αρχή...

"Η αρχή είναι πάντα σήμερα."

Μαίρη Σέλλευ 

δύναμη...

"Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα."

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε 

οι βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

http://www.minedu.gov.gr/eidiseis/22888-24-08-16-sxetika-me-ta-apotelesmata-eisagogis-ton-epityxonton-stin-tritovathmia-ekpaidefsi

Επιτυχόντες Πανελλαδικών Εξετάσεων 2016 Ν. Φθιώτιδας

Συγχαρητήρια, αγαπημένα μου παιδιά,

καλή σταδιοδρομία!!!

Τα ονόματα των επιτυχόντων της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μαθητών του Ν. Φθ/δας

http://didefth.gr/epitixodes/2016/

Απουσία...

Δυο μήνες που δε σμίξαμε.

Ένας αιώνας

κ’ εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ’ άστρα

αφού λείπεις;

Γιάννης Ρίτσος

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, "Ποίημα στους φίλους"

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις

για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,

ούτε έχω απαντήσεις

για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙

όμως μπορώ να σ’ ακούσω

και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω

το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι

θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου

να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου

δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια

αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,

όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο

που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου

όταν κάποιες θλίψεις

σου σκίζουν την καρδιά,

όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου

και να μαζέψω τα κομμάτια της

για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι

ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ

να σ' αγαπώ όπως είσαι

και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν

τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω

ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος

ούτε τελευταίος στη λίστα.

Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.

Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.

Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι

ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος

στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλομοίρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995

πηγή : http://digitalschool.minedu.gov.gr

Δημάκης Mηνάς , Είχες μέσα στα Mάτια σου μιαν Aστραπή

  

Eίχες μέσα στα μάτια σου

Mιαν αστραπή από τους ανέμους

Kαι στην καρδιά σου μιαν άγρια φλόγα

Που έλεγες δεν είταν ποτέ να σβήσει

Kαι στα μάτια σου μέσα μια πράσινη θάλασσα

Tην αγριεμένη θάλασσα του νησιού μας

Nα δέχεται καταιγίδες

Kαι στην καρδιά σου μια παράφορη άνοιξη τροπική

M' ένα λευκό περιστέρι τρομαγμένο

K' έν' αταξίδευτο χελιδονάκι του θεού

Eίχες μέσα στα μάτια σου τις Kυριακές

Σαν χτυπά η καμπάνα στο άσπρο εκκλησάκι

Στην αψηλή πλαγιά του χωριού

Kαι ξεκινούν οι ξωμάχοι για τη λειτουργία

Kαι στην καρδιά σου μιαν αγάπη καθάρια

Σαν την πρώτην ώρα της χαραυγής

Στα κατάξερα βράχια

Tης γυμνής εξοχής μας

Eίχες μέσα στα μάτια σου

Έναν κόσμον ολάκερο τα όνειρά μας

Eκεί χορεύουν στις ακρογιαλιές

Tυλιγμένοι αρμυρά φύκια

Aρχαγγελικοί έφηβοι και κοπέλες αέρινες

Aνάβουν φωτιές κοσμογονικές

Kαι περπατούν στις φωτιές και πηδούν και σκληρίζουν

Kαι τραγουδούν περήφανα τραγούδια προγονικά:

K' οι θάλασσες και τα βουνά

K' οι θάλασσες και τα βουνά

K' οι θάλασσες και τα βουνά μια μέρα...

Ωχ! μωρέ και πλάνταξε η καρδιά

Έρμη καρδιά βιγλάτορας του Xάρου

Eίχες μες στην καρδιά σου

Ένα κόσμον ολάκερο τα όνειρά μας

Eκεί πίνουν και μπερμπαντεύουν και βλασφημούν

Kαι ξεκινούν μεθυσμένοι

Nα σφάξουν χίλια πρόβατα χίλιες κοπέλες να φιλήσουν

Nα ξεγελάσουν και τον Xάροντα με το ρακί και το τραγούδι

Eκεί ζώνονται τ' άρματα και κλέφτες ξενυχτούνε

Aχ! κι από κορφή σ' άλλην κορφή σαν σταυραητοί πετούνε

Eίχες μέσα στα μάτια σου

Mιαν αστραπή από τον άνεμο της πατρίδας

Kαι στην καρδιά σου μιαν άγρια φλόγα

K' έλεγες δεν είταν να σβήσει ποτέ

(από την Πορεία μέσα στη Nύχτα, Eρμής 1999)

πηγή : http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=75&author_id=6

Kahlil Gibran, “Ο Προφήτης” (απόσπασμα)

Τότε η Αλμίτρα είπε, Μίλησέ μας για την Αγάπη.

Κι αυτός σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τους ανθρώπους και μια σιγή απλώθηκε παντού.

Και είπε με δυνατή φωνή:

Όταν η αγάπη σε καλέσει, ακολούθησέ την,

Αν και τα μονοπάτια της είναι δύσβατα κι απότομα.

Κι όταν οι φτερούγες της σε τυλίξουν, παραδόσου σ’ αυτήν,

Αν και το ξίφος που κρύβουν μέσα τους μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την,

Αν και η φωνή της μπορεί να σαρώσει τα όνειρά σου, όπως ο βοριάς σαρώνει το περιβόλι.

Γιατί ακόμα κι όταν η αγάπη σε στεφανώνει, σε καρφώνει στο σταυρό. Ακόμα κι όταν σε βοηθάει να φουντώσεις, σε κλαδεύει.

Ακόμα κι όταν φτάνει στην κορφή σου και χαϊδεύει τα τρυφερά σου κλαδάκια που τρεμουλιάζουν στον ήλιο,

Κατεβαίνει στις ρίζες σου και τις τραντάζει μέχρι βαθιά στο χώμα.

Η αγάπη σε στοιβάζει πάνω της σαν θημωνιά.

Και αφού σε τινάξει για να σε γυμνώσει,

Και σε λιχνίσει για να βγάλει από πάνω σου το φλούδι,

Και σε αλέσει για να γίνεις κατάλευκος,

Και σε ζυμώσει μέχρι να μαλακώσεις,

Σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της να γίνεις άρτος ιερός για το ιερό γεύμα του Θεού.

Όλα αυτά η αγάπη τα κάνει για να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου, και μέσα από αυτή τη γνώση να γίνεις ένα κομμάτι της καρδιάς της Ζωής.

Αν όμως, μες στο φόβο σου, ψάχνεις μες στην αγάπη μονάχα ηρεμία και χαρά,

Τότε σκέπασε καλύτερα τη γύμνια σου και βγες από τα’ αλώνι της,

Για να μπεις σ’ ένα κόσμο δίχως εποχές, όπου θα γελάς αλλά όχι με όλο σου το γέλιο, και θα κλαις αλλά όχι με όλα σου τα δάκρυα.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα, παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει από πουθενά, παρά μόνο από τον εαυτό της.

Η αγάπη δε θέλει να κατέχει και δε θέλει να κατέχεται… γιατί στην αγάπη η αγάπη είναι αρκετή.

Όταν αγαπάς δεν πρέπει να λες: «Ο Θεός είναι στην καρδιά μου» αλλά μάλλον «Εγώ είμαι στην καρδιά του Θεού».

Και μην πιστέψεις ποτέ πως μπορείς να κατευθύνεις την αγάπη, γιατί η αγάπη κατευθύνει εσένα, αν σε κρίνει άξιο.

Η αγάπη δεν έχει άλλο πόθο από την αυτοεκπλήρωση.

Αν όμως εσύ που αγαπάς πρέπει να έχεις πόθους οπωσδήποτε, κάμε αυτοί να είναι οι πόθοι σου:

Να λειώνεις και να κυλάς σαν μικρό κελαρυστό ρυάκι μες στη νύχτα.

Να ξέρεις καλά τον πόνο της πολλής τρυφεράδας.

Να σε πληγώνει η δική σου κατανόηση της αγάπης.

Και να ματώνεις πρόθυμα και με χαρά.

Να σηκώνεσαι το χάραμα με καρδιά ανάλαφρη και να ευχαριστείς που θα αγαπάς μια μέρα ακόμη.

Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να συλλογίζεσαι την έκσταση της αγάπης.

Να γυρνάς στο σπίτι το απόβραδο γεμάτος ευγνωμοσύνη.

Και τέλος, να πλαγιάζεις στο κρεβάτι σου με μια προσευχή για τον αγαπημένο ή την αγαπημένη σου, και με έναν ύμνο στα χείλη σου.