δε
φορούσε επίδεσμο
ούτε
στεφάνι.
Άσπρα
άλογα, κόκκινα
άλογα
και
μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός,
- η ιστορία
Να
προφτάσουμε.
ΛΕΙΑ
ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΡΑΒΙΑ, Προς Αντιγόνην (Αποσπάσματα)
Φέτο
δε θά 'ρθει η άνοιξη, δε θ' αφήσουμε
τους
κούκους να τιτιβίσουν τα τραγούδια
των
στασιαστών, τις μυγδαλιές να τους μυρώσουν,
όχι,
τον ήλιο δε θα τον αφήσουμε
να
ξεκαλοκαιριάσει, και τα τζιτζίκια
να τσιρίζουν ζει ζει ζει.
Ετούτος ο
Νοέμβρης θα μείνει καρφωμένος
μέσα στο
χρόνο, με τις ατέλειωτες του νύχτες,
με
το βοριά στα στηλωμένα μάτια μας,
με
τους τριγμούς κλαριών ή πατημάτων,
κρωγμούς ή συνθηματικές
κραυγές συνωμοτών.
Δεν
ξεγελιόμαστε απ' τα τεχνάσματα σας.
Κάποιος
ρίχνει κόκκινο χρώμα στα ποτάμια —
δεν
έρευσε από φλέβες τόσο κόκκινο.
Κάποιος
βάφει πορφυρένια τη θάλασσα
και
τα σύννεφα στάζουν αίματα, αίματα,
πλημμυρίζουν
οι δρόμοι.
Πηγή:
www.lifo.gr
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019
καλό μήνα!!!
 |
| πηγή |
Άνεμος του Νοεμβρίου – Τάσος Λειβαδίτης
Τώρα
όμως βράδιασε. Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες
γιατί
ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοι
είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;
Καιρό
τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει
αιώνες
να φανεί. Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα
που
τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου
την
έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα χτες ή ένα αύριο
όμως
οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας
γιατί
θυμάμαι. Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,
πόσα
λόγια χωρίς ανταπόκριση
κι
η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019
28η Οκτωβρίου 1940
Γιάννης Ρίτσος, Επιτύμβιο
από τα Δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της
πικρής πατρίδας
Το
παλληκάρι που `πεσε
με
ορθή την κεφαλή του
δεν
το σκεπάζει η γης ογρή
σκουλήκι
δεν τ’ αγγίζει
Φτερό
στη ράχη του ο σταυρός
κι
όλο χυμάει τ’ αψήλου
και
σμίγει τους τρανούς αϊτούς
και
τους χρυσούς αγγέλους
Οδυσσέας Ελύτης, Πορεία προς το μέτωπο
Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ' αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετο, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το 'χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους - ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ' άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να 'ναι.
Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.
Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ' όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που 'χαν λευκάνει απ' τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του '97 ή του '12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ' τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα - έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ' αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ' τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν' απαντούμε απ' τ' άλλο μέρος να' ρχονται οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι, σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι: «Οϊ Οϊ, μάνα μου», «οϊ οϊ, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που 'λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρομούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί
Όσοι
το χάλκεον χέρι
Βαρύ
του φόβου αισθάνονται,
Ζυγόν
δουλείας ας έχωσι.
Θέλει
αρετήν και τόλμην
Η
ελευθερία.
Οι πρώτες μέρες του
πολέμου στη Λαμία μέσα από τις σελίδες της Επαρχίας
 |
| πηγή φωτογραφίας |
Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019
Έκφραση - Έκθεση Β' Λυκείου : Δημοσιογραφία, Αρχές Δεοντολογίας
ΑΡΧΕΣ
ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ
Εγκρίθηκε
από τη Γενική Συνέλευση της 19-20 Μαΐου 1998, με ποσοστό 80,4%
Προοίμιο
Ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και
Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α. έχει στόχο:
Να επαναβεβαιώσει και διασφαλίσει τον
κοινωνικό ρόλο του δημοσιογράφου στις νέες συνθήκες, που διαμορφώνουν ο
γιγαντισμός, το ολιγοπώλιο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η αυξημένη εμβέλεια και
επιρροή των Μ.Μ.Ε. και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας.
Να αποθαρρύνει και να αντιστέκεται σε κάθε
απόπειρα κρατικού ή άλλου επηρεασμού με τον αυτοκαθορισμό κανόνων υπεύθυνης
επαγγελματικής λειτουργίας.
Να κατοχυρώσει την ελευθερία της
πληροφόρησης και της έκφρασης, την αυτονομία και αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου
και να θωρακίσει την ελευθεροτυπία έπ’ αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας.
Προς το σκοπό αυτό, οι δημοσιογράφοι
αυτοδεσμεύονται να εφαρμόσουν και να περιφρουρήσουν τις ακόλουθες θεμελιώδεις
αρχές:
ΆΡΘΡΟ 1
Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να
πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι
κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται
και οφείλει:
α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την
κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.
β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και
πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή
την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.
γ. Να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της
είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος, την αναγκαία αντιστοιχία
τίτλου και κειμένου και την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων, γραφικών
απεικονίσεων ή άλλων παραστάσεων.
δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την
είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές,
φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.
ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα
ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της
είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.
στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με
ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς
ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του
πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά,
ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.
ΆΡΘΡΟ 2
Η δημοσιογραφία, ως επάγγελμα, αλλά και
κοινωνικό λειτούργημα, συνεπάγεται δικαιώματα, καθήκοντα και υποχρεώσεις. Ο
δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες,
χωρίς διακρίσεις εθνικής καταγωγής, φύλου, φυλής, θρησκείας, πολιτικών
φρονημάτων, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής θέσης.
β. Να σέβεται την προσωπικότητα, την
αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου και του πολίτη.
Μόνο όταν το επιτάσσει το δικαίωμα της πληροφόρησης μπορεί να χρησιμοποιεί,
πάντοτε με τρόπο υπεύθυνο, στοιχεία από την ιδιωτική ζωή προσώπων που ασκούν
δημόσιο λειτούργημα ή έχουν στην κοινωνία ιδιαίτερη θέση και ισχύ και υπόκεινται
στον κοινωνικό έλεγχο.
γ. Να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας και
να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις.
δ. Να σέβεται την κατοχυρωμένη με διεθνείς
συμβάσεις προστασία των ανηλίκων και των προσώπων με ειδικές ανάγκες και με
σοβαρά προβλήματα υγείας.
ε. Να αντιμετωπίζει με διακριτικότητα και
ευαισθησία τους πολίτες, όταν αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση πένθους, ψυχικού
κλονισμού και οδύνης, καθώς και αυτούς που έχουν εμφανές ψυχικό πρόβλημα,
αποφεύγοντας να προβάλει την ιδιαιτερότητά τους.
στ. Να μην αποκαλύπτει, άμεσα ή έμμεσα, την
ταυτότητα των θυμάτων βιασμού, τα οποία επέζησαν της εγκληματικής πράξης.
ζ. Να ελέγχει και να τεκμηριώνει τις
πληροφορίες, που αναφέρονται στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, όπου η
παραπλανητική πληροφόρηση και η εντυπωσιακή προβολή μπορούν να προκαλέσουν
αδικαιολόγητη αναστάτωση στην κοινή γνώμη.
η. Να συλλέγει και να διασταυρώνει τις
πληροφορίες του και να εξασφαλίζει την τεκμηρίωσή τους (έγγραφα, φωτογραφίες,
κασέτες, τηλεοπτικές εικόνες) με δημοσιογραφικά θεμιτές μεθόδους,
γνωστοποιώντας πάντοτε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.
θ. Να τηρεί το επαγγελματικό απόρρητο ως
προς την πηγή των πληροφοριών που εξασφάλισε υπό εχεμύθεια.
ι. Να σέβεται τους κανόνες της
εμπιστευτικής πληροφόρησης (off the record) εφ’ όσον ανέλαβε αυτή τη δέσμευση.
ΆΡΘΡΟ 3
Η ισηγορία και η πολυφωνία, οξυγόνο της
δημοκρατίας, αναιρούνται σε συνθήκες κρατικού μονοπωλιακού ελέγχου των Μ.Μ.Ε.
και υπονομεύονται με τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε γιγαντιαίες
κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή
και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα, τις συνήθειες και την εν γένει
συμπεριφορά της.
Γι’ αυτό ο δημοσιογράφος δικαιούται και
οφείλει:
α. Να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό
πολίτευμα, που διασφαλίζει την ελευθεροτυπία και την απρόσκοπτη άσκηση του
δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
β. Να αποκρούει και να καταγγέλλει τις
εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού και τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε.
και ιδιαίτερα των ολιγοπωλίων.
γ. Να υπερασπίζεται τη δημοσιογραφική
ανεξαρτησία στον εργασιακό χώρο του και να αρνείται την εκτέλεση έργου, που
έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
δ. Να μη δέχεται τη σύνταξη είδησης,
σχολίου ή άρθρου και την παραγωγή εκπομπής κατά τις υποδείξεις των προϊσταμένων
ή του εργοδότη του, αν το περιεχόμενό τους δεν ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα και να καταγγέλλει τις εν αγνοία του παραποιήσεις και
διαστρεβλώσεις του δημοσιογραφικού του προϊόντος.
Άρθρο
4
Η υπερπροσφορά εργασίας στο χώρο της
δημοσιογραφίας επιτείνει τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση φαινομένων
εκμετάλλευσης, όπως είναι: η άμισθη ή η συμβολικώς αμειβόμενη εργασία, η
καταστρατήγηση συμβατικών υποχρεώσεων και κανόνων δεοντολογίας κ.λπ.. Γι’ αυτό
ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να στηρίζει και να ενισχύει τις
δραστηριότητες της συνδικαλιστικής του οργάνωσης, που αποσκοπούν στη βελτίωση
των όρων αμοιβής και απασχόλησης στα Μ.Μ.Ε..
β. Να αποκρούει στο χώρο εργασίας του κάθε
απόπειρα περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων του ή παραβίασης των κανόνων
δεοντολογίας.
γ. Να μην ασκεί και να μη δέχεται
οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων, που σχετίζονται με το φύλο ή την επαγγελματική
ηλικία των συναδέλφων του.
ΆΡΘΡΟ 5
Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις
αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής
αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου, ο οποίος οφείλει:
α. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται
αμοιβή για δημοσιογραφική εργασία από απόρρητα κονδύλια κρατικών υπηρεσιών και
δημόσιων ή ιδιωτικών οργανισμών.
β. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται
αργομισθία ή έπ’ αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητά του σε Γραφεία Τύπου,
δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβόλω την
επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του.
γ. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται τη
διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για
κοινωφελείς σκοπούς.
δ. Να μη μεταδίδει και να μην αξιοποιεί
ιδιοτελώς αποκλειστικές πληροφορίες που επηρεάζουν την πορεία του
Χρηματιστηρίου Αξιών και την αγορά.
ε. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται
οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την
αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του.
ΆΡΘΡΟ 6
Η συναδελφική αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός
των δημοσιογράφων συμβάλλουν θετικά στις συλλογικές επαγγελματικές επιδιώξεις
και στην κοινωνική εικόνα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Γι’ αυτό ο
δημοσιογράφος οφείλει:
α. Να σέβεται την προσωπικότητα των
συναδέλφων του. Να μην εκτοξεύει εναντίον τους ασύστατες κατηγορίες και να
αποφεύγει τις προσωπικές αντεγκλήσεις, δημόσια και στους χώρους εργασίας.
β. Να θεωρεί σοβαρότατη αντιεπαγγελματική
πράξη κάθε λογοκλοπή.
γ. Να μην οικειοποιείται την εργασία
συναδέλφων του. Να αναφέρει πάντοτε το όνομα του συντάκτη, του οποίου
χρησιμοποιεί κείμενα ή αποσπάσματα κειμένων.
Να μνημονεύει την πηγή των πληροφοριών, που
έχουν ήδη δημοσιευθεί ή μεταδοθεί.
ΆΡΘΡΟ 7
Ο γιγαντισμός των Μ.Μ.Ε. και η
παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας αύξησαν σημαντικά τον παιδευτικό και
πολιτισμικό ρόλο του ηλεκτρονικού και του γραπτού Τύπου. Με τις πρόσθετες
ευθύνες του στις νέες συνθήκες, ο δημοσιογράφος οφείλει:
α. Να συμβάλλει στην αναβάθμιση του δημοσιογραφικού
λόγου, αποφεύγοντας γραμματικές, συντακτικές και λεκτικές κακοποιήσεις.
β. Να αποφεύγει τη χυδαιογραφία, τη
χυδαιολογία και τη γλωσσική βαρβαρότητα, τηρώντας, ακόμη και στη σάτιρα και τη
γελοιογραφία, τους κανόνες της επαγγελματικής ηθικής και της κοινωνικής
ευθύνης.
γ. Να προστατεύει την ελληνική γλώσσα από
την κατάχρηση ξένων λέξεων και όρων.
δ. Να συμβάλλει δημιουργικά στην προστασία
της εθνικής μας παράδοσης και τη διασφάλιση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.
ΆΡΘΡΟ 8
Οι υποχρεώσεις των δημοσιογράφων, που
απορρέουν από αυτόν τον Κώδικα, δεν συνιστούν περιορισμό της ελευθερίας της
έκφρασης. Οι παραβάσεις των υποχρεώσεων αυτών ελέγχονται από τα δύο Πειθαρχικά
Συμβούλια, συνερχόμενα σε κοινή συνεδρίαση, μέχρις ότου τροποποιηθεί το
Καταστατικό, που θα επιλύσει θεσμικά το θέμα του Εποπτικού Οργάνου του Κώδικα.
πηγές
https://pixabay.com/el/ (φωτογραφίες)
Έκφραση - Έκθεση Β' Λυκείου : ΜΜΕ
λεξιλόγιο
αντικειμενικότητα,
υποκειμενικότητα, άντληση πληροφορίας, ιεράρχηση των ειδήσεων, μονοπώλιο
πληροφόρησης, δέσμευση – απόκρυψη – αποσιώπηση πληροφοριών, παραποίηση
ειδήσεων, παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, χειράγωγηση της κοινής γνώμης, κριτική στάση
του δέκτη
Κείμενα
Η ψευδαίσθηση της αλήθειας
1.
Μιλώντας για τον «μύθο της
αντικειμενικότητας», εννοούσα ότι μια είδηση τη δίνουμε πάντα αφού πρώτα την
ερμηνεύσουμε, ακόμη και μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι τη διαλέγουμε ανάμεσα
σε άλλες. Επίσης μια εφημερίδα παίρνει μορφή με τους τίτλους, με το μέγεθός
τους και το χαρακτήρα τους, με τη σελιδοποίηση και το μάκρος των άρθρων, με την
τοποθέτησή τους σε μια σελίδα μάλλον παρά σε μια άλλη, με τα χρώματα, αν
υπάρχουν, και με τόσα άλλα πράγματα. Με καθένα από αυτά τα στοιχεία έχουμε και
μία επέμβαση του υποκειμενικού παράγοντα.
2.
…εργάτες της πρώην «Salamini» - πρώην εργάτες της «Salamini» έκαναν διαμαρτυρία
3.
Ο δημοσιογράφος δεν έχει χρέος να είναι
αντικειμενικός. Έχει το χρέος να παίξει το ρόλο του μάρτυρα. Πρέπει να λέει
ό,τι ξέρει και πρέπει (αφού, για παράδειγμα, εκθέσει τις απόψεις και των δύο
μερών που έχουν εμπλακεί σε μια διαμάχη) να λέει ποια είναι η δική του γνώμη.
4.
Το καθήκον του δημοσιογράφου δεν είναι να
πείσει τον αναγνώστη ότι λέει την αλήθεια, αλλά να τον προειδοποιήσει ότι αυτός
λέει «τη δική του αλήθεια». Ότι υπάρχουν όμως κι άλλες.
Umberto
Eco, «Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή»
Ελευθερία γνώμης και
πληροφόρησης
5.
Στην εποχή μας δημιουργούνται συνεχώς
μονοπώλια πληροφόρησης, που ανήκουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και που μπορεί να
ενημερώνουν κατά το δοκούν, να δεσμεύουν πληροφορίες, να μεταδίδουν μέρος από
την αλήθεια.
6.
Είναι ανάγκη η πληροφόρηση να αναχθεί σε
τέταρτη εξουσία. […] Αυτή η πληροφορική εξουσία, διαθέτοντας αυτόνομους, όπως η
δικαστική εξουσία, φορείς θα διασφαλίζει την ελευθερία της κυκλοφορίας, την
αποτροπή της αποσιώπησης ή διαστροφής, θα αποφαίνεται για την πληροφορική
συμπεριφορά του κράτους ή των ηγετών ή των ομάδων και θα ελέγχει την
αντικειμενικότητα των μαζικών μέσων που ανήκουν στο κράτος.
Α. Κανελλόπουλος,
«Ευθύνη», τεύχος 78
Εθνικό Συμβούλιο
Ραδιοτηλεόρασης
Ιστορικό
7.
To E.Σ.Ρ. ιδρύθηκε το 1989 για να
αδειοδοτήσει και να εποπτεύσει τη λειτουργία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών
σταθμών καθώς και της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αποτελεί μια από τις πρώτες
ανεξάρτητες αρχές, δηλ. δημόσιους οργανισμούς που, καίτοι εντάσσονται στην
εκτελεστική εξουσία, λειτουργούν χωρίς να ελέγχονται από την κυβέρνηση και
εποπτεύονται από τη Βουλή, οι δε οι πράξεις τους υπόκεινται σε δικαστικό
έλεγχο. […]
Άρθρο 15 παρ. 2 του
Συντάγματος :
8.
«Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται
στον άμεσο έλεγχο του Κράτους. Ο έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων
υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης
που είναι ανεξάρτητη αρχή (…). Ο άμεσος έλεγχος του Κράτους, (…), έχει ως σκοπό
την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση
πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης,
την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική
αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της
Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της
παιδικής ηλικίας και της νεότητας».
Φύλλο εργασίας
1.
Να σχολιάσετε τη χρήση εισαγωγικών στα
αποσπάσματα 1 και 4.
2.
Ποια είναι η διαφορά των δύο προτάσεων στο
απόσπ. 2; Έχει σημασία η θέση της λέξης «πρώην» στην πρόταση;
3.
Μελετήστε τα στοιχεία που αναφέρονται στο
απόσπ. 1 σε κάποιες εφημερίδες. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας; Πρόκειται
πράγματι για υποκειμενικότητα;
4.
Να σχολιάσετε τα αποσπ. 3 και 4 σε μια
παράγραφο 80 λέξεων.
5.
Εντοπίστε κοινά σημεία στα αποσπ. 6, 7, 8.
6.
Ποια είναι η σημασία και η προσφορά του
Ε.Σ.Ρ. (απόσπ. 7)
7.
Σχηματίστε προτάσεις με το λεξιλόγιο που
σας δόθηκε.
8.
Ακολουθεί το τραγούδι του Διονύση Τσακνή “mass
media”.
α) Ποιο είναι το θέμα του τραγουδιού;
β) Ποιος είναι ο πομπός και ποιος ο δέκτης;
γ) Ποια είναι τα
χαρακτηριστικά του κοινού (ακροατή, αναγνώστη, τηλεθεατή); Να λάβετε υπόψη σας τους
υπογραμμισμένους στίχους.
Καλημέρα λοιπόν ακροατή κι ακροάτρια
είμ’ ο άλλος σταθμός μια φωνή με επάρκεια
δεν υπάρχω στην τύχη μα σου μοιάζω εγώ
σου χαιδεύω τ’ αυτιά κι είμαι πάντα
εδώ.
Καλημέρα λοιπόν αναγνώστη μυστήριε
έχω νέα σκληρά στις σελίδες μου κύριε
φονικά και ληστείες και προφίλ συγγενών
είμαι θύτης και θύμα των δικών σου καημών.
Καλημέρα ξανά με κραυγές κι αποκόμματα
κι άμα είσαι καλός θα σου δείξω και πτώματα
να έχεις γνώμη για όλα θα ρωτάμε εμείς
ετοιμάζουμε γκάλοπ στον αέρα θα βγεις.
Καλησπέρα λοιπόν θεατή αθεράπευτε
μ’ ένα ζάπινγκ τρελό σε βουρλίζω βρε άθλιε
δίνω χρώμα και λάμψη στη φτωχή σου ζωή
καληνύχτα κοιμήσου ραντεβού το πρωί.
Γεια χαρά σου λοιπόν Ελληνάκι μου αδιάφορο
μ’ ένα φάλτσο ρεφρέν θα ξυπνήσεις και αύριο
μ’ ένα έρωτα άδειο με πυξίδα στραβή
σε παγίδα στημένη στη γνωστή συνταγή.
πηγές
έκφραση
– έκθεση Τεύχος Β’, Βιβλίο καθηγητή
https://pixabay.com/el/ (φωτογραφίες)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)