Σάββατο 29 Απριλίου 2017
Κωνσταντίνος Καβάφης
Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη
θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι
γραφτή·
κι
είν’ η καρδιά μου —σαν νεκρός— θαμμένη.
Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν
θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και
χάλασα.»
Καινούριους
τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα
γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες
θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα
αλλού —μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην
κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
[1910*]
Εκόμισα εις την Τέχνη
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις
εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής·
σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα
εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
(Από
τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Έρωτος άκουσμα
Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και
συγκινήσου
σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος,
θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ’ έπλασεν·
αυτά
πρώτα·
κι έπειτα τ’ άλλα — πιο μικρά — που στην ζωή σου
επέρασες κι απόλαυσες, τ’ αληθινότερα κι
απτά.—
Από
τους τέτοιους έρωτας δεν ήσουν στερημένος.
[1911
*]
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά,
ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα
κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι
γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Ενδύματα, Πεζά ποιήματα
Mέσα
σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω
τα ενδύματα της ζωής μου.
Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα,
τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά,
αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή
λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ
μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το
έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την
μεγάλη εορτή - που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα
σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα
τα κεριά καμένα ως το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι.
Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ' εμένα, μέσα σε σπίτια
σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.
πηγές
Παγκόσμια ημέρα χορού
Η
τέχνη της μούσας Τερψιχόρης, ο χορός, ξεπερνώντας τα πολιτικά, πολιτιστικά και
εθνικά όρια μέσα από την οικουμενικότητά του, γιορτάζει την παγκοσμιότητά του,
εμπνέοντας την καρδιά και την ψυχή να μιλήσουν με τη γλώσσα του σώματος και να
νιώσουν το νέο συμβολικό μήνυμά του.
Καθιερωμένη
από την Επιτροπή Χορού του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΔΙΘ) - Unesco, το 1982, η Παγκόσμια Ημέρα Χορού, η οποία
εορτάζεται στις 29
Απριλίου με έναυσμα την ημερομηνία
γέννησης του δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου, Ζαν - Ζορζ Νοβέρ (1727 -
1810), γιορτάζει την 35η επέτειό της.
Κάθε
χρόνο, μία προσωπικότητα του χορού αναλαμβάνει να γράψει ένα μήνυμα, με στόχο
την ανάδειξη του χορού ως μία μορφή τέχνης που δεν γνωρίζει κανενός είδους όρια
και ενώνει όλους τους ανθρώπους μέσα από τη ρυθμική της γλώσσα.
Το
ΔΙΘ προσκαλεί κάθε χρόνο έναν καταξιωμένο χορογράφο ή χορευτή να γράψει το
Διεθνές Μήνυμα, το οποίο μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και
δημοσιοποιείται μέσα από τα Εθνικά Κέντρα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
Ακολουθώντας
τα χορευτικά βήματα των Λέμι Πονιφάζιο (νησιά Σαμόα), Ισραέλ Γκαλβάν (Ισπανία),
Μουράντ Μερζουκί (Γαλλία), Λιν Χουάι-μιν (Κινεζική Ταϊπέι) και Σίντι Λάρμπι
Τσερκάουι (Βέλγιο), η Τρίσα Μπράουν (ΗΠΑ), χορεύτρια, χορογράφος και
καλλιτεχνική διευθύντρια της Trisha Brown Company είναι η συγγραφέας του
φετινού μηνύματος.
Η Τρίσα Μπράουν έφυγε από
τη ζωή στις 18 Μαρτίου 2017, στο Σαν Αντόνιο, σε ηλικία 80 ετών, αφού της
ανατέθηκε να γράψει το μήνυμα.
Το Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού
2017
Απόδοση
- Αγγέλα Χριστοφίδου
Γιατί
θέλησα να πετάξω, έγινα χορεύτρια. Η υπέρβαση του νόμου της βαρύτητας πάντοτε
με συγκινούσε. Δεν υπάρχει κρυφό νόημα στους χορούς μου. Αποτελούν μια
πνευματική άσκηση σε σωματική μορφή.
Ο
χορός επικοινωνεί και διαδίδει την παγκόσμια γλώσσα της επικοινωνίας, καθώς
γεννά τη χαρά, την ομορφιά και την πρόοδο της ανθρώπινης γνώσης. Ο χορός είναι
δημιουργικότητα… ξανά και ξανά… στη σύλληψη, στην παραγωγή, στην πράξη και στην
ερμηνεία. Τα σώματά μας είναι ένα εργαλείο έκφρασης και όχι ένα μέσο
αναπαράστασης. Αυτός ο συλλογισμός απελευθερώνει τη δημιουργικότητά μας και
αυτό αποτελεί το θεμελιώδες μάθημα και δώρο της τέχνης.
Η
ζωή ενός καλλιτέχνη δεν τελειώνει καθώς γερνά, όπως πιστεύουν κάποιοι κριτικοί.
Ο χορός είναι φτιαγμένος από ανθρώπους, ανθρώπους και ιδέες. Ως θεατές,
μπορείτε να πάρετε τον δημιουργικό παλμό σπίτι μαζί σας και να τον εφαρμόσετε
στην καθημερινή σας ζωή.
Τρίσα
Μπράουν
Αυτό
το μήνυμα απευθύνεται σε επαγγελματίες και θαυμαστές του χορού σε όλο τον
κόσμο. Δημοσιοποιείται, επίσης, ως φόρος τιμής στην Τρίσα Μπράουν που έφυγε από
τη ζωή στις 18 Μαρτίου 2017.
Το
μήνυμα αποτελεί συλλογή αποσπασμάτων από τα γραπτά και τις δηλώσεις της Τρίσα
Μπράουν, όπως τα έχει επιμεληθεί η στενή συνεργάτιδά της Σούζαν Ρόζενμπεργκ.
Αυτή η συλλογή αποσπασμάτων επικοινωνεί το όραμά της για το χορευτικό της έργο
και τις αξίες που αυτό αντικατοπτρίζει.
Τετάρτη 26 Απριλίου 2017
Γεώργιος Θεοτοκάς
“Την φωτιά της
δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της
ψυχής και του πνεύματος”.
Γεώργιος Θεοτοκάς,
συγγραφέας
Πέμπτη 20 Απριλίου 2017
Γιώργος Σεφέρης, Τρία χαϊκού
Το
χαϊκού (αστείος
στίχος) είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις
ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για
έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η
πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει
στοιχεία για την εποχή του χρόνου μέσα από εποχιακές λέξεις (Κίγκο). Υπάρχουν
επίσης ποιητές χαϊκού οι οποίοι ακολουθούν μια πιο ελεύθερη φόρμα. Ο ιδρυτής
του σύγχρονου χαϊκού ως αυτόνομης μορφής ποίησης ήταν ο Μασαόκα Σίκι, ο οποίος
επίσης διαμόρφωσε τον όρο χαϊκού (από τους παλιότερους χαϊκάι ή χόκκου). Το χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή.
Στο
χαϊκού γίνεται η προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να διατηρηθεί στην
αιωνιότητα. Καθώς οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ολότητα
μιας στιγμιαίας εμπειρίας, ο ποιητής περιγράφει αχνά μια ιδέα και αφήνει τον
αναγνώστη να συμπληρώσει.
Τα
χαϊκού έχουν μια εποχιακή λέξη ή κίγκο η οποία καταδεικνύοντας μια εποχή του
χρόνου δίνει στον αναγνώστη ένα πλαίσιο αναφοράς. Η εποχή δε χρειάζεται να
αναφερθεί ρητά αλλά μπορεί να υπονοηθεί μέσω άλλων λέξεων. Μερικές από τις πιο
γνωστές είναι οι ανθισμένες κερασιές, τα αηδόνια και οι ιτιές για την άνοιξη,
μια απογευματινή αύρα, οι λιβελλούλες ή τα κρίνα για το καλοκαίρι, η
πανσέληνος, τα κόκκινα φύλλα και τα σκιάχτρα για το φθινόπωρο και οι πάπιες, ο
παγετός και το χαλάζι για το χειμώνα. Στο χαϊκού του βατράχου, ο βάτραχος είναι
το κίγκο για την άνοιξη.
Τρία χαϊκού
IA'
Πού
να μαζεύεις
τα
χίλια κομματάκια
του
κάθε ανθρώπου.
Η
ψυχική εξουθένωση, η απογοήτευση κυριαρχεί παρουσιάζοντας την εικόνα ενός ανθρώπου
θρυμματισμένου, κατακερματισμένου. Η απορία είναι ολοφάνερη : πώς να
συγκεντρώσεις τα κομμάτια του ανθρώπου και να τον ανασυνθέσεις.
IE'
Bουλιάζει
ο κόσμος
κρατήσου,
θα σ' αφήσει
μόνο
στον ήλιο.
Ο
κόσμος βουλιάζει σαν καράβι και ο ποιητής αναφέρεται στην εναγώνια προσπάθεια
του ανθρώπου να κρατηθεί στην επιφάνεια. Τονίζεται η αποξένωση, η αλλοτρίωση
του ανθρώπου σε έναν κόσμο αφιλόξενο.
IΣT'
Γράφεις·
το
μελάνι λιγόστεψε
η
θάλασσα πληθαίνει.
Ο ποιητής
νιώθει απόγνωση, αφού στερείται έμπνευσης, ενώ τα προβλήματα γύρω του αυξάνονται.
Φύλλο εργασίας
1.
Ποιο είναι το θέμα των τριών χαϊκού;
2.
Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί;
3.
Ποια παράδοξη εικόνα εντοπίζετε στο καθένα;
4.
Να εντοπίσετε το σχήμα λόγου που επιλέγει ο
ποιητής για να εκφράσει τις σκέψεις του στο καθένα.
5.
Ποια κοινά χαρακτηριστικά παρατηρείτε στα
τρία χαϊκού ως προς τη μορφή;
Δημιουργική
γραφή
1.
Να γράψετε δικά σας χαϊκού.
2.
Να ζωγραφίσετε εικόνες που αντιστοιχούν στα
χαϊκού του Σεφέρη.
3.
Να οπτικοποιήσετε τα χαϊκού του Σεφέρη ή τα
δικά σας δημιουργώντας μια παρουσίαση με το power point.
δικτυογραφία
Τετάρτη 19 Απριλίου 2017
άγνωστο κείμενο Β' Λυκείου
Κείμενο : Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 6-7
[6]
προσήκειν δὲ ἔγωγε
νομίζω, ὅταν μὲν
νομοθετῶμεν, τοῦθ’ ἡμᾶς
σκοπεῖν, ὅπως καλῶς ἔχοντας
καὶ συμφέροντας νόμους
τῇ πολιτείᾳ θησόμεθα,
ἐπειδὰν δὲ
νομοθετήσωμεν, τοῖς νόμοις
τοῖς κειμένοις πείθεσθαι,
τοὺς δὲ μὴ
πειθομένους κολάζειν, εἰ
δεῖ τὰ τῆς
πόλεως καλῶς ἔχειν.
Σκέψασθε γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι,
ὅσην πρόνοιαν περὶ
σωφροσύνης ἐποιήσατο
ὁ Σόλων ἐκεῖνος,
ὁ παλαιὸς νομοθέτης,
καὶ ὁ Δράκων
καὶ οἱ κατὰ
τοὺς χρόνους ἐκείνους
νομοθέται.
[7]
πρῶτον μὲν γὰρ
περὶ τῆς σωφροσύνης
τῶν παίδων τῶν ἡμετέρων
ἐνομοθέτησαν, καὶ διαρρήδην
ἀπέδειξαν, ἃ
χρὴ τὸν παῖδα
τὸν ἐλεύθερον
ἐπιτηδεύειν, καὶ ὡς
δεῖ αὐτὸν
τραφῆναι, ἔπειτα δεύτερον
περὶ τῶν μειρακίων,
τρίτον δ’ ἐφεξῆς
περὶ τῶν ἄλλων
ἡλικιῶν, οὐ μόνον
περὶ τῶν ἰδιωτῶν,
ἀλλὰ καὶ
περὶ τῶν ῥητόρων.
καὶ τούτους τοὺς
νόμους ἀναγράψαντες
ὑμῖν παρακατέθεντο,
καὶ ὑμᾶς
αὐτῶν ἐπέστησαν
φύλακας.
Λεξιλόγιο
πρόνοια
= φροντίδα, διαρρήδην = με σαφήνεια// ἐπιτηδεύω
= ασχολούμαι με κάτι, ασκώ κάτι// μειράκιον = νέος// παρακατίθεμαι = αφήνω κάτι
ως παρακαταθήκη, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον
Φύλλο εργασίας
1.
Να αναγνωριστούν οι αντωνυμίες του κειμένου
και να μεταφερθούν στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού.
2.
συμφέροντας, τραφῆναι, παρακατέθεντο,
ἐπέστησαν:
να γίνει χρονική αντικατάσταση.
3.
σκέψασθε : να κλιθούν
οι προστακτικές όλων των χρόνων.
4.
νομίζω, σκέψασθε, ἐποιήσατο
ἀπέδειξαν, ἀναγράψαντες,
ἐπέστησαν να γραφούν οι
ονοματικοί τύποι του ίδιου χρόνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)