Η Αγκάθα Μαίρη Κλαρίσσα Μίλερ, Λαίδη Μάλλοουαν (Agatha
Mary Clarissa Miller, Lady Mallowan, 15 Σεπτεμβρίου 1890 - 12 Ιανουαρίου 1976), γνωστή κυρίως με το
όνομα Αγκάθα Κρίστι (Agatha Christie), ήταν Αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Έγραψε
επίσης ρομαντικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Μαίρη Γουέστμακοτ (Mary Westmacott), αλλά είναι γνωστή κυρίως για τα 80 αστυνομικά της
μυθιστορήματα. Η δουλειά της στα μυθιστορήματα αυτά, στα οποία πρωταγωνιστούν
οι ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό και Μις Τζέιν Μαρπλ, της έδωσε
τον τίτλο της «Βασίλισσας του Εγκλήματος» και την έκανε έναν από τους πιο
σημαντικούς συγγραφείς στην εξέλιξη του λογοτεχνικού αυτού ρεύματος.
Παρόλο που οι Πουαρό και Μαρπλ είναι από τους πιο γνωστούς φανταστικούς ντετέκτιβ που επινόησε η Κρίστι, υπήρξαν κι
άλλοι παρόμοιοι, όπως το ζευγάρι Τόμι και Τoυπενς, οι
οποίοι, αντιθέτως με τους υπόλοιπους της ντετέκτιβ, τους αγγίζει ο χρόνος κατά την πάροδο των χρόνων. Από τα πιο γνωστά τους μυθιστορήματα είναι η πρώτη τους εμφάνιση στο Σύντροφοι στο Έγκλημα και Οι Άγγελοι
δεν Φλυαρούν. Άλλοι ντετέκτιβ της Κρίστι, όπως ο Πάρκερ Πάιν και ο
κύριος Χάρλεϊ Κουίν, εμφανίστηκαν σε σύντομες ιστορίες, αλλά υπόλοιποι, όπως ο
αρχιεπιθεωρητής Τζαπ και η Αριάδνη Όλιβερ, συνόδευαν τους Πουαρό και Μαρπλ στα
μυθιστορήματά τους.
Εκτιμάται ότι τα βιβλία της έχουν πουλήσει 1 δισεκατομμύριο
αντίτυπα στα αγγλικά, και ένα ακόμη δισεκατομμύριο σε 103 άλλες γλώσσες.[1]
Από τις σκηνικές επιτυχίες της Αγκάθα Κρίστι μεγαλύτερη
είναι The
Mousetrap (Η ποντικοπαγίδα), που
παίζεται στο Λονδίνο από το 1952 μέχρι σήμερα (2012) και η θεατρική προσαρμογή
του Ten
Little Niggers (Δέκα μικροί νέγροι) ―
ελλην.μετάφρ.Κωστής Λειβαδέας, "ΔΩΔΩΝΗ"
Τα περισσότερα από τα βιβλία της έχουν μεταφερθεί στον
κινηματογράφο (μερικά μάλιστα πολλές φορές, όπως το Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές και το Έγκλημα στον Νείλο). Επίσης πολλά έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση, στο ράδιο
και έχουν εμπνεύσει ηλεκτρονικά παιχνίδια και κόμικς.
Το 2007, ο άγγλος συγγραφέας Brian Aldiss είπε ότι η Αγκάθα Κρίστι του είχε πει ότι έγραφε τα
βιβλία της μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο και μετά αποφάσιζε ποιος χαρακτήρας ήταν
λιγότερο πιθανό να είναι εκληφθεί ως ύποπτος. Ακολούθως έκανε τις απαραίτητες
αλλαγές στο κείμενο για να «ενοχοποιήσει» το χαρακτήρα αυτό.[2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου