''Όλα τα πήρε το καλοκαίρι", Οδ. Ελύτης

"Τρελή ροδιά", Οδυσσέας Ελύτης

"Η Τρελή Ροδιά"

Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

Oταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βάζει ανύποπτη μες τα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους - πέστε μου
είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

Στη μέρα που απ' τη ζήλεια της στολίζεται μ' εφτά λογιώ φτερά
ζώνοντας τον αιώνιο ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
εκτυφλωτικά, πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που αρπάει μια χαίτη μ' εκατό βιτσιές στο τρέξιμο της
ποτέ θλιμμένη και ποτέ γκρινιάρα - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που ξεφωνίζει την καινούργια ελπίδα που ανατέλλει;

Πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει τα μάκρη
τινάζοντας ένα μαντήλι φύλλα από δροσερή φωτιά,
μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια,
με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε
σ' αμύριστες ακρογιαλιές - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που τρίζει τάρμενα ψηλά στο διάφανο αιθέρα;

Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι' εορτάζει
αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα
που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια - πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;

Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου,
πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει,
τινάζοντας απ' τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της,
ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά,
πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων,
στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

"Αέρας Πεχλιβάνης"

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

   

"Ζήλεψε η πανσέληνος"

Μ. Λιδάκης

   

"Παναγία Εκατονταπυλιανή"

"15 Αυγούστου 2013"

Χρόνια πολλά!

   

"Του κουτιού τα παραμύθια"

"Το χρυσό ποτήρι"

1987 
Κανάλι: ΕΤ1
Σκηνοθεσία: Φαίδων Σοφιανός
Σενάριο: Ήβη Σοφιανού

Ηθοποιοί: Παρασκευή Γεωργιάδου (Παρασκευή) , Φαίδων Σοφιανός (Φιόγκος) , Παύλος Κοντογιαννίδης (Ρούχλας) Παύλος Χαϊκάλης (Σεβαστιανός) ,
Ήβη Σοφιανού (Μελιά) , Έφη Παπαθεοδώρου , Μανώλης Μητρούσης , Τζόυς Ευείδη , Τάσος Κωστής , Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου , Μαριάννα Λαγουρού , 
Χάρης Παναγιώτου , Γιώργος Νέζος , Κώστας Τριανταφυλλόπουλος , Λεωνίδας Κακούρης , Έφη Οικονόμου , Θάνος Παπαδόπουλος

"6 Αυγούστου 1945"

"Ποτέ ξανά"

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να αναρτήσω ένα ολιγόλεπτο video από το youtube, αλλά δεν άντεξα και δε θα ήθελα να βλέπουν τα παιδιά μας εικόνες φρίκης!

Γιάννης Ρίτσος, [Ποτέ πια Χιροσίμες]

(απόσπασμα από το ποίημα «Ο δωδεκάλογος της Γ’ Μαραθώνειας πορείας»)

“…Πιστεύω στον άνθρωπο.

Όλους μας μία κοινή μοίρα μας ενώνει:

η πάλη κατά του πολέμου, κατά της δυστυχίας και του θανάτου

η πάλη κατά της φτώχιας και του φόβου

η πάλη κι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Βαδίζω ενάντια σ’ όλες τις προκαταλήψεις που χωρίζουν τους ανθρώπους

βαδίζω για την Ειρήνη,

κι αισθάνομαι στο πρόσωπό μου την ανάσα της Ανθρωπότητας.

……………………………………………….

Δεν ξεχνώ το τρομερό νέφος που σαβάνωσε τη Χιροσίμα.

Δεν ξεχνώ τους 200.000 νεκρούς της Χιροσίμα.

Πέρασαν χρόνια από τότε. Δεν ξεχνώ.

Δεν ξεχνώ την τερατώδη απειλή

κατά της Ανθρωπότητας και του Πολιτισμού.

Δεν ξεχνώ τα λόγια του Αϊνστάιν:

«Σταματήστε τον πυρηνικό ανταγωνισμό, πριν οι άνθρωποι

ξαναγυρίσουν στα σπήλαια και στα τόξα».

Παλεύω για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων,

των πυραύλων, των μέσων μαζικής καταστροφής.

Παλεύω για την κατάργηση των στρατιωτικών βάσεων.

Παλεύω για μια συμφωνία ανάμεσα στους λαούς.

Για να μην υπάρξουν ποτέ πια Χιροσίμες.”

(Γιάννης Ρίτσος, Συντροφικά τραγούδια, εκδ. Σύγχρονη εποχή)

μια πρόταση  από το ελληνόφωνο BBC 

http://www.bbc.co.uk/greek/specials/169_hiroshima/page3.shtml

Νίκος Παπάζογλου

"Αύγουστος"

  

Διδακτικό σενάριο Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου

"Ο Ιουστινιανός και το έργο του"

διδακτικό σενάριο "ο Ιουστινιανός και το έργο του" from zazagina

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

ο αγαπημένος μας παραμυθάς

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γεννήθηκε στην Οντένσε το 1805 και πέθανε στην Κοπεγχάγη, στις 4 Αυγούστου το 1875. Έζησε τα παιδικά του χρόνια σε αρκετά αυστηρό περιβάλλον, αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του έφυγε για την Κοπεγχάγη, όπου σκόπευε να αναζητήσει την τύχη του ως τραγουδιστής, ηθοποιός, χορευτής και ποιητής. Εξασφαλίζοντας μια υποτροφία, τελείωσε τις σπουδές του και μετά από έναν αποτυχημένο γάμο άρχισε να ταξιδεύει στη Γαλλία, την Ελβετία, την Ισπανία, την Ιταλία. Στην περίοδο αυτή, δημοσίευσε αρκετά από τα γραπτά του. Στην Ιταλία, και μάλιστα στη Ρώμη, άνθισε το ταλέντο του στη συγγραφή των παραμυθιών. Μετά την πρώτη συλλογή του, "Παραμύθια για παιδιά", ακολούθησαν και πολλές άλλες, σχεδόν μία κάθε χρόνο. Πέρα από τα παραμύθια, στα οποία οφείλεται η φήμη του, έγραψε και κάποια μυθιστορήματα, βιβλία ταξιδιωτικών εντυπώσεων και τις αυτοβιογραφίες: "Το βιβλίο της ζωής" και "Το παραμύθι της ζωής μου".

πηγή : http://www.biblionet.gr

   

   
κι ένα άγνωστο παραμύθι του Άντερσεν με τίτλο "το Σπαρματσέτο" μπορείτε να διαβάσετε http://www.openbook.gr/2013/06/andersen.html

Καλό μήνα!

Οδυσσέας Ελύτης, "Τα ρω του έρωτα"

   

Ο Αύγουστος ελούζονταν

λούζοντας την αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ

σε σένανε ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις

στο βράχο να φιλιόμαστε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν

λούζοντας την αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

Απ' την Παρθένο στο Σκορπιό

χρυσή κλωστή να ράψουμε

κι έναν θαλασσινό σταυρό

στη χάρη σου ν' ανάψουμε.

 Μουσική: Λίνος Κόκοτος