λογοτεχνία β΄ γυμνασίου, θέατρο

αφιέρωμα στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

εργασία της Νικολέτας Γ. του Β1

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη from zazagina

"25η Μαρτίου 1821"

Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω

Θ. Κολοκοτρώνης

Θ. Βρυζάκης

"  Χαίρε Κεχαριτωμένη"

 

"Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" - Δ. Σολωμός

Διονύσιος Σολωμός, "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" from zazagina

Η παρουσίαση ανήκει στην Ελένη Δ. της Α1 τάξης του Γυμνασίου Στυλίδας  

Xρόνια πολλά

(η ποίηση σε εποχές εκποίησης ανοίγει δρόμους στ΄αδιέξοδα...,γιατί η ποίηση είναι στους δρόμους...) 

                                          ΑΦΙΕΡΩΜΑ

          ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΠΟΙΗΤΗ ,  Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης στις 21 Μαρτίου και τα 150 χρόνια από τη γέννηση του εκλεκτού –ανάμεσα στους εκλεκτούς-Αλεξανδρινού ποιητή, Κ.Π.Καβάφη (29Απριλίου 1863-29 Απριλίου 1933),ας φέρουμε σε πρώτο πλάνο την ιδιαίτερη μορφή του και ας κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτόν που αγαπήθηκε τόσο από το αναγνωστικό κοινό και άφησε το στίγμα του σε πολλές γενιές, που επηρέασε τους ποιητικούς κύκλους της ξένης λογοτεχνίας αλλά και απασχόλησε τον Ελληνικό πνευματικό κόσμο όχι μόνο της εποχής του….

Η ΖΩΗ
Άς αφήσουμε τον ποιητή να αυτοσυστηθεί:
«Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν,αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ μικρός πολύ έφυγα, κι αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των ΔημοσίωνΈργων της Αιγύπτου.Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά».

 

                                                                                                                                                                 ΤΟ ΕΡΓΟ

Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα. Μεταξύ αυτών, τα 154 γνωστά και “Αναγνωρισμένα”, τα 37 “αποκηρυγμένα’’, ποιήματα γραμμένα σε ρομαντική καθαρεύουσα και τα περισσότερα σε νεαρή ηλικία, τα 75 “Ανέκδοτα” τα οποία βρέθηκαν τελειωμένα στα χαρτιά του και τα 30 “Ατελή” που βρέθηκαν στα χαρτιά του χωρίς να έχουν πάρει την οριστική τους μορφή. Πλήθος έργων του μεταφράστηκαν και έχουν καταμετρηθεί 160 συνθέσεις λόγιας μουσικής που επένδυσαν τα ποιήματά του. Ο ίδιος είχε κατατάξει τα ποιήματά του σε τρεις κατηγορίες: τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά και τα ηδονικά ή αισθησιακά.[3]

• Τα ιστορικά ποιήματα εμπνέονται κυρίως από την ελληνιστική περίοδο, και στα περισσότερα έχει εξέχουσα θέση η Αλεξάνδρεια. Αρκετά άλλα προέρχονται από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και το Βυζάντιο, χωρίς να λείπουν και ποιήματα με μυθολογικές αναφορές (πχ Τρώες). Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Καβάφης δεν εμπνέεται καθόλου από το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν, δηλαδή την επανάσταση του ΄21, αλλά ούτε και από την κλασική αρχαιότητα. Οι περίοδοι που επιλέγει είναι περίοδοι παρακμής ή μεγάλων αλλαγών και οι περισσότεροι ήρωές του είναι "ηττημένοι".
• Τα αισθησιακά ή ηδονικά ποιήματα, που είναι και τα πιο λυρικά, κυριαρχεί η ανάμνηση και η αναπόληση. Αυτό που προκαλεί τα συναισθήματα δεν είναι το παρόν, αλλά το παρελθόν, και πολύ συχνά ο οραματισμός
• Τα φιλοσοφικά ποιήματα ονομάζονται από άλλους "διδακτικά".

 

 

Η ΓΛΩΣΣΑ
 Η γλώσσα και η στιχουργική μορφή των ποιημάτων του Καβάφη ήταν ιδιόρρυθμες και πρωτοποριακές για την εποχή.
Τα βασικά χαρακτηριστικά τους είναι:
• ιδιότυπη γλώσσα, μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, με ιδιωματικά στοιχεία της Κωνσταντινούπολης.
• εξαιρετικά λιτός λόγος, με ελάχιστα επίθετα (όσα υπάρχουν έχουν πάντα ιδιαίτερη σημασία, δεν είναι ποτέ συμβατικά, κοσμητικά επίθετα)
• ουδέτερη γλώσσα, σχεδόν πεζολογική, μακριά από τις ποιητικές συμβάσεις της εποχής. Η γλώσσα δεν αποκαλύπτει τα συναισθήματα
• εξαιρετικά σύντομα ποιήματα
• ιαμβικός ρυθμός αλλά τόσο επεξεργασμένος που συχνά είναι δύσκολο να διακριθεί
• σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ομοιοκαταληξίας
• ιδιαίτερη σημασία στα σημεία στίξης: παίζουν ρόλο για το νόημα (πχ ειρωνεία) ή λειτουργούν ως οδηγίες απαγγελίας (πχ χαμήλωμα του τόνου της φωνής στις παρενθέσεις).
    Ο Καβάφης, όπως κάθε ποιητής, λειτουργεί κυρίως μέσω των συμβόλων. Η τέχνη του είναι η συγκέντρωση αρχετύπων, που δίνουν ένα φευγαλέο υπαινικτικό νόημα στο λόγο του. Αντλεί μνήμες από το παρελθόν, από τη συλλογική ψυχή της φυλής και τις αποθέτει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για τα μελλούμενα.Η συμβολιστική του τάση είναι έντονη και συνδυάζεται με λόγο λιτό αλλά διαχρονικά επίκαιρο. Η ειρωνική διάθεση, αυτό που αποκλήθηκε καβαφική ειρωνεία συνδυάζεται με την τραγικότητα της πραγματικότητας, για να καταστεί κοινωνικά διδακτική και οι ηδονιστικοί του προσανατολισμοί ανακατεύονται με κοινωνικές επισημάνσεις.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ…
      Ποιητής παρεξηγημένος για πολλά πράγματα στην ποίησή του αλλά ιδιαίτερα για τη χρήση της γλώσσας. Δέχτηκε πολλές επιθέσεις από δημοτικιστές. Μάλιστα ο Ψυχάρης τον αποκαλούσε ‘’καραγκιόζη της δημοτικής’’,αλλά ο ποιητής παρέμενε ψύχραιμος, απτόητος, μακριά από συγκρούσεις δημοτικιστών και μη.
      Όσο η απαισιοδοξία τον κατέκλυζε, τόσο αμυνόταν με την βαθιά πίστη στην αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας («Θερμοπύλαι», «Απολύπειν ο θεός Αντώνιον») και της ομορφιάς, εξίσου στην τέχνη και στην ανθρώπινη μορφή. Ο ηδονισμός βρίσκει την έκφρασή του στο ακμαίο ανθρώπινο σώμα. Η απογοήτευση από τον ίδιον Έρωτα ή το ανεκπλήρωτο, από την απόλυτα άθλια κοινωνική πραγματικότητα τον οδηγεί στην επινόηση του σαρκασμού ως το μέσο, για να πάρει ο συναισθηματικός πόνος τη μορφή ενός στοχασμού, ενός διαλογισμού στο νόημα της ύπαρξης. Ο Καβάφης είναι ένας αριστοκράτης ποιητής. Μπορεί να «κρύβει» τα συναισθήματά του, γι αυτό χαρακτηρίστηκε ως ο ποιητής της απόκρυψης .. ίσως και για να κρύψει την ερωτική του ζωή. Όπως λέγει ο Τίμος Μαλάμος, ο στίχος του Καβάφη «δεν υμνεί, δεν τραγουδά, δεν σπαράζει από πάθος, αλλά είναι ένας στίχος που σκέπτεται»,

ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Αδύνατα (από τα ανέκδοτα)

Μία χαρά υπάρχει πλην ευλογητή
μία παρηγορία εν αυτή τη λύπη.
Από το τέλος τούτο πόσοι συρφετοί
λείπουν χυδαίων ημερών,
πόση ανία λείπει!

Είπεν είς ποιητής«Είναι αγαπητή
η μουσική που δεν δύναται να ηχήσει».
Κ’ εγώ θαρρώ ότι η πλέον εκλεκτή
είν’ η ζωή εκείνη που δεν δύναται να ζήσει.

Κτίσται  (από τα αποκηρυγμένα)

 Η Πρόοδος οικοδομή είναι μεγάλη — φέρει
καθείς τον λίθον του· ο εις λόγους, βουλάς, ο άλλος
πράξεις — και καθημερινώς την κεφαλήν της αίρει
υψηλοτέραν. Θύελλα, αιφνίδιός τις σάλος

εάν επέλθη, σωρηδόν οι αγαθοί εργάται
ορμώσι και το φρούδον των υπερασπίζοντ’ έργον.
Φρούδον, διότι καθενός ο βίος δαπανάται
υπέρ μελλούσης γενεάς, κακώσεις, πόνους στέργων,

ίνα η γενεά αυτή γνωρίση ευτυχίαν
άδολον, και μακράν ζωήν, και πλούτον, και σοφίαν
χωρίς ιδρώτα ποταπόν, ή δούλην εργασίαν.

Aλλ’ η μυθώδης γενεά ουδέποτε θα ζήση·
η τελειότης του αυτή το έργον θα κρημνίση
κ’ εκ νέου πας ο μάταιος κόπος  αυτών θ’ αρχίση

 

Από υαλί χρωματιστό

Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Ανδρονίκου Ασάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας ήταν μεγάλ’ η πτώχεια)
φόρεσαν τεχνητούς. Ένα σωρό κομμάτια από υαλί,
κόκκινα, πράσινα ή γαλάζια. Τίποτε
το ταπεινόν ή το αναξιοπρεπές
δεν έχουν κατ’ εμέ τα κομματάκια αυτά
από υαλί χρωματιστό. Μοιάζουνε τουναντίον
σαν μια διαμαρτυρία θλιβερή
κατά της άδικης κακομοιριάς των στεφομένων.
Είναι τα σύμβολα του τι ήρμοζε να έχουν,
του τι εξ άπαντος ήταν ορθόν να έχουν
στην στέψι των ένας Κυρ Ιωάννης Καντακουζηνός,
μια Κυρία Ειρήνη Ανδρονίκου Ασάν.

Ἐπιθυμίες

Σὰν σώματα ὡραῖα νεκρῶν ποῦ δὲν ἐγέρασαν
καὶ τἄκλεισαν, μὲ δάκρυα, σὲ μαυσωλεῖο λαμπρό,
μὲ ρόδα στὸ κεφάλι καὶ στὰ πόδια γιασεμιὰ —
ἒτσ’ ἡ ἐπιθυμίες μοιάζουν ποῦ ἐπέρασαν
χωρὶς νὰ ἐκπληρωθοῦν ˚ χωρὶς ν’ ἀξιωθεῖ καμιὰ
τῆς ἡδονῆς μιὰ νύχτα, ἢ ἕνα πρωὶ της φεγγερό.

Περιμένοντας τους βαρβάρους

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

 

 

 

 

 πηγές:wikipedia,you tube

εκδήλωση 25ης Μαρτίου

Συγχαρητήρια

Θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στους μαθητές  που έλαβαν μέρος στη γιορτή της 25ης Μαρτίου και έδειξαν για άλλη μια φορά το ήθος τους και την προθυμία να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Η συγκίνησή μου ήταν πολύ μεγάλη και χάρηκα που έλαβα κι εγώ μέρος στη διοργάνωσή της. Το μεγαλύτερο μπράβο στους συναδέλφους μου, την κ. Λιανού, την κ. Τσαπάρα και τον κ. Τσούμα που δημιούργησαν με το "Άκρα του τάφου σιωπή" από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" του Δ. Σολωμού μια κατανυκτική ατμόσφαιρα με τη συνοδεία τυμπάνου από το μαθητή Στέλιο Ελ. της Γ1 τάξης. 

το υπέροχο σκηνικό της κ. Μαντοπούλου

 πρόγραμμα της εκδήλωσης

πρόγραμμα εκδήλωσης 25ης Μαρτίου Γυμνασίου Στυλίδας from zazagina
φωτογραφίες κ.ά. στην ιστοσελίδα του Γυμνασίου Στυλίδας http://gym-stylid.fth.sch.gr/stylida/index.php/drastiriotites-ekdromes/ekdiloseis/113-ekdilosi-gia-tin-25i-martiou

ρατσισμός

21η Μαρτίου 

Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη

 των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού  

Σχετικές έννοιες με το ρατσισμό

ρατσισμός ο [ratsizmós]  : η αντίληψη εκείνων που πιστεύουν ότι η δική τους φυλή είναι ανώτερη από τις άλλες που η φύση τις έχει καταδικάσει σε κληρονομική κατωτερότητα· (πρβ. φυλετικές διακρίσεις): Ο ~, παρόλο που είναι επιστημονικά αστήρικτος, αποτελεί σημαντικό παράγοντα πολιτικού ανταγωνισμού. H ιδεολογία του ρατσισμού μόνο μίσος και φανατισμό εμπνέει. || Kοινωνικός ~, για ανάλογη αντίληψη και συμπεριφορά σε βάρος κοινωνικών ομάδων που μειονεκτούν ή διαφέρουν.

Προκατάληψη είναι μια γνώμη ή άποψη η οποία έχει σχηματιστεί κατά έναν μη αντικειμενικό/επιστημονικό τρόπο. Συχνά σχηματίζεται σαν αποτέλεσμα έλλειψης πληροφόρησης ή μειωμένης αντίληψης. Προκαταλήψεις είναι για παράδειγμα διάφορες στέρεες πεποιθήσεις που έχει ο άνθρωπος, όχι μέσα από τη γνώση (δηλ. από την αλήθεια), αλλά από διάφορες κατά καιρούς δεισιδαιμονίες, δοξασίες, μυστικισμούς, θρησκοληψίες, τελολογίες, εσχατολογίες, μεταφυσικές πεποιθήσεις, ρατσισμούς, εθνικισμούς, κ.λ.π. Μια κλασική πηγή προκαταλήψεων είναι η αντιμετώπιση ατόμων ως αντιπροσωπευτικών δειγμάτων των εθνικών τους (ή άλλων) ομάδων. Έτσι για παράδειγμα ένας κάτοικος ενός απομακρυσμένου νησιού μπορεί να έχει την εντύπωση ότι όλοι οι Βορειοευρωπαίοι μοιάζουν με καμμένους από τον ήλιο τουρίστες με σανδάλια. Το λάθος αυτού του κατοίκου είναι η άγνοια των νόμων της στατιστικής και κυρίως του νόμου του Μπέις (Bayes). Ξεχνά λοιπόν αυτός ο νησιώτης, ότι ένας άνθρωπος διαλέγοντας το συγκεκριμένο νησί, την συγκεκριμένη εποχή κλπ. δεν είναι πια ένα οποιοδήποτε τυχαίο άτομο αντιπροσωπευτικό της γλωσσικής ή εθνοτικής του ομάδας. Παρομοίως, οι κάτοικοι μιας πόλης μπορούν να υποθέσουν, λαμβάνοντας υπόψιν τους οικονομικούς μετανάστες από την χώρα Χ, ότι όλοι οι κάτοικοι της χώρας είναι σχετικά φτωχοί ή με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Αυτό βέβαια θα ήταν λάθος, μια και οι μετανάστες αυτοί δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της χώρας τους. // Προκατάληψη: λανθασμένη και αστήρικτη γνώμη που διαμορφώνεται εκ των προτέρων από επηρεασμό, χωρίς αντικειμενική εξέταση, και γίνεται αποδεκτή χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση. H αρνητική προδιάθεση προς πρόσωπο ή ιδιαίτερη ομάδα, που στηρίζεται σε αυθαίρετες γενικεύσεις και στερεότυπες πεποιθήσεις.

Στερεότυπα. Στερεότυπο:  Προκατασκευασμένη αντίληψη για τον κόσμο, κυρίως για ορισμένες ομάδες ανθρώπων. Kρίση που βασίζεται σε ανεπαρκή δεδομένα. Eτικέτες που βάζουμε σε ανθρώπους και ομάδες.

Pατσισμός(=φυλετισμός): θεωρία που υποστηρίζει την υπεροχή μίας ανώτερης φυλής έναντι των άλλων και της αναγνωρίζει το δικαίωμα να κυριαρχεί πάνω σ' αυτές.  Πολιτική διακρίσεων απέναντι σε φυλετικές, εθνικές, κοινωνικές ομάδες που θεωρούνται κατώτερες.  (πηγή : http://www.greek-language.gr, Λεξικό κοινής νεοελληνικής)  

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος

Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος

Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος

Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ

Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε

Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και λες εμένα έγχρωμο;