Καλή χρονιά!!!

 

Χρόνια πολλά!!!

Καλά Χριστούγεννα!!!

Γλωσσομάθεια, φύλλο εργασίας

Μου Αρέσει Πολύ Να Μαθαίνω ... by gina zaza

Κείμενα: Έκθεση φωτογραφίας "Αντιθέσεις". Έμφυλη βία. Φύλλο εργασίας

 

Δευτερεύουσες προτάσεις - Πλάγιος λόγος, φύλλο εργασίας

 

17 Νοέμβρη 1973

 

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!!!

Το Μνημείο των πεσόντων Ηρώων του Πολυτεχνείου στον δημοτικό κήπο Δράμας

Μανώλης Αναγνωστάκης, Φοβάμαι

 

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

28η Οκτωβρίου 1940

 

Γιάννης Ρίτσος, ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1940

Ανοίγουν τα παράθυρα
κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν
και φεύγουν όλοι.
Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.
Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας
κι η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας .
Ο ήλιος πλυμένος
με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,
χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη.
Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος.
Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε
ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,
το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων
που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου,
ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα.
Εκεί τα τρένα περιμένουνε
σφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη,
ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί
κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.
Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:
Νικούμε. Νικούμε.
Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.

 

Γλώσσα γ' γυμνασίου, ενότητα 3, φύλλο εργασίας

 Γυναίκες και εκπαίδευση στο Αφγανιστάν

παρατακτική και υποτακτική σύνδεση

 

καλή σχολική χρονιά!!!

 

Να μην ξεχνάς

§  Νικητές δεν είναι αυτοί που δεν έκαναν ποτέ λάθος, αλλά αυτοί που δεν τα παρατάνε

§  Αν κουραστείς, μάθε να ξεκουράζεσαι, μην τα παρατάς

§  Όταν σταματάς να μαθαίνεις, αρχίζεις να πεθαίνεις

Να θυμάσαι

§  Το να είσαι διαφορετικός άνθρωπος δεν είναι κακό. Σημαίνει ότι είσαι αρκετά γενναίος να είσαι ο εαυτός σου.

§  Είσαι σημαντικός άνθρωπος

§  Τα λάθη σου δεν σε καθορίζουν

§  Είναι καλό να ζητάς τη βοήθεια κάποιου άλλου

§  Η παραγωγικότητα δεν ορίζει την αξία σου

§  Μη σταματάς να ονειρεύεσαι

και η περιπέτεια αρχίζει…

Να έχεις μια μαγική σχολική χρονιά!!!

Οδηγίες για τη διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων Γυμνασίου

 

Αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία

https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/_arhaias-ellinikis-glossas-kai-grammateias-imerisioy-k-esperinoy-gymnasioy-_merged.pdf

Νεοελληνική γλώσσα και γραμματεία

https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/_neoellinikis_glossas_kai_grammateias_toy_imerisioy_kai_toy_esperinoy_gymnasioy_gia_to_sholiko_etos_2021-2022.pdf

Ιστορία

https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/_istorias-toy-imerisioy-kai-toy-esperinoy-gymnasioy-gia-to-sholiko-etos-2021_2022_merged.pdf

 

Καλό μήνα!!!

“Καλώς ήρθες, Σεπτέμβρη”

Summer never ends…

Καλώς ήρθες, Αύγουστε!!!

«Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι»

Οδυσσέας  Ελύτης, Προσανατολισμοί

 «Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια

δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο

είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου

βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήταν η καρδιά στη  θέση της

ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα

η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού

να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!…»

 

Οδυσσέας  Ελύτης, Τα ρω του έρωτα

«Αύγουστε μήνα, μήνα και Θεέ

σε σένα ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις

στο βράχο να φιλιόμαστε…»

ευχές για τις Πανελλαδικές εξετάσεις

 

Καλή δύναμη σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες της Γ’ Λυκείου 

που συμμετέχουν στις Πανελλαδικές εξετάσεις.

Αισιοδοξία, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα!!!

Ευχόμαστε να δικαιωθούν οι κόποι σας. 

Καλό μήνα!!!

"Καλοκαίρι, η εποχή που στήνονται τα όνειρα"

 

Θάλασσα...

 

Θάλασσα…

Θέα ανοιχτή στο μέλλον

Αισιοδοξία, ανοιχτωσιά, αεικινησία

Λιμάνι της καρδιάς

Αλλαγή δρασκελίζοντας το παρελθόν

Συρρίκνωση του χθες, του χαμένου, του μακρινού

Συνειδητοποίηση της μικρότητας μας

Ανάσα στο σήμερα

gina zaza

Καλό Πάσχα!!!

 Καλή Ανάσταση!!!

Καλό μήνα!!!

 

Image by pasja1000 from Pixabay

Πρωτομαγιά, Διονύσιος Σολωμός

Τοῦ Μαϊοῦ ροδοφαίνεται ἡ μέρα

ποὺ ὡραιότερη φύση ξυπνάει

καὶ τὴν κάνουν λαμπρὰ καὶ γελάει

πρασινάδες, ἀχτίδες, νερά.

Ἄνθη κι ἄνθη βαστοῦνε στὸ χέρι

παιδιὰ κι ἄντρες, γυναῖκες καὶ γέροι

ἀσπροεντύματα, γέλια καὶ κρότοι,

ὅλοι οἱ δρόμοι γιομάτοι χαρά.

Ναί, χαρεῖτε τοῦ χρόνου τὴ νιότη,

ἄνδρες, γέροι, γυναῖκες παιδιά.

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/dionysios_solwmos/prwtomagia_galhnh.htm

Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

«Δεν μπορώ να περιμένω»,  Έλεν Μίρεν

«Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για τις ζωντανές παραστάσεις και πολλοί καλλιτέχνες, τεχνικοί, τεχνίτες και γυναίκες αγωνίζονται σε ένα επάγγελμα που ήταν ήδη επισφαλές. Ίσως αυτή η διαρκής ανασφάλεια να τους έκανε ικανότερους να επιβιώσουν αυτής της πανδημίας με πνεύμα και θάρρος.

Η φαντασία τους έχει ήδη μετουσιωθεί μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες σε ευρηματικούς, ψυχαγωγικούς και συγκινητικούς τρόπους επικοινωνίας, πράγμα το οποίο οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφηγούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες. Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ.

Η δημιουργική παρόρμηση των συγγραφέων, σκηνογράφων, χορευτών, τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών δε θα καταπνιγεί ποτέ και στο πολύ εγγύς μέλλον θα ευδοκιμήσει και πάλι με νέα ενέργεια και μια νέα αντίληψη του κόσμου που μοιραζόμαστε όλοι. Δεν μπορώ να περιμένω!»

Πηγή φωτογραφίας: https://www.world-theatre-day.org/mainevent.html

1821 - 2021: 200 χρόνια από την Επανάσταση

“μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα”

Κωστής Παλαμάς

                                                                                                                                                                      

Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ», Μακρυγιάννης

Ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί.

Χρόνια πολλά!!!

πηγή φωτογραφίας

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%AF%CE%B6%CE%B7

Καλό μήνα με ποίηση!!!

 

H άνοιξη, περαστικιά...Tέλλος Άγρας

H άνοιξη, περαστικιά

απ’ το σπίτι,

έσυρε μια χαρακιά

στο φεγγίτη.

 

Xάραξε κλαδιά πλεχτά

σα γαϊτάνι,

και τα φύλλα τα δετά

σε στεφάνι,

 

και τ’ αγέρι όταν περνά

στα κοτσάνια,

κάνουν όλα ταπεινά

μια μετάνοια.

 

Πέρασε απ’ τις γνωστικές

τις κοπέλες

κι άνθισαν ποδιές λευκές

και κορδέλες.

 

Άγιασε τα χώματα

μ’ άγια μύρα,

κι είν’ ευκές τα χρώματα,

γύρα-γύρα.

 

Πήγε κι απ’ την εξοχή

κι απ’ το ρέμα,

κι όλοι οι φράχτες, οι φτωχοί,

τρέχουν αίμα.

 

Tώρα ο δρόμος της μακριά

θα τη βγάλει,

κει που βρέχει τη στεριά

τ’ ακρογιάλι,

 

στα νερά τα χαμηλά,

κούφια, λίγα,

για να βάλει μια λιλά,

μια ίσια ρίγα.

 

Άδειασε κι εδώ κι εκεί

τόσα δώρα

και σα Mοίρα στοργική

φεύγει τώρα

― στην καλή της ώρα!

 

Πηγή: http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=49&cat_id=2

 

Ο έρωτας στον Τάσο Λειβαδίτη

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε

μιὰ θέση

στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.

Ή

ἕνα θάνατο

γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων…

Τ. Λειβαδίτης,  Συμφωνία ἄρ. 1.

 

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

(απόσπασμα)

 

Θα ῾θελᾳ να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη, μ᾿ όλη μου την δύναμη.

Να τ᾿ ακούσουν οι χτίστες απ᾿ τις σκαλωσιές και να φιλιούνται με τον ήλιο

να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και ν᾿ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα

να τ᾿ ακούσει ἡ άνοιξη και να ῾ρχεται πιο γρήγορα

να το μάθουν τα παιδιά για να μην φοβούνται το σκοτάδι,

να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες

να τ᾿ ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε μ’ όλες τις καμπάνες τους

να το κουβεντιάζουνε τα βράδια οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους.

 

Να το φωνάξω τόσο δυνατά

που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο

καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.

 

Να τ᾿ ακούσει ο χρόνος και να μην σ᾿ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.

 

Σ' εύρισκα, αγαπημένη, στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων.

Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου

αγαπημένη μου.

 

Mα και τι να πει κανείς

όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου

τόσο μεγάλα.

Ύστερα ερχόταν η βροχή.

Mα έγραφα σ' όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ' όνομα σου

κι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας. Kράταγα τα χέρια σου

κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη. Τα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα,

 

στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη...

 

Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου

τότε που μου χαμογελούσες.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Ήξερες να δίνεσαι, αγάπη μου. Δινόσουνα ολάκερη

και δεν κράταγες για τον εαυτό σου

παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Το παιδί μας, Mαρία, θα πρέπει να μοιάζει με όλους τους

ανθρώπους

που δικαιώνουν τη ζωή.

Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε

φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε

φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του

παιδιού μας

φοβούνται τα χέρια σου, που ξέρουν ν' αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά...

 

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.

 

Kαι τότε

όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδια

θα 'ναι δικά μας.

Θα 'θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη.

Να το φωνάξω τόσο δυνατά

που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο

καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.

Αφού κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν

στο ήρεμο ψωμί,

στα δίκαια χέρια,

στην αιώνια ελπίδα,

πώς θα μπορούσαμε, αγαπημένη μου,

 

να 'χουμε πεθάνει...