Έκφραση – Έκθεση Α’ Λυκείου – Περιγραφή

Γειτονιές που χάσαμε

Απέναντι από τον Άγιο Ελευθέριο ήταν δύο σχολεία, το ένα κολλημένο στο άλλο, τα χώριζε μόνο ένας ψηλός τοίχος: «Το κάτω» - έτσι το λέγαμε - ήταν το 41ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών και «το πάνω» ήταν το 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Εγώ πήγαινα «στο κάτω». Με τα παιδιά «του πάνω» δεν είχαμε πολλά πολλά, μόνο καταβρεχόμασταν στα διαλείμματα πετώντας μπουγέλα πάνω από τον ψηλό τοίχο. Ήμασταν αντίπαλοι, στην ίδια γειτονιά. Όλοι οι φίλοι μου, λοιπόν, ήταν από «το κάτω». Όμως δεν έχω κρατήσει κανέναν, σκορπίσαμε, χαθήκαμε. Τους τελευταίους μήνες σταμάτησα να βλέπω στον δρόμο και τους γονείς ορισμένων εξ αυτών, που όλα αυτά τα χρόνια συναντιόμασταν αλλά δεν χαιρετιόμασταν, επειδή δεν με αναγνώριζαν κι εγώ ντρεπόμουν να τους πιάσω την κουβέντα γιατί μπορεί και να μη με θυμούνταν.

Σταμάτησα, λοιπόν, να τους βλέπω (ελπίζω απλώς να μετακόμισαν σε άλλη γειτονιά), και αυτό σαν να πυροδότησε την άτιμη τη μνήμη: Δεκαετία του '70 - πόσο μακρινή ακούγεται. (Φταίει, νομίζω, και η μεθεορταστική περίοδος που ευνοεί τη νοσταλγία). Στου Γκύζη μεγάλωσα, στου Γκύζη κατοικώ ακόμη. Που θα έπρεπε να λέγεται Γύζη, αλλά όταν το βάφτισαν προς τιμήν του τηνιακού ζωγράφου, «παρασυρμένοι» από τα λατινικά γράμματα (Gyzis) της υπογραφής του (έζησε πολλά χρόνια στη Γερμανία), έκαναν το αρχικό γάμα «Γκ», τραχύ και πιθανώς άκομψο.

Η γειτονιά άκοµψη δεν ήταν. Δεν είχε αρχοντικά, είχε όμως συμπαθητικά χαμηλά σπίτια με αυλές. Τα πρόφτασα προτού γκρεμιστούν. Δύο είναι οι πιο δυνατές εικόνες που έχω από εκείνα τα χρόνια: τις οικογένειες να βγαίνουν και να καίνε τους Μάηδες, του Αϊ-Γιάννη του Φωταρά, στους δρόμους, πηδώντας πάνω από τις φλόγες, και την ημέρα, εκείνο το φοβερό 1973, που έγιναν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο: ήμουν στο 41ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών όταν διακόπηκε το μάθημα και μας δασκάλεψαν να περιμένουμε τις μαμάδες μας να μας πάρουν στο σπίτι. Είχα χαρεί που δεν θα κάναμε μαθηματικά. Εμείς τα παιδιά, γελαστά, με τις τσάντες μας στο χέρι, τρέχαμε στα πεζοδρόμια και οι μαμάδες εξαιρετικά ανήσυχες έτρεχαν πίσω μας, φωνάζοντας «γρήγορα, γρήγορα». Τα τανκς έφταναν στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, λίγα μέτρα από το σχολείο. Είχα νιώσει τότε πως η γειτονιά μου ήταν στο επίκεντρο των γεγονότων, μεγάλη υπερηφάνεια.

Ως Γκυζιώτες ήμασταν, βεβαίως, υπερήφανοι κυρίως για το Άλσος στο Πεδίον του Άρεως, για το δασάκι πίσω από τη Σχολή Ευελπίδων και για τον λόφο Φινοπούλου. Πολύ πράσινο. Η πιο πράσινη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, όχι; Ήμασταν επίσης υπερήφανοι για τον Παναθηναϊκό στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ακόμη πιο έντονο... πράσινο εκεί. Βλέπαμε σινεμά στην «Ίριδα» (τη μετέπειτα μουσική σκηνή «Μετρό») και στον «Αχιλλέα» (απέναντι από την «Ίριδα», εκεί που στεγάστηκε το «Ανοιχτό Θέατρο» του Γιώργου Μιχαηλίδη). Αγοράζαμε είδη σπιτιού από τον «Χρηστίδη» και γλυκά από τον «Μαρέτση». Ο «Μαρέτσης» και ο «Χρηστίδης» υπάρχουν ακόμη, είναι από τα ελάχιστα εναπομείναντα ίχνη του παλιού Γκύζη.

Γιατί τα γράφω αυτά; Για τις γειτονιές που γνωρίσαμε και χάσαμε - το δικό μου Γκύζη είναι για κάποιον άλλον η Κυψέλη ή η Νεάπολη, τα Εξάρχεια, τα Πατήσια... Τα γράφω, γιατί όταν ξημέρωσε 2017, κοιτώντας έξω από την μπαλκονόπορτα τα διαμερίσματα στις απέναντι πολυκατοικίες, σκέφτηκα πως οι περισσότεροι ιδιοκτήτες που γνώριζα, που χαιρετούσα και με χαιρετούσαν, γιατί με ήξεραν από παιδί, δεν ζουν πια εκεί. Στα σπίτια τους έχουν εγκατασταθεί ένοικοι που δεν νιώθουν καμία τρυφερότητα για αυτή την αρκετά άσχημη πλέον περιοχή, επειδή δεν έχουν κανένα συναισθηματικό δέσιμο μαζί της. Όπως είναι άσχημο να μην αγαπάς τη γειτονιά όπου ζεις, έτσι είναι άσχημο και άδικο για τη γειτονιά να μην αγαπιέται από τους κατοίκους της. Γιατί οι γειτονιές έχουν ψυχή. Έχουν ψυχές. Την πιθανώς ισχνή αλλά και ανεξίτηλη αύρα εκείνων που έζησαν εκεί, που έβγαλαν το φαράσι με τον πυρπολημένο «Μάη» στην εξώπορτά τους και κάλεσαν τα παιδιά να πηδήσουν πάνω από τις φλόγες, που στόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους δίπλα στο παράθυρο. Μπορεί το δικό τους δέντρο να ήταν εκείνο που θαύμασα όταν, παιδάκι, περνώντας έξω από το σπίτι τους σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου για να κοιτάξω μέσα. Είναι, είπαμε, η μεθεορταστική περίοδος που ευθύνεται για αυτή τη μελαγχολική επιστροφή. Φτάνει, πάμε για άλλα. 

Κοσμάς Βίδος -  BHmagazino,  Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=855754

Φύλλο εργασίας

1.       Πώς περιγράφει ο αρθρογράφος την περιοχή του Γκύζη; Εντοπίστε επίθετα που χρησιμοποιεί και αιτιολογήστε τη λειτουργία τους.

2.      Η περιγραφή είναι υποκειμενική ή αντικειμενική και γιατί; Αιτιολογήστε την απάντησή σας με χωρία του κειμένου.

3.      Να αιτιολογήσετε τον τίτλο του κειμένου.

4.      Να καταγράψετε τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην περιοχή με το πέρασμα του χρόνου.

5.      Να σχολιάσετε τη φράση «οι γειτονιές έχουν ψυχή».

Εργασίες

6.      Να περιγράψετε τη δική σας γειτονιά (αρχιτεκτονική, ρυμοτομία, φυσικό περιβάλλον, καταστήματα, χώροι άθλησης κλπ).

7.      Να προτείνετε αλλαγές που θα θέλατε να γίνουν στη γειτονιά σας (σε μία παράγραφο 120 λέξεων).

8.      Να δημιουργήσετε έναν ψηφιακό τουριστικό οδηγό ή μια ηλεκτρονική αφίσα για τον τόπο που ζείτε. (Power point, http://edu.glogster.com/)

άγνωστο κείμενο β' Λυκείου

Μινωική οινοχόη

Κείμενο  : Ἰσοκράτους, Ἀρεοπαγιτικός, §80-81

Ο Αρεοπαγιτικός ανήκει στην κατηγορία των συμβουλευτικών λόγων και γράφηκε μετά το τέλος του Συμμαχικού πολέμου (357–355 π.Χ.), ο οποίος σήμανε τη διάλυση της Β´ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Σε αυτόν ο Ισοκράτης κάνει έκκληση προς τους συμπολίτες του για αναπροσαρμογή της πολιτικής τους στα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα και επιστροφή στις πατροπαράδοτες αρχές διακυβέρνησης της πόλης. Στο απόσπασμα που ακολουθεί προβαίνει σε μια σύγκριση ανάμεσα στο πατρογονικό και στο σύγχρονό του πολίτευμα.

Oἱ μὲν τοίνυν Ἕλληνες οὕτως ἐπίστευον τοῖς κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον πολιτευομένοις, ὥστε τοὺς πλείστους αὐτῶν ἑκόντας ἐγχειρίσαι τῇ πόλει σφᾶς αὐτούς· οἱ δὲ βάρβαροι τοσοῦτον ἀπεῖχον τοῦ πολυπραγμονεῖν περὶ τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων, ὥστ’ οὔτε μακροῖς πλοίοις ἐπὶ τάδε Φασήλιδος ἔπλεον οὔτε στρατοπέδοις ἐντὸς Ἅλυος ποταμοῦ κατέβαινον, ἀλλὰ πολλὴν ἡσυχίαν ἦγον. νῦν δ’ εἰς τοῦτο τὰ πράγματα περιέστηκεν, ὥσθ’ οἱ μὲν μισοῦσι τὴν πόλιν, οἱ δὲ καταφρονοῦσιν ἡμῶν. καὶ περὶ μὲν τοῦ μίσους τῶν Ἑλλήνων αὐτῶν ἀκηκόατε τῶν στρατηγῶν· ὡς δὲ βασιλεὺς ἔχει πρὸς ἡμᾶς, ἐκ τῶν ἐπιστολῶν ὧν ἔπεμψεν ἐδήλωσεν.

Λεξιλόγιο

ἔχω (εδώ) = τηρώ μια στάση, συμπεριφέρομαι// ἑκών = πρόθυμος, θεληματικός// ἐγχειρίζω = εμπιστεύομαι// πολυπραγμονεῖν < πολυπραγμονέω -ῶ: ανακατεύομαι σε ξένες υποθέσεις, επεμβαίνω// περιίστημι = φτάνω, καταντώ σε μια κατάσταση

πηγή :  http://www.schools.ac.cy/eyliko/mesi/themata/archaia_ellinika/index.html

Φύλλο εργασίας - Γραμματική

1.       σφᾶς αὐτούς, τοῦτο, ὧν : να κλιθούν οι αντωνυμίες.

2.      ἀπεῖχον, καταφρονοῦσιν, ἀκηκόατε : να γίνει χρονική αντικατάσταση

3.      ἔπλεον : να κλιθεί ο ενεστώτας και ο παρατατικός

4.      περιέστηκεν : να κλιθεί ο ενεστώτας Ε.Φ. και ο αόριστος β’ Μ.Φ.

5.      κατέβαινον : να γίνει χρονική αντικατάσταση στο β’ ενικό πρόσωπο και να κλιθούν οι εγκλίσεις του αορίστου β’

Μετάφραση

Ιωαννίδη–Φαληριώτη. [1939] χ.χ. Ισοκράτης. Λόγοι. ΙΙ, Αρεοπαγιτικός, Ευαγόρας, Ελένη, Πλαταϊκός, Περί του ζεύγους. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

Οι Έλληνες λοιπόν περιέβαλλαν με τόσην εμπιστοσύνη τους πολιτικούς εκείνης της εποχής, ώστε οι περισσότεροι απ' αυτούς θεληματικά έταξαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της πολιτείας. Οι βάρβαροι έπειτα τόσο πολύ απείχαν από το να ενδιαφέρωνται και να επεμβαίνουν στα Ελληνικά πράγματα, ώστε ούτε με πολεμικά πλοία δεν ετολμούσαν να πλεύσουν εντεύθεν της Φασήλιδος ούτε με στρατιωτική παράταξη ετολμούσαν να περάσουν εντεύθεν του Άλυος ποταμού, αλλ' ήσαν καθηλωμένοι στη θέση τους και ζούσαν ειρηνική ζωή. Τώρα όμως έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο τα πράγματα, ώστε οι μεν Έλληνες μισούν την πολιτεία μας, οι δε βάρβαροι δεν μας λογαριάζουν καθόλου. Και όσο για το μίσος των Ελλήνων, το έχετε πληροφορηθή από τους ίδιους τους στρατηγούς, το πώς ύστερα διάκειται απέναντί μας ο βασιλεύς των Περσών μας το εφανέρωσε ο ίδιος με τα γράμματα που μας έστειλε.

http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=243

Καθαρά Δευτέρα

Καλή Σαρακοστή!!!

«Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγγοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα ματαδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -είτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια*. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. […]

Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μείνει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ’ από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα που πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα είταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό. Και χρειαζότανε μεγάλη μαστοριά και τέχνη για ν’ αμολάρεις το τσερκένι σου.»

Κοσμάς Πολίτης, Στου Χατζηφράγκου, Εστία

* τσερκένι = χαρταετός

Καλές Απόκριες!!!

Καρναβάλι Βενετίας, πηγή

Παντελής Πρεβελάκης

"Ο άνθρωπος χρειάζεται ένα πράμα περισσότερο κι απ’ το ψωμί. 

Να βρει στη ζωή ένα σκοπό."

Παντελής Πρεβελάκης

πηγή : http://hallofpeople.com/gr/

πηγή φωτογραφίας  : https://gr.pinterest.com/pin/486881409689124171/

'' Ένας αριθμός ''       Άντον Τσέχωφ

βιογραφικά στοιχεία

Σπουδαίος ρώσος συγγραφέας από τους κορυφαίους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1860 στο Ταγκανρόκ της Αζοφικής. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ήταν αναγκασμένος να δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του, παράλληλα με το σχολείο. Παρόλα τα οικονομικά προβλήματα κατάφερε να σπουδάσει Ιατρική στη Μόσχα. Ένα χρόνο πριν πάρει το πτυχίο του εκδίδει και το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Παραμύθια της Μελπομένης.

Έως τότε, δημοσίευε κείμενα του σε περιοδικά και εφημερίδες της Μόσχας και της Πετρούπολης. Βέβαια, κατά την διάρκεια της συγγραφικής του καριέρας συνεργαζόταν αρκετά συχνά με λογοτεχνικά περιοδικά. Ο Τσέχωφ στη ζωή του είχε δύο αγάπες. Όπως έλεγε κι ο ίδιος, την «ερωμένη» του (λογοτεχνία) και τη «νόμιμη γυναίκα» του (Ιατρική).

Ασχολήθηκε και με τα δύο με εξαιρετική επιτυχία, με αληθινή αγάπη και υπευθυνότητα. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους, νοιαζόταν πραγματικά γιά εκείνους που υπέφεραν και έκανε ότι μπορούσε γιά να τους γιατρέψει. Βαθιά ανθρωπιστής και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε (είχε προσβληθεί από φυματίωση), δεν δίστασε να ταξιδέψει έως την Σιβηρία γιά να παρακολουθήσει τις συνθήκες επιβίωσης των φυλακισμένων στο νησί Σαχαλίνη.

Σταθερός στις αξίες και τα «Πιστεύω» του πολεμούσε κάθε μορφής αδικία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η παραίτηση του από μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας ως ένδειξη διαμαρτυρίας γιά την ακύρωση της εκλογής του φίλου του Γκόργκι από τον τσάρο Νικόλαο Β ΄. Στη λογοτεχνία, άρχισε να ξεχωρίζει όταν δημοσίευσε σε λογοτεχνικό περιοδικό το έργο του Θάλαμος 6, που συγκλόνισε το αναγνωστικό κοινό. Το 1898 ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης το έργο του Ο Γλάρος, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία και προσφέροντας την αναγνώριση στο συγγραφέα. Το Θέατρο Τέχνης υπήρξε σταθμός στη καριέρα του Τσέχωφ. Μετά την παράσταση του Γλάρου ανεβαίνει Ο θείος Βάνιας, ενώ το 1901 παίζονται Οι Τρεις Αδερφές και τρία χρόνια αργότερα Ο Βυσσινόκηπος. Όλα γνωρίζουν τον θρίαμβο. Πέρα, όμως από τα θεατρικά ο Τσέχωφ έγραψε και διηγήματα.

Μερικά από τα γνωστά έργα του είναι: Στο σούρουπο (Βραβείο Πούσκιν), Η στέπα, Η κυρία με το σκυλάκι, Στο φαράγγι, Ο επίσκοπος, Η αρραβωνιαστικά, κ.α. Τα έργα του Τσέχωφ έχουν ιδιαίτερα αγαπηθεί και στη χώρα μας. Πολλές φορές έχουν μεταφραστεί και διασκευαστεί γιά την ελληνική σκηνή και μεγάλοι έλληνες ηθοποιοί τα έχουν ερμηνεύσει μοναδικά.

Ο Άντον Τσέχωφ πέθανε το 1953 σε ηλικία μόλις 44 ετών.

Διαβάστε, επίσης,

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD_%CE%A4%CF%83%CE%AD%CF%87%CF%89%CF%86

Διαβάστε το διήγημα:  ''Η ψυχούλα'' του Α. Τσέχωφ

Anton_Chekhov_-_Dihghmata_kai_Monoprakta.pdf (1.63 MB)http://www.mediafire.com/?0wvnvddczt3

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα

Φύλλο εργασίας

1.       Να εντοπίσετε στο ποίημα λέξεις που προσδιορίζουν τον τόπο και τον χρόνο.

2.      Ποιο είναι το θέμα του ποιήματος;

3.      Να εντοπίσετε τις θεματικές ενότητες και να δώσετε από έναν πλαγιότιτλο σε καθεμία από αυτές.

4.      Να σχολιάσετε την εικόνα που συνοδεύει το κείμενο στο βιβλίο σας και να εξετάσετε τον τρόπο με τον οποίο «συνομιλεί με το κείμενο.

5.      Τι συμβολίζουν τα τριαντάφυλλα, κατά τη γνώμη σας;

6.      Να εντοπίσετε τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί ο ποιητής.

ú  Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα

ú  Κάποια χρυσή, λεπτότατη στους δρόμους ευωδιά

ú  Ηλεκτρισμένη …την ατμόσφαιρα.

ú  Η σκέψις, τα ποιήματα, βάρος περιττό.

ú  Έχω κάτι σπασμένα φτερά

7.      Ποια ατμόσφαιρα δημιουργούν τα παραπάνω εκφραστικά μέσα και ποια είναι τα συναισθήματα του Καρυωτάκη;

8.      Ποια ερωτήματα συσσωρεύονται στο τέλος του ποιήματος; Απαντάει σ’ αυτά το ποιητικό υποκείμενο;

9.      Να σχολιάσετε το διαφορετικό ύφος των στροφών του ποιήματος.

10.   Γιατί ο Καρυωτάκης χρησιμοποιεί α’ ενικό πρόσωπο;

11.    Να σχολιάσετε τη στιχουργική μορφή του ποιήματος.

12.   Το ποίημα είναι παραδοσιακό ή μοντέρνο; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.

13.   Το ποίημα ανήκει στη συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Να εντοπίσετε τον ελεγειακό και σατιρικό τόνο του ποιήματος.

14.   Στον συμφραστικό πίνακα της Ανεμόσκαλας εντοπίσαμε τα παρακάτω αποσπάσματα από τα ποιήματα του Καρυωτάκη για τις λέξεις νύχτα, λύπη, ταξίδι. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας για τη χρήση των λέξεων αυτών από τον ποιητή στο έργο του; Ποια είναι η ιδιαίτερη σημασία τους για τον ποιητή;

νύχτα (32 εμφανίσεις)

ú  —πόσος καιρός!— τα χάιδεψες μια νύχτα· | και σα ν’ ακούς εντός σου να σαλεύει

ú  Νύχτα | Στο Γιάννη Μούργελα Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

ú  κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες | τη νύχτα την αστρόφεγγη | που θα ’πρεπε η αγάπη

ú  θύμηση ανεξάλειπτη μιας εκθαμβωτικής | νύχτας, που περιπάτησα στη μυθική πλατεία

ú  σαν φοβέρα, | και η χαρά εχάθηκε στης νύχτας το σκοτάδι. | Από το φόβο σώπασε η

ú  λάμπουνε —σαν μαγικά αστέρια | στης νύχτας το τρισκόταδο— ολόασπρα, αφράτα

ú  Venezia | Απλώνεται ηδονικά στης νύχτας την αγκάλη | η παιχνιδιάρα Βενετιά. Το κάθε

λύπη (18 εμφανίσεις)

ú  προς τα δάκρυα του | κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων | το δρόμο της θα πάρει.

ú  πάντα οι γιοι | μητέρα που γνωρίσανε τη Λύπη. | Το γέλιο του απαλότερου σκοπού,

ú  Είναι ζωή, θα λέω, το φέρετρο όπου | λύπη, χαρά τελειώνουνε του ανθρώπου.

ú  ή κρατήστε τα κτυπήματά σας. | Λυπηθείτε τα δυστυχισμένα αυτά θύματα | που

ú  και γύρω μου | θα καθίσουν βαθιά λυπημένες. | Φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια τους,

ú  φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη· | όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα,

ú  και τα σημάδια της αρετής τους. | Λυπημένοι που εζήσαμε | και δεν εμοιραστήκαμε τον

ú  όλες αυτές τις τίγρεις που δίχως λύπηση | ξεσχίζουν το στήθος της μητέρας τους…

ú  το τριγυρίζουν πόθοι, | τη λέξη τη λυπητερή θα βρω | που ακόμα δεν ειπώθη.

ú  μεθούνε. | Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή | μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ’ναι.

ταξίδι (7 εμφανίσεις)

ú  Και η δεύτερη: «Έλα! ω, έλα στο ταξίδι των ονείρων, πέρα από το δυνατό, πέρα

ú  Τελευταίο ταξίδι | Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου

ú  Τελευταίο ταξίδι | Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου | και στης νυχτός

ú  πια δε μπορούμε, | δεν ορίζουμε πια το ταξίδι μας. | Ένα θάνατο πάρε και δώσε.

ú  δεν άξιζε | το σκληρό μας, αβέβαιο ταξίδι. | Σα φιλί, σαν εκείνα που αλλάζαμε,

ú  για ποιές αγάπες | για ποιό ταξίδι ονειρευτό.

ú  μου, | με τ’ όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης. | Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου

15.   Ακολουθεί το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη «Τελευταίο ταξίδι».

Kαλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου

και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!

Nα 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου

σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

H τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,

μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,

να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,

δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!

Να απαντήσετε στα ακόλουθα ερωτήματα.

ú  Ποιο είναι το θέμα του ποιήματος;

ú  Πού βρίσκεται το ποιητικό υποκείμενο;

ú  Ποια είναι τα συναισθήματα του ποιητικού υποκειμένου;

ú  Να εντοπίσετε ομοιότητες και διαφορές με το ποίημα «Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα» : α) στη θεματική, β) στη μορφή.

16.   Να γράψετε ένα δικό σας αισιόδοξο ποίημα (παραδοσιακό ή μοντέρνο) με θέμα τον έρωτα ή ένα ταξίδι.

δικτυογραφία

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C113/351/2368,9016/

http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/timeline.html?cnd_id=6

http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/education/literature_history/search.html?details=52

http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/index.html?cnd_id=6

http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/personalities/kariot.htm

http://www.potheg.gr/WriterDetails.aspx?id=7711195&lan=1

πηγή φωτογραφίας

https://gr.pinterest.com/pin/552676185499730325/